Galicië Gids | 3 dagen bedevaart naar canyons, heiligdommen en onontdekte mountainbikelijnen

Een late aankomst op de eerste dag zag ons een klein hotel in Meaño, Pontevedra binnensmokkelen voor de nacht, op 45 minuten rijden van de luchthaven van Santiago de Compostela.

We werden wakker en ontdekten dat de duisternis van de nacht ervoor was veranderd in een prachtige Galicische vallei in het ene raam en een rij traditionele Spaanse huizen en kerken in het andere. We vonden ook dat beide ramen doordrenkt waren met genoeg regen om de rivier de Theems te laten overstromen.

Wanneer de meeste mensen aan Spanje denken, denken ze aan perfecte strandvakanties en de 12 maanden durende zomers in het zuiden. Galicië daarentegen heeft heel veel vier seizoenen, en je kunt ze vaak allemaal op één dag beleven. Het staat bekend als de "regenachtige regio" in de rest van Spanje, maar het is de moeite waard om dat in de context van de rest van het land te plaatsen. Zomertemperaturen in Galicië zullen vaak de 30 graden Celsius overschrijden; je zou zomaar een willekeurige regenachtige dag kunnen krijgen om mee te gaan met je zes dagen zon. Hoe dan ook, als de reden voor de regen de glooiende heuvels en kustlijnen van de regio zijn, is het nauwelijks een hoge prijs om te betalen.

Pontevedra, de provincie waar we onze eerste nacht verbleven, heeft eigenlijk een microklimaat waarvan ons is verteld dat het het tijdens de zomermaanden warm en droog houdt, maar ons geluk leek op de openingsdag. Of dat dachten we tenminste. Onze gids Guti maakte zich wat minder zorgen, sprong in de auto, laadde de fietsen in en reed ons een half uur naar enkele paden waar het eigenlijk niet regende. Hoewel het vuil onder de voeten nogal vochtig was, scheen de zon echt. Blijkbaar is het in Galicië vrij normaal om aan een stortbui te ontsnappen met een korte rit.

We volgden een pad dat ons door de fauna en flora van Pontevedra voerde, met als hoogtepunt een nieuw pad dat oprijst van een hoofdweg naar het prachtige Mosteiro de Santa María da Armenteira - een actief klooster dat dateert uit de 12 ^{de eeuw. Het is niet echt een leuk pad om naar boven te klimmen, maar het is een geweldig pad om terug naar beneden te gaan - natuurlijke rotspartijen en wortels in overvloed schijnen de hele weg, en als je je ogen open houdt aan de kant van het pad, zie je zelfs enkele bonuslussen die je uiteindelijk terugbrengen naar het hoofdpad.}

Toen we eindelijk oprolden naar de Mosteiro de Santa María da Armenteira, zou het geen verrassing moeten zijn dat we onder de modder zaten. Dit was echter een kleine zorg, aangezien het klooster vol zat met mensen die een bruiloft voorbereidden voor de middag die zou volgen. Omdat het in de beste tijden een onhandige man was, leek het een slecht idee om de kerk binnen te marcheren en het risico te lopen al dat sprankelende wit in donkerbruin te bedekken, maar gelukkig verwelkomde een van de zeven zusters die in het klooster wonen ons in het klooster om kijk in plaats daarvan eens rond.

De bouw van het klooster begon in de late jaren 1500 in steen en ging de volgende eeuw door met het klooster, dat is gelegen aan de voet van de berg Castrove, "een oude heidense plaats van Spaanse folklore en Galicische magie".

Er is een heel verhaal over de oorsprong van het klooster. Er wordt gezegd dat San Ero, een ridder van het hof van Alfonso VII, het in 1150 AD heeft gesticht nadat hij in een droom instructies had gekregen van de Maagd Maria. Jaren later liep Ero door de bossen en dacht na over het hiernamaals, en vroeg de Maagd Maria om hem het paradijs te laten zien. Hij merkte dat hij aandachtig naar het gezang van een vogel luisterde, en toen het was afgelopen, keerde hij terug naar het klooster en ontdekte dat alle broeders die hij kende weg waren en vervangen waren door nieuwe mannen. De legende zegt dat Ero eigenlijk in de ban was geraakt van het gezang van de vogel, en 200 jaar waren verstreken tegen de tijd dat hij terugkeerde.

