Van Ajax tot Curaçao:de erfenis van Patrick Kluivert

Patrick Kluivert. de getalenteerde, noodlottige enigma schijnbaar op zoek naar erbij horen. Vond hij het als hoofdtrainer van Curaçao?

“Ik blijf teruggaan alsof ik op zoek ben naar iets dat ik verloren heb. Terug naar het vaderland, zusterland, vaderland. Terug naar het baken, de borst, de geur en smaak van de wind, en het zingen van de regen”

– Bermuda dichter Heather Nova

Misschien was Patrick Kluivert op zoek naar iets wat hij verloren had toen hij besloot om een ​​rol als Hoofd Coach op Curaçao op te nemen, een klein Nederlands eiland in het Caribisch gebied, begin 2015. Er ontbreekt iets, een inherent verlangen om terug te keren naar zijn moederland en een zaak te promoten. In het moderne voetbal, zijn beweging was een zeldzaamheid. In plaats van op de Europese coachingladder te klimmen en een lucratieve positie in te nemen, hij reisde naar het land waar zijn moeder werd geboren, op een nobele zoektocht om het onmogelijke te leveren:een plek op de FIFA World Cup 2018.

"Mijn moeder komt van het eiland en ik wil er echt iets aan teruggeven - daarom ben ik hier", waren de eerste woorden die hij uitsprak tegen de media die zich afvroegen waarom hij uit zijn laatste rol zou stappen, assistent-coach van Nederland tijdens het WK 2014, om een ​​minnow te coachen, een team ver weg van de voetbalradar. Slechts 38 jaar oud toen hij de rol aannam, Curacao, met een bevolking van 158, 000, bood Kluivert een kans, een van de meest productieve spitsen van Nederland, op eigen managementpoten te staan, maar in een omgeving met minder druk dan die in Europa. Het bood hem de kans om zijn vak te ontwikkelen buiten het oog van de voetbalwereld, die zich meestal in Europa centraliseert.

Kluivert is zelf een van de meest getalenteerde spitsen van het spel. Onderdeel van Ajax' beroemde Champions League winnende kant van 1995 naast Edgar Davids, Clarence Seedorf en Edwin Van der Saar, hij scoorde de winnaar vs AC Milan in de finale, slechts 18 jaar oud.  Een lange, imposante spits met een verbazingwekkend verfijnde touch, hij was de typische Nederlandse speler, een product van de Cruijff-filosofie, twee decennia eerder ingebed in het weefsel van de Nederlandse cultuur.

Echter, 1995 was om verschillende redenen ook belangrijk voor de tiener. Hij was betrokken bij een ongeval waarbij hij op tragische wijze in een andere auto crashte en een persoon dood achterliet. Kluivert werd schuldig bevonden aan te hard rijden en zou direct na afloop zeggen:“Er is iets in mij gebroken, Ik kan nooit meer helemaal gelukkig zijn. Het kind in mij is vermoord", gevolgd door een veelzeggende verklaring dat "alleen als ik op het veld sta, ik mezelf kan zijn en me volledig vrij kan voelen" - misschien verklarend waarom Kluivert op het hoogste niveau zou blijven spelen en de komende paar jaar zou presteren jaar. Toch zou de tragedie een kwetsbaarheid in Kluivert creëren, een duisternis die zijn hele carrière bleef hangen en hem een ​​duidelijke zwakte gaf. In de wedstrijden die volgden op het incident, uit-fans scandeerden 'moordenaar' naar hem en de speler zelf raakte in een depressie. Er werd besloten dat hij een nieuwe start nodig had, en dus verliet hij Nederland in 1996, weg van de schittering, een thema waar we later in zijn leven op terug zullen komen.

Een periode bij AC Milan werd gevolgd door zijn meest opvallende periode als speler:bij Barcelona, waar hij in de loop van zes seizoenen bij de Catalaanse club elke 2 wedstrijden 1 doelpunt maakte, La Liga winnen in 1999. Op Euro 2000 was hij op zijn best, scoorde een hattrick in de kwartfinales toen Nederland Joegoslavië met 6-1 versloeg voordat het in de halve finale werd uitgeschakeld. Maar ondanks al zijn talent, hij werd gezien als een ontwrichtende speler die discipline ontbrak. Het WK 1998 was Kluivert in een notendop - in groepsfase gestuurd vanwege een roekeloze elleboog, hij keerde terug in de knock-outrondes en scoorde in de halve finale vs Brazilië om het spel naar extra tijd te brengen. Kluivert het raadsel.

