Helsinki Helride | Waarom de hectische wedstrijd skateboarden in zijn meest ware vorm is

Na een vlucht van drie uur vanuit Londen landen we op tijd in de hoofdstad van Finland voor het eerste evenement van Helride; de 'Tour de Kallio', een reeks 'cash for tricks'-wedstrijden op straat verspreid over de wijk Kallio in Helsinki. Het is een kwestie van bij de start aansluiten bij de bemanning van skaters en proberen bij te blijven terwijl ze van plek naar plek vliegen.

De tour nam enkele van de mooiste schetsmatige plekken van de stad aan, waaronder een ruige helling naar wallride, een knapperige hobbel naar de bar en een ontmoedigende 12-voet hoge steile betegelde bank van een dak. Een persoonlijk hoogtepunt was het besef dat straatskateboardlegende Pat Duffy is verhuisd van Californië naar Helsinki, en dat hij nog steeds zo hard scheurt als altijd; op de een of andere manier kickflippend in de bank over een gat, onofficieel de beste truc van de dag claimend. Bekijk de beelden hier.

De volgende dag ontwaken na een wazige nacht van karaoke en teveel Lonkero (een klassiek Fins gin en grapefruit-brouwsel gemaakt voor de Olympische Spelen van Helsinki in 1952), gaan we naar het dak van het nieuw gebouwde Amos Rex-museum. Het is een prachtig stukje architectuur, gedomineerd door koepelvormige structuren met enorme glazen ramen. Het is het soort plek waar je langs zou lopen en zou denken 'stel je voor dat iemand dit skatebaar heeft gemaakt'.

Gelukkig is dat precies wat de Helride-organisatoren voor elkaar hebben gekregen door op de een of andere manier toestemming te krijgen om een ​​helling aan de onderkant van een van de constructies te bevestigen om een ​​enorme glazen quarterpipe te maken. Na een paar aarzelende runs van skaters die controleerden of ze niet door het glas zouden vallen op een nietsvermoedende museumgokker, begon de plek te skaten, met rijders die vanuit alle hoeken binnenkwamen.

Monsterrijder Kevin Bækkel, die de afgelopen jaren een reputatie heeft opgebouwd als een van Europa's stoerste skaters, kwam hard binnen. Terwijl anderen het schaatsten als een quarter pipe, besloot Bækkel het te gebruiken als een ruggengraat en ruggengraat zonder been eroverheen op de steile oneffen gemetselde oever. Krediet gaat ook naar de Russische skater Dmitrii Dvoinishnikov die een botte fakie, grotere flip en fakie 360 ​​flip stuurde om een ​​paar handenvol euro's te winnen.

Toen de avond naderde, reisden we de stad uit naar het skatepark van Micropolis om de bowl van het meisje te bekijken. Onder andere Emma Fastesson Lindgren, Amy Ram en Julia Voutilainen doodden het allemaal in de wedstrijd, terwijl ze skaten op een soundtrack van lokale punkbands en rappers die live aan de andere kant van het park speelden.

De evenementen van de volgende dag vonden allemaal plaats in het Suvilahti DIY-skatepark. In tegenstelling tot het Micropolis-skatepark, is Suvilahti een doe-het-zelfzaak, gebouwd door skaters voor skaters op een ongebruikt stuk betonnen woestenij. Dankzij het park ontwikkelde zich een scene die van vitaal belang is voor lokale skaters, zowel om hun vaardigheden te verbeteren als om bezoekende professionele teams een plek te geven om demo's te houden. Tony Hawk is zelfs een paar keer op bezoek geweest. Helaas wordt Suvilahti bedreigd met sluiting, dus teken in godsnaam de petitie om te proberen dit glorieuze, angstaanjagende park in leven te houden.

Na een reeks hectische geldprijzen voor trick-competities in het park, waaronder het zien van iemand die op de een of andere manier schoon ollie over een massieve houten regenboogrichel, culmineerde de dag in de death race, waar skaters in drieën racen rond een bedacht circuit in het park. Skaters kregen zware klappen, toeschouwers werden aangereden, een toeschouwer gaf letterlijk naast ons over en moest vertrekken. Het bloedbad culmineerde in het winnen van Bækkel voor het tweede jaar op rij. Toen we voor vandaag vertrokken, liep de kotsende jongen langs ons terug het park in, met zijn skateboard in de hand en een glimlach op zijn gezicht.

De Helride eindigde op de enige manier waarop het kon; chaotisch, leuk en met een reële kans op een hersenschudding. De KOFF-downhillrace is een soort traditie in de Helride, waar skateboarders (en een paar honderd toeschouwers) een park met een steil gebogen pad overnemen en om de beurt de heuvel bombarderen zonder te worden gerookt. Het duurde niet lang voordat het in waanzin afdaalde, waarbij renners faceplanting kregen, toeschouwers werden geraakt en voetgangers werden uitgeschakeld. De Letse superster Madars Apse won niet alleen alles, hij ging ook de heuvel af in een rollende handstand.

Dit soort bloedbad vat de Helride-ervaring samen. Het gaat niet om muffe arena's, kwalificatierondes en complexe jurysystemen. Het gaat erom dat skateboarden terugkeert naar zijn meest ware en eenvoudigste vorm; een stel vrienden die ravage aanrichten, zichzelf niet serieus nemen, voor de gek worden gehouden en verspild worden.

[Helsinki Helride | Waarom de hectische wedstrijd skateboarden in zijn meest ware vorm is: https://nl.sportsfitness.win/recreatie/Skateboarding/1002048809.html ]