4 redenen waarom je geen marathon zou moeten lopen

Uit gegevens blijkt dat marathondeelname over de hele wereld de laatste jaren sterk in opkomst is. in 2018, 1, 298, 725 mensen voltooiden de volledige race van 26,2 mijl, een stijging van bijna 50% in wereldwijde deelname vanaf 2008. Het is duidelijk dat het lopen van de geroemde afstand snel het de facto doel wordt voor veel beginnende hardlopers.

Hetzelfde, ervaren hardlopers worden steeds meer aangetrokken tot de populaire afstand als een kans om persoonlijke records te vergelijken met hun hardloopmaatjes. Als het lijkt alsof iedereen aan het trainen is voor een marathon, de druk om er zelf een te runnen kan ontmoedigend lijken.

Echter, is het mogelijk dat het trainen voor en racen voor een marathon niet in uw belang is?

Laten we eens kijken waarom het tijdelijk heroverwegen van uw marathonraceplannen op de lange termijn lonend kan zijn.

Niet genoeg trainingsachtergrond

De eerste en misschien wel meest voor de hand liggende reden waarom je misschien geen marathon wilt lopen, is een gebrek aan training of een ervaren hardloopachtergrond. De marathon is een zware gebeurtenis en vereist een toegewijd trainingsblok van minstens twee maanden voor serieuze hardlopers en vier maanden of meer voor nieuwere hardlopers. Onthouden, hoe meer tijd je jezelf geeft om te trainen voor je doelrace, hoe groter uw kansen op succes.

Belangrijker, trainen voor een marathon als je niet over de vereiste hardloopachtergrond beschikt, is een trefzekere manier om geblesseerd te raken of als je nieuw bent in de sport. In mijn ervaring als coach Ik heb ontdekt dat beginners 5-6 weken gemiddeld minimaal 40 mijl per week moeten kunnen afleggen om de kans te vergroten dat ze een goede race-ervaring hebben. Dit betekent dat je comfortabel 30-35 mijl per week moet kunnen rennen voordat je begint met trainen voor een marathon.

Als u niet op dit nummer bent, het betekent niet dat je nooit kunt trainen voor een marathon. Liever, je moet je concentreren op het langzaam opbouwen van je trainingstolerantie en kilometerachtergrond. Anders, je zult waarschijnlijk moeite hebben om de lengte van je lange runs te vergroten, evenals uw wekelijkse kilometers, genoeg om op de wedstrijddag goed voorbereid te zijn.

Als hardlopers dit advies negeren, ze bevinden zich vaak in een vicieuze cirkel van verwondingen die moeilijk te doorbreken is. Eerst, de sterke initiële toename van de training resulteert in een kleine blessure die hen een week terugbrengt. Om de gemiste tijd in te halen, ze duwen de envelop om weer op het goede spoor te komen en nog een kleine blessure te krijgen. De cyclus herhaalt zich gedurende het hele trainingssegment tot de raceweek wanneer een hardloper zich realiseert dat hij geen solide, ononderbroken maand van training sinds ze begonnen.

Het laatste wat iemand op een marathonracedag wil, is een slechte ervaring hebben en lijden onder het parcours. Zelfs als je doel alleen is om te eindigen, zorg voor de nodige hardloopachtergrond om de marathontraining op de juiste voet te starten om blessurevrij te blijven en een goede race te hebben.

Te veel andere racedoelen

Om naar je potentieel te rennen in de marathon, de vereiste training is drastisch anders dan elke andere algemeen gelopen race-afstand. Trainen voor de marathon vereist een zeer specifiek trainingsblok van 8-12 weken, wat een unieke focus vereist die vaak nadelig is voor je kortetermijnprestaties bij kortere races zoals de 10K en de halve marathon.

De fout om te veel secundaire doelen te bereiken tijdens het trainen voor een marathon is een van de grootste fouten die ik tegenkom bij het werken met ervaren hardlopers. Dit is een typisch gesprek dat ik heb gehad tijdens een eerste consult:

Joe Runner: “Ik wil meer dan wat dan ook om me te kwalificeren voor Boston tijdens mijn volgende marathon. Ik ben nog maar 8 minuten verwijderd van de kwalificatietijd.”

Mij: "Super goed. We hebben vier maanden om te trainen en kijken naar de zwakke punten in je eerdere trainingsplan, Ik zie zeker 8 minuten verbetering.”

Joe: "Wauw, Ik ben enthousiast! Ik wil ook twee halve marathons doen en schieten voor een PR, twee lokale 5K's om mijn lokale rivaal te verslaan, een estafetteloop van 48 uur, en tempo mijn vriend door zijn eerste marathon.”

Mij: “Ho, wacht, wat? Om 8 minuten van je marathon-PR af te vallen, we moeten alles goed doen in dit trainingsblok. Waar moeten de lange runs heen? Wanneer kunnen we marathonspecifieke trainingen doen als je altijd aan het racen bent?”