Blessures zouden vervolgens zijn clubcarrière belemmeren, en de daaruit voortvloeiende periodes bij Newcastle United, Valencia, PSV en Lille zouden Kluivert eruit zien als een schaduw van zijn vroegere zelf. In 2008 ging hij op 32-jarige leeftijd vervroegd met pensioen, en er was een gevoel, dat ondanks zijn vruchtbare periodes bij Ajax en Barcelona, hij was een speler die tot meer in staat was, dat hij nooit echt zijn ongelooflijke niveau van talent heeft gemaximaliseerd, gehinderd door zijn opmerkelijke temperament en consistente verwondingen.

Het was bij Ajax midden jaren '90, en dan in Barcelona, dat hij zou werken onder de coach die zijn carrière als speler en manager definieerde:Louis Van Gaal. De man die het maximale uit Kluivert heeft gehaald en hem heeft verzorgd, het was Van Gaal die in 2012 belde met Kluivert en hem een ​​rol aanbood als assistent-coach van het Nederlands Elftal. Samen smeedden ze een aanvallend type voetbal voor de Nederlanders en hielden ze vast aan een 4-3-3-systeem met een onwrikbaar geloof. Dit vermijden van "reactieve" tactieken en een vast geloof in een aanvalssysteem is iets dat Kluivert zou implementeren in zijn rol als Hoofd Coach in het Caribisch gebied. Inderdaad, aanvankelijk waren er geruchten dat Kluivert bij LVG zou gaan werken bij Man Utd, maar Kluivert zou later zeggen dat zijn mentor hem vertelde dat het tijd was voor hem om op eigen benen te gaan staan ​​en een managementrol op zich te nemen, een geloofsverklaring van zijn mentor die volkomen juist zou blijken te zijn. De Caribische reis zou beginnen.

Curaçao is een prachtig eiland, met zijn blauwe zeeën en witte stranden omringd door kleurrijke koloniale gebouwen waardoor het eruit ziet als een plek die rechtstreeks uit een gefilterde Instagram-foto is gesprongen. Zonder professionele competitie, Curaçao zelf heeft pas sinds 2010 een eigen onafhankelijk voetbalteam; voor die tijd maakte het deel uit van het voetbalteam van de Nederlandse Antillen dat ooit ook de Nederlands-Caribische eilanden Aruba en Bonaire omvatte.

Met slechts een paar weken voor de eerste WK-kwalificatiewedstrijden van 2018 tegen Montserrat in maart 2015, Kluivert tikte in zijn contactenboek:als Nederlandse legende, alleen zijn naam kon in Nederland spelers aantrekken die ouders uit Curaçao hadden, dus kwamen Southampton's Cuco Martina en Aston Villa's linksback Leandro Bacuna binnen, terwijl Kluivert haastig een team in Europa probeerde te verzamelen dat door de eerste kwalificatieronde kon komen, die uit twee poten bestond.

De heenwedstrijd in het Ergillo Hato Stadion op Curaçao was een rommelige aangelegenheid, waarbij de kant van Kluivert een 2-1 overwinning behaalde dankzij doelpunten van hun in Nederland gevestigde spelers Vidarrell Merencia en Felitciano Zschusschen. Het tweede been, gehouden in Montserrat, met slechts 500 fans aanwezig op het kleine eiland dat zelf al sinds de jaren 90 door vulkanen is verwoest, zag bijna een snel einde aan de droom van Kluivert. Montserrat nam een ​​2-1 voorsprong en de wedstrijd was op weg naar extra tijd voordat een last-minute goal van vleugelspeler Charlton Vicento Curaçao op hun tandvlees naar de tweede ronde zag gaan.

Puttend uit de uitgestrekte diaspora, Kluivert stelde een team samen met grote dromen. In de tweede ronde zorgden ze voor een verbluffende opschudding over Caribische grootmachten Cuba, in een ruige wedstrijd die met één punt werd onderbroken vanwege de hevige onweersbuien in Havana en vier uur later moest worden hervat. Zegevierend op uitdoelpunten, Kluivert had al ongekend succes geboekt voor het eiland; ze hadden een reputatie opgebouwd als een veerkrachtige kant met enorm veel potentieel.

Helaas werd het eiland in de derde ronde geëlimineerd naar het Centraal-Amerikaanse El Salvador, 2-0 verloren in de loop van twee legs. Het was geen schande voor Curaçao, maar zou de competitieve Kluivert zeker pijn hebben gedaan. Misschien verklaart dat zijn volgende verrassende zet:ondanks dat hij aanvankelijk suggereerde dat hij alleen coach zou zijn voor de duur van hun WK-campagne, Kluivert kondigde aan dat hij de ploeg zou blijven leiden voor hun CONCACAF Gold Cup-kwalificatiewedstrijden in 2016.

