Kata's in Comrie Croft | Kamperen met een twist op de meest opwindende nieuwe mountainbikeplek van Schotland

Ondanks de borstels met het lot en een bloeiende ontwikkelingsscène, blijft de Croft een plek voor de gepassioneerde amateur. Op weekenddagen als het weer goed is, mensen uit steden rond Schotland gooien hun fietsen in de auto en gaan naar Comrie voor een paar uur trailrijden van uitstekende kwaliteit. Het is gemakkelijk in te zien waarom.

Op de eerste ochtend van mijn verblijf nam ik een huurfiets die ik bij de Comrie-fietswinkel had gehuurd, de paden op voor een beetje plezier. De beklimming van de Croft is best mooi, maar als je eenmaal van het rechttoe rechtaan blauwe pad omhoog bent gesplitst, wordt het echt adembenemend. De rode route doorkruist het gebied op de top van het land dat eigendom is van Comrie, met een indrukwekkende variatie in terreinen en soorten obstakels - en al die tijd heb je een glimp van de wilde en desolate uitzichten terug naar beneden in de vallei.

Ik had het centrum vrijwel voor mezelf - ter plaatse blijven betekent dat je op zaterdagochtend voor het eerst op de paden wordt gelopen voordat de hordes later op de dag afdalen. Na een paar uur stuiteren over de top, ging ik via de blauwe route terug naar beneden. Hoewel het technisch vrij eenvoudig is, is het een van de grappigste, meest grijnzende afdalingen die ik in jaren op een mountainbike heb gedaan. Op een gegeven moment betrapte ik mezelf erop dat ik hardop moest lachen als een kind dat net heeft ontdekt hoe hij scheetgeluiden kan maken met zijn hand in zijn oksel. Stom, eenvoudig, maar onmiskenbaar superleuk.

Lokale kennis

Croft, eigendom van de gemeenschap, is als een klein socialistisch paradijs genesteld in de Strathearn Valley. In plaats van één bedrijf dat een heleboel diensten omvat, is het eigenlijk een losse verzameling kleine ondernemingen met verschillende eigenaren, die allemaal bijdragen aan het geheel en een werkelijk prachtige plek creëren om een ​​weekend door te brengen.

Naast het wandelcentrum, bevat de coöperatie een hostel, een evenementenlocatie en een markttuin / productenwinkel genaamd de 100 Mile Store (omdat alles wat ze verkopen van binnen die afstand van de Croft komt). Het overschot wordt verkocht aan de lokale bevolking die geïnteresseerd is in verse producten van eigen bodem. Hoeveel trailcenters heb je bezocht waar je langs de zwarte route kunt gaan voor een pak slaag en vervolgens kunt vertrekken met je armen vol smakelijke courgettes? Het is snel duidelijk hoe de Croft de afgelopen jaren prijzen heeft gewonnen voor innovatief toerisme en zijn groene referenties.

In de middag is het tijd om de grenzen van het wandelcentrum te doorbreken en enkele van de vuurwegen rond Comrie en Crieff te verkennen, de twee dichtstbijzijnde steden bij de croft, die zich in de toeristische regio Breadalbane bevinden. Breadalbane markeert het begin van de 'echte' Hooglanden in Schotland en omvat een aantal bergketens en een schat aan buitenactiviteiten.

De omvang van het aanbod voor een fietser rond Comrie is overweldigend, met mysterieuze en uitnodigende grindpaden die in alle richtingen uitgaan. Gelukkig heb ik een lokale gids genaamd Tom om me rond te leiden - een enthousiaste mountainbiker die in de fietsenwinkel van Croft's werkt. Na een snelle knal langs de hoofdweg, komen we al snel op lege B-wegen, dan helemaal van de weg af en gestaag klimmen naar de dennenbossen aan de andere kant van de vallei.