Hoewel mijn voorbeeld extreem klinkt, denk aan hoe je laatste marathontrainingssegmenten eruit hebben gezien - ik wed dat je een overeenkomst zult zien. Helaas, en vaker wel dan niet een hardloper die te veel secundaire doelen probeert te bereiken tijdens het trainen voor de marathon, realiseert slechte prestaties - zowel op de kortere afstand als op de marathon zelf, dankzij een niet-specifieke opleiding.

Marathontraining is anders

In tegenstelling tot andere evenementen zoals de 10K, of zelfs de halve marathon, training voor de marathon vereist een specifieke focus op fysiologische aanpassingen die niet van groot belang zijn voor kortere races. Bij de marathon, de primaire focus van training is het ontwikkelen van uw aerobe drempel (het snelste tempo dat u kunt lopen terwijl u aeroob blijft), het vergroten van het uithoudingsvermogen van de spieren (hoe lang u kunt rennen zonder dat uw benen uit elkaar vallen), en brandstofefficiëntie (hoe efficiënt u kunt zijn in het verbranden van vet in plaats van koolhydraten terwijl u op marathontempo loopt). Op geen enkele andere wedstrijdafstand zijn deze drie trainingsaanpassingen zo belangrijk. Daarom, correct trainen voor de marathon, je moet tijdelijk de specifieke trainingseisen van kortere evenementen negeren.

Verder, om veel van de bovengenoemde trainingsaanpassingen te realiseren, je moet oefenen met hardlopen op vermoeide benen of met een laag energieniveau. Deze filosofie wordt vaak 'geaccumuleerde vermoeidheid' genoemd. In principe, dit betekent dat de vermoeidheid van de ene training zich ophoopt en wordt overgedragen naar de volgende, zodat je altijd een training of een lange duurloop begint die een beetje moe is van je vorige training.

Dit type training helpt je lichaam zich aan te passen om beter te presteren tijdens de laatste helft van de marathonrace. Bijgevolg, het is erg moeilijk om goed te racen op andere afstanden als je op de juiste manier traint voor de marathon, omdat je benen dat zouden moeten, en wil, vaak in een staat van opgehoopte vermoeidheid verkeren. Vaak, sterke prestaties bij 5K- of 10K-races tijdens marathontraining kunnen erop wijzen dat je marathontraining niet specifiek genoeg is.

Als je traint voor de marathon, je moet je realiseren dat de prestaties op kortere afstanden er op korte termijn onder zullen lijden. Wil je op andere afstanden toch goed lopen, misschien is een marathon niet het beste doel voor dit trainingssegment.

Het is schadelijk voor de ontwikkeling op lange termijn

Hoewel er geen twijfel over bestaat dat training voor de marathon je helpt om je aerobe ontwikkeling te verbeteren, verhoogt uw kilometertolerantie, en kan geweldig zijn voor het opbouwen van uithoudingsvermogen, meerdere marathons achter elkaar trainen is niet de beste optie voor je ontwikkeling op de lange termijn. In feite, marathon na marathon rennen leidt vaak tot stagnerende resultaten en een gebrek aan progressie.

Zoals eerder behandeld, correct trainen voor de marathon vereist een intense focus op de specifieke eisen van de marathonrace. Heel zelden bij marathontraining moet je VO2 max doen, hoge anaërobe drempelwaarden, of pure snelheidstrainingen (let op, ik zei: zelden , niet nooit). Dit zijn trainingsaanpassingen die belangrijk zijn voor succes op kortere afstanden, maar niet goed vertalen naar goede marathonraces.

Helaas, als u bepaalde energiesystemen of fysiologische elementen gedurende lange tijd verwaarloost, je begint de algehele conditie te verliezen. Om continu te verbeteren, het lichaam heeft een verandering van stimulus nodig - een nieuw type vraag naar de spieren en het lichaam.

Desiree Davilla van het Hansons-Brooks Distance Project is een perfect voorbeeld van hoe marathonlopers een pauze moeten nemen van een marathontrainingscyclus om consequent te verbeteren. Na een geweldige prestatie op de wereldkampioenschappen van 2009, Desi nam een ​​pauze van de wegen en concentreerde zich op het raken van de baan om haar snelheid te verbeteren. Het resultaat was een adembenemend optreden tijdens de Boston Marathon van 2011.

Als je meer dan drie marathons achter elkaar hebt gedaan zonder een specifiek trainingsblok te wijden aan 5K- of 10K-training, nog een marathon lopen is misschien niet de beste keuze als je een nieuwe PR wilt vastleggen.

Met de extreme populariteit en toegankelijkheid van marathons tegenwoordig, het kan moeilijk zijn om de verleiding te weerstaan ​​om er elk seizoen een te racen. Echter, als je een nieuwe hardloper bent of een veteraan die op zoek is naar een doorbraak naar het volgende niveau, misschien moet je goed naar je training en doelen kijken om te bepalen of het lopen van nog een marathon de juiste keuze voor je is.

[4 redenen waarom je geen marathon zou moeten lopen: https://nl.sportsfitness.win/sport--/Marathon-Running/1002043201.html ]