Hoe om te gaan met falen in honkbal - van JV tot professioneel honkbal

Als honkballer horen we constant:"honkbal is een spel van mislukking."

Wat meestal volgt op die verklaring is iets dat lijkt op:"honkbal is moeilijk."

Als een persoon tijd doorbrengt in het spel, zullen ze die twee uitspraken herhaaldelijk horen gebruiken.

Ik heb ze mijn hele carrière gehoord - van mijn eerste privé-honkballes tot mijn laatste seizoen in het professionele honkbal - het is een mentaliteit die collectief wordt geaccepteerd in de broederschap van honkbal.

Met het verstrijken van een decennium sinds ik mijn laatste pitch heb gegooid, heb ik de tijd genomen om na te denken over deze clichés in het spel.

Ik vraag mezelf af:

"Wat is eigenlijk falen?"

"Waarom wordt het woord 'mislukking' zo vaak rond het honkbalspel gegooid?"

Toen ik 16 jaar oud was en een junior op de middelbare school - liep ik met een groep honkbalmaatjes naar de "cut list" om te zien wie het varsity-honkbalteam had gemaakt.

Naast mijn naam stonden en omcirkeld de twee initialen "JV". Wat aangeeft dat ik het Junior Varsity-team heb gemaakt.

Na dat gelezen te hebben, Ik ging naar huis en huilde.

Op dat moment dacht ik dat ik een mislukkeling was.

Ik wist niet zeker of ik verder wilde spelen - ik sprak met mijn vader, mijn vrienden, en mijn oude coaches.

Allen hadden gemengde meningen - sommigen zeiden "gewoon stoppen" - anderen moedigden me aan om door te gaan - mijn uiteindelijke beslissing:

Speel bal. Ik hield van het spel.

Tegen mijn laatste jaar op de middelbare school in 2007 maakte ik het Varsity-team.

Aan het einde van dat seizoen, Ik had nul beursaanbiedingen, en een walk-on kans op een kleine D2-universiteit.

Ik zag dit als een ander faalmoment, en ik was vastbesloten dat mijn speeldagen voorbij waren.

Een paar maanden in de zomer van 2007, er gebeurde een emotioneel gesprek aan tafel met mijn vader en moeder, wat ertoe leidde dat ik de hoofdcoach belde op dat kleine D2-college, en vragen:

“Is er nog een plekje voor mij, coach?"

"Zeker wel." hij zei.

Deze twee "mislukte" momenten in mijn honkbalcarrière ontwikkelden mijn grit, vormde mijn vermogen om te streven in ongunstige situaties, en mijn vastberadenheid verbeterd.

In een korte tijd, Ik ging van een 3-jarige JV-speler, aan een professionele honkbalspeler die tekende bij de Toronto Blue Jays.

Dus, wat is mijn punt?

Honkbal is moeilijk, maar het heeft ook de neiging om degenen te belonen die doorgaan.

Als je in een dip zit, of niet presteren zoals je wilt:

Geef het tijd.

Uitzoomen.

Laat dingen zich ontwikkelen.

Het belangrijkste is - in de hoogte- en dieptepunten van honkbal - wees goed voor het spel, en wees goed voor de mensen waaruit het spