Zabardast | Filmrecensie

Angst. We hebben het allemaal gevoeld, maar hoeveel van ons hebben het echt gevoeld? De laatste momenten van Zabardast, een film geproduceerd door Picture Organic Clothing in samenwerking met Almo Film en geregisseerd door Jérôme Tanon (The Eternal Beauty of Snowboarding), heeft het soort broekvullende spanning waardoor je je eigen angstervaringen opnieuw zult beoordelen... en je vraagt ​​je ook af waarom mensen in godsnaam dit soort dingen doen.

De film is een reisdagboek dat het verhaal vertelt van een freeriding-bergexpeditie naar het hart van het Karakoram-gebergte. Het beslissende moment is ongetwijfeld de realisatie van een visioen om te klimmen en het vervolgens langs de verticale, haaienvinachtige centrale toren van Biacherahi (5.880 m) naar beneden te scheuren - zeker een van de meest verbluffende bergen die ooit op film zijn gezet.

Het stuk wordt gepitcht als een verhaal over freeriden en bergbeklimmen, maar vanwege de pure knoestigheid van het terrein en de totale afstand van het team - wat betekent dat er geen ruimte is voor fouten, gaat de resulterende film meer over de reis dan over het flarden. Dat is geen kritiek, want ik kan het eerlijk gezegd niet genoeg benadrukken... zelfs de POV-beklimmingen die naar Biacherahi gingen, lieten me stilletjes en nerveus in mijn gecapitonneerde bioscoopstoel trompetteren.

Terwijl de bemanning, bestaande uit Helias Millerioux, Leo Taillefer, Pierre Frechou, Julian Nadiras, Jerome Tanon, Yannick Graziani, Thomas Delfino en Zak Mills, dieper en dieper Pakistan ingaat (een 150 km lange lus van totale autonomie waar ze sleeën trekken die gevuld zijn met voedsel , tenten en zonnepanelen) zien we de hoogte- en dieptepunten van zo'n reis geportretteerd met een eerlijkheid die niet altijd aanwezig is in films als deze. Ja, het landschap is episch, maar dat epos verandert niets aan het feit dat, zelfs als je een totale pro bent, het rijden op dit spul extreem eng is.

Er is hier geen Billy Big Bollocks-gedrag. Niet terugdeinzen voor de realiteit dat zelfs zelfverzekerde, extreem getalenteerde rijders soms nerveus worden. Dit, in combinatie met hoe de betrokken mensen al die geliefden missen van wie ze zijn afgesneden, maakt het kijken naar Zabardast op de een of andere manier meer herkenbaar; meer “Ja! Dat is precies hoe ik zou reageren.”

Het is op geen enkele manier perfect, maar als een groot stuk rauwe avonturencinema, met de mooiste berg die ik ooit op het scherm heb gezien (of waar dan ook) als het pièce de résistance, zou ik je aanraden om dit een kijk.

Klik hier voor meer informatie over de YouTube-release van de film en de vertoningsdata.

[Zabardast | Filmrecensie: https://nl.sportsfitness.win/recreatie/beklimming/1002047943.html ]