Bijna elk klooster en oud fort of relikwie in Galicië is onderhevig aan dergelijke folklore. We douchten ons na een dag op de trails – het mountainbikenetwerk in Galicië prachtig inclusief diverse hostels en hubs waar je gratis kunt opruimen – en gingen op weg naar onze accommodatie voor de nacht. Het is misschien wel het meest spectaculaire hotel dat Mpora ooit is tegengekomen - Parador de Santo Estevo , een enorm omgebouwd benedictijnenklooster dat aan de rand van de Sil River Canyon hangt als iets uit een Disney-film.

Als je rondkijkt op het terrein van het zesde-eeuwse klooster, is het alsof je door de tijd reist. De barokke architectuur is intens dramatisch, de Romeinse invloeden zijn perfect bewaard gebleven en elke kamer kijkt uit op de Sil River Canyon. We werden vroeg wakker om de zon te zien opkomen samen met de mist over het eindeloze omringende groen.

Als je vanaf de smalle weg erboven naar het klooster kijkt, zou je zweren dat het kilometerslang het enige punt van beschaving was, maar het blijkt het perfecte startpunt te zijn voor nog een dag op de paden. En er is geen tekenen van regen vandaag. We halen onze fietsen op en al snel rijden we door de kleurrijke vlakken van de provincie Ribeira Sacra in complete wildernis, langs glooiende heuvels, onder velden met gigantische windmolens in de Sil Wind Farm en de hele tijd uitkijkend over de hele opmerkelijke kloof muren en sprankelende horizonten van Ribeira Sacra.

Onze klim bereikte een piek van 1150 m en daalde af naar de uitkijkpunten van O Picotiño en Cabezoá, opnieuw uitkijkend op de Sil River Canyon, maar ver van waar we ons 's ochtends bevonden. Het moet een van de meest schilderachtige ritten in Spanje zijn, met de gapende canyons en enorme meren aan de ene kant; wijngaarden stromen langs hun met gras begroeide muren en gloeiende rotsen die de anderen bedekken, en de enorme windmolens en eindeloze greens van Galicië langs de achtergrond van uw uitzicht.

We rollen naar de berg om onze rit af te sluiten met wat rotsen en wortels die de achterschokbreker goed gebruiken voordat we op een kleine boot springen om door de kloof te zeilen waar we net boven hadden gereden. De schipper is een local en serveert zijn eigen zelfgemaakte wijn in plastic bekers die we graag ontvangen.

Ons rijden was relatief ontspannend, maar zo schilderachtig als maar kan. Galicië heeft echter alles wat je zoekt op de fiets. Het padennetwerk is enorm en groeit alleen maar - en er is alles van eenvoudige groene paden tot hardcore zwarte pistes tussen de duizenden kilometers aan opties in de regio.

De wijn maakte de rit van twee uur naar Santiago af en werd opgefrist met een grote maaltijd. Als je naar Galicië gaat, moet je probeer pulpo , een octopusschotel geserveerd in olie, zout en paprika - we vertrekken de volgende ochtend voor onze rondleiding door de stad met Maria. Het is moeilijk om iets anders dan ijverig te zijn als je Santiago van dichtbij ziet. Het is net een stad die rechtstreeks uit Game of Thrones is geplukt - met enorme, oude stenen gebouwen langs de straten en net zoveel magie in de lucht als elke roman van George R.R. Martin.

Voordat onze rondreis door Santiago eindigt, vertelt Maria ons haar favoriete fabel die zich afspeelt in de stadsmuren.

Er wordt gezegd dat elk jaar op 25 juli – de dag van St. James – wanneer de stad afdaalt in een nachtelijk carnaval, de geest van koningin Lupa, de mooiste koningin in de geschiedenis van Galicië, uit haar slaap opstaat om zich bij de feesten. En als je haar ergens in de nacht op straat ziet, zul je de rest van je dagen gezegend zijn met schoonheid.

Het lijkt ons echter dat de geest van koningin Lupa veel verder heeft rondgezworven dan alleen de straten van Santiago. De hele regio is absoluut adembenemend - en de perfecte beloning voor een bedevaart van welke aard dan ook.

Om de rest van het juli-reisnummer te lezen, lees hier

[Galicië Gids | 3 dagen bedevaart naar canyons, heiligdommen en onontdekte mountainbikelijnen: https://nl.sportsfitness.win/recreatie/Mountainbiken/1002048964.html ]