Hoe deelnemers uit de industrie paardenwelzijn in Canada beoordelen

Hoe zouden leden van de paardenindustrie de welzijnsstatus van Canadese paarden omschrijven? Welke paarden lopen volgens hen het meeste risico? En wat denken zij dat het welzijn van paarden bedreigt? Dit zijn slechts enkele van de vragen die een onderzoeksteam van de Universiteit van Guelph wilde beantwoorden. In 2015 heeft masterstudent Lindsay Nakonechny, met de steun van supervisor Dr. Katrina Merkies en PhD-student Cordelie DuBois, een enquête gemaakt om erachter te komen wat volwassen leden van de Canadese paardenindustrie denken over paardenwelzijn. Uit de resultaten van de online-enquête bleek dat de deelnemers het grotendeels eens waren over enkele van de meest waargenomen bedreigingen voor het welzijn van paarden, maar ontdekten ook enkele verrassingen.

Bijna honderd procent van de deelnemers aan het onderzoek was het ermee eens dat er welzijnsproblemen waren in de Canadese paardenindustrie, waarbij ongewenste paarden, ongepaste trainingsmethoden en onwetende eigenaren als enkele van de belangrijkste problemen binnen de sector werden genoemd. De meerderheid van de deelnemers benadrukten ook ineffectieve wetgeving en het onvermogen van wetshandhavers om paarden te beschermen als belangrijk.

Bij het onderzoeken welke groepen paarden als "risicovol" werden beschouwd, waren de meningen echter veel verdeelder. Welzijnskwesties in verband met veilingen of veevoerpaarden waren minder verdeeld. Paarden die bestemd waren voor de slacht en paarden met eigenaren die geen kennis hebben, werden ook door deelnemers aan het onderzoek als getroffen groepen voorgesteld.

Gebrek aan kennis bleef naar voren komen als een terugkerend onderzoeksthema. Dit, samen met financiële moeilijkheden, werd beschouwd als een van de grootste uitdagingen voor een "goed" paardenwelzijn. Dit ondersteunt de behoefte aan educatieve programma's en gerichte kennisoverdracht. Gayle Ecker, directeur van Equine Guelph was het daar niet meer mee eens. "Wat dit onderzoek ons ​​vertelt, is dat we moeten samenwerken met krachtige steun van de industrie om het bereik van welzijnseducatie te vergroten", zegt Ecker. "Betere informatieverstrekking aan de industrie, waarbij benaderingen voor het veranderen van menselijk gedrag zijn geïntegreerd, zijn van vitaal belang als we een impact willen hebben op het verbeteren van het welzijn van paarden."

Bijna 1.000 deelnemers uit meerdere disciplines in heel Canada namen deel aan de enquête en gaven aan dat ze op zijn minst enigszins goed geïnformeerd waren over paardenverzorging. Van de vijf opties met betrekking tot kennis van paardenverzorging waren de deelnemers het meest bekend met body condition scoring (BCS; 78,6%). Verrassend genoeg was minder dan 55% op de hoogte van het nationale document:de Canadian Code of Practice for the Care and Handling of Equines (NFACC). De deelnemers waren nog minder bekend met de American Association of Equine Practitioners Lameness Scale (35,6%), de Five Freedoms of Animal Welfare (29,7%) en Equitation Science (20,4%).

Naast het onderzoeken van de mening van de deelnemers over het welzijn van paarden in de branche, onderzochten onderzoekers ook welke factoren, zoals het geslacht van een persoon of de mening over het vermogen van hun paard om emoties te voelen, hun antwoorden het vaakst beïnvloedden. Onderzoekers ontdekten dat of een persoon zijn paard als vee of een gezelschapsdier beschouwde, en in welke discipline ze betrokken waren, het vaakst hun perceptie van welzijnsproblemen beïnvloedde. Mensen die paarden bijvoorbeeld als vee beschouwden, geloofden minder snel dat paarden op een veiling of op veevoedergronden een "risicogroep" waren.

Daarnaast werden acht scenario's in het onderzoek opgenomen, die elk een scenario schetsten waarin het welzijn van het paard in gevaar zou kunnen komen. Degenen die het welzijn het meest in gevaar brachten, waren paarden die in de winter zonder water werden geweid en een paard dat voorafgaand aan de training een kalmerend middel kreeg. Hoewel deelnemers aan dit onderzoek bijna unaniem aangaven dat ze geloofden dat paarden verschillende emotionele toestanden konden voelen, werd deze overtuiging niet altijd weerspiegeld in hun rangschikking van de scenario's. Verschillende scenario's beschreven situaties waarin paarden zouden kunnen lijden onder de effecten van verveling of frustratie (bijvoorbeeld een paard dat langdurig op stal rust), maar deze scenario's werden niet als nadelig voor het welzijn beschouwd als andere. De kruising tussen wat individuen denken dat paarden kunnen voelen en hoe dit zich vertaalt in de praktijk (dwz welke situaties veroorzaken dat paarden emoties zoals verveling of pijn voelen) is interessant en een uitdaging voor alle opvoeders die de kloof willen overbruggen tussen " weten' en 'begrijpen'.

Lees de volledige publicatie HIER voor meer informatie over de onderzoeksvragen, de diversiteit van de antwoorden van de deelnemers aan het onderzoek en hoe deze gerelateerd zijn aan hun betrokkenheid bij de paardenindustrie.

[Hoe deelnemers uit de industrie paardenwelzijn in Canada beoordelen: https://nl.sportsfitness.win/Spectator-Sport/Horse-Racing/1002052608.html ]