We klimmen over grindweggetjes voordat we afdalen in een snelle en rechte afdaling door dichte dennenbossen. Terwijl we over de bosbodem katapulteren op een toegangspad dat door de bomen is gesneden, flitsen we langs een stel verward kijkende wandelaars die rond een kaart zijn geclusterd. Het is veel te steil en ik concentreer me te hard op het ontwijken van sporen en boomwortels om te stoppen. Voor zover ik weet, zijn ze er misschien nog steeds.

De volgende stap is een dwarsdoorsnede van open landbouwgrond, die vaak wordt gebruikt voor begrazing. Als zodanig beweegt het 'pad' er een beetje doorheen en verdwijnt vaak helemaal. Terwijl we door de drassige velden ploegen, bereiken we de rand van een aantal slordige bossen - en dan aan onze linkerkant roept een mannenstem. Het is een kerel in donkere, boskleurige kleding die voor een groot zeildoek stond dat aan vijf of zes bomen eromheen hing. Het is duidelijk dat Tom, de gids, de man kent, dus we gaan erheen.

Als we wat dichterbij komen, zie ik dat deze kerel tussen de lijken van vijf of zes eenden staat, in verschillende staten van openheid.

"Het is eendendag vandaag." zegt hij joviaal. Het is de enige verklaring die hij biedt, dus het zal moeten doen.

Tom en The Killer of Ducks praten gemoedelijk en het wordt duidelijk dat ze elkaar kennen van lokale trailritten in de heuvels rond Crieff. Iedereen hier in de buurt is een renner, zo lijkt het, want hoe kon je niet zijn met al dit onaangeboorde natuurlijke wonder om in te spelen?

We gaan verder en dalen af ​​door het Auchingarrich Wildlife Centre en terug naar de echte wegen. We rollen Comrie binnen, het tienerdorp waarnaar de Croft is vernoemd, en gaan dan de heuvels op naar het noorden. We klimmen eerst weer gestaag over de weg, voordat we die verlaten voor meer grind – dat uiteindelijk ook achterlatend als we naar het Melville Monument klimmen – een enigszins vervallen herdenkingsobelisk ter nagedachtenis aan Henry Dundas, bijgenaamd 'The Great Tyrant' vanwege zijn machiavellistische beheersing van de Schotse politiek in het begin van de 19e eeuw.

Vanaf het Monument is het een behoorlijk technische ren terug naar de weg, die superkronkelig begint met een paar haarspeldbochten en een steile helling, de beloning als je dingen volprobeert. Daarna gaat het open en wordt het een rechte afdaling over een ruige bosbodem - het is nog steeds supersteil en wordt soms gebruikt door hondenuitlaters, dus je moet je verstand erbij hebben.

Vanaf daar struikelen we over wat meer met heide bedekt heidegebied, voordat we langs de rivier de Lednock rollen om terug te keren naar de weg naar Comrie Croft. Alles bij elkaar duurt de rit ongeveer drie uur en is voor mij als 'crap-intermediate' MTBer een behoorlijk strenge technische test. Zoals je je wel kunt voorstellen, krijg ik in die korte tijd maar een klein deel van het aanbod in de omgeving. Er zijn paden, bergen en mysterie in elke richting vanaf de Croft - en ook genoeg om je minstens een paar sessies in het centrum zelf te amuseren.

Als ik terugga naar mijn kata voor de tweede en laatste nacht in de Croft, voel ik me behoorlijk ontdaan om 's ochtends te vertrekken. Deze keer gaat het vuur de eerste keer aan.

Klik hier om de rest van onze 'Olympische uitgave' van februari te lezen

Doe het zelf

We gingen naar Comrie Croft en verbleven in een Nordic Kata . Comrie Croft ligt op een uur en 45 minuten rijden van Edinburgh en iets meer dan een uur van Glasgow. Een nacht in een kata in Comrie kost £99 van zondag tot en met donderdag of £229 voor de kata voor het weekend.

[Kata's in Comrie Croft | Kamperen met een twist op de meest opwindende nieuwe mountainbikeplek van Schotland: https://nl.sportsfitness.win/recreatie/Mountainbiken/1002048981.html ]