Het lijdt geen twijfel dat de band die hij smeedde met het eiland en zijn mensen een stempel op Kluivert zou hebben gedrukt, en de verleiding om de ploeg te helpen zich te kwalificeren voor hun allereerste grote toernooi als onafhankelijke ploeg was te groot om te weerstaan ​​voor de jonge coach. Zit nu in de rol, hij begon een identiteit voor de kant te smeden; ze zouden aanvallend voetbal spelen, vertrouwen op tempo en vloeiendheid, terwijl de verdediging stabiel blijft. Een 1-0 verlies voor Barbados in hun eerste kwalificatiewedstrijd diende als een wake-up call voor het team, en daarna gingen ze tekeer, scoorde een opmerkelijke 14 doelpunten in hun volgende drie wedstrijden en kreeg slechts drie keer toe, met voormalig Ajacied Gino Van Kessel die productief blijkt te zijn, zes van die doelpunten.

De 23-jarige aanvaller weerspiegelde misschien het beste de snelle opkomst van het voetbal op het eiland, ‘’Mijn moeder is geboren op Curaçao. Toen ik jong was had ik nog nooit van het Curaçaose nationale team gehoord, nu praat ik regelmatig met mijn mede Curaçaose teamgenoten in een groepschat en het enige waar we het over hebben is deelname aan dit grote toernooi in de zomer van 2017.’’

Curaçao zat in een stroomversnelling; in juni 2016 waren ze doorgegaan naar de laatste kwalificatieronde. Toen kwam er een aankondiging die volgens velen onvermijdelijk was:Kluivert zou vertrekken om directeur voetbal te worden bij PSG. Toch zou het fundament van de ploeg die Kluivert had opgebouwd blijven uitblinken onder de nieuwe Hoofd Coach, Remko Bicentini, die dienst deed als assistent onder Kluivert. Overwinningen in oktober op Antigua en Puerto Rico zorgden ervoor dat het eiland geschiedenis schreef - door zich te kwalificeren voor hun allereerste CONCACAF Gold Cup als een solo-natie waar ze het zullen opnemen tegen Mexico, Jamaica en El Salvador in de VS deze zomer.

Kluiverts eigen geschiedenis, de tragedie en de noodzaak om zich te verbergen voor de schijnwerpers, zou kunnen uitleggen waarom, toen zijn mentor Louis Van Gaal hem vertelde om een ​​Hoofd Coach-rol te vinden, hij koos voor een baan weg van de schittering van de schijnwerpers, een rol die weinig publieke aandacht zou krijgen. Het zou verklaren waarom hij achteraf een rol opnam hoog in de bestuurskamer van PSG en niet zoals verwacht aan de zijlijn van een Europese club. hij is iemand die de gevaren heeft gezien om centraal te staan. Als iemand die in zijn tienerjaren Nederland verliet vanwege de publieke verontwaardiging tegen hem, Kluivert was misschien echt op zoek naar een plek om thuis te horen toen hij de Curaçaose rol op zich nam.

Mede Nederlandse spelers Ruud Gullit, Edgar Davids en Clarence Seedorf moeten ondanks hun geloofsbrieven nog terugkeren naar hun voorouderlijk thuisland Suriname in een coachende hoedanigheid om redenen die we niet kennen, maar het zou een geweldig na-effect zijn van het bewind van Kluivert als spelers deze kant van de wereld nu zouden beschouwen als een plek om hun coachingsvak te ontwikkelen en ook, belangrijker, een verschil maken voor een natie op manieren die maar weinigen kunnen.

Kluivert blijft betrokken bij de opzet van Curaçao. Hij fungeert als adviseur en het zal geen verrassing zijn als we hem deze zomer bij de selectie zien in de Gold Cup waar Curaçao door miljoenen wordt bekeken. Voor een eiland dat verborgen blijft op het wereldtoneel, deze zomer zullen ze in de schijnwerpers komen te staan, en dat zal voor altijd de erfenis zijn die Kluivert, een man die zo graag zelf de schijnwerpers wil vermijden, is vertrokken in het Caribisch gebied.



[Van Ajax tot Curaçao:de erfenis van Patrick Kluivert: https://nl.sportsfitness.win/sport--/voetbal/1002039616.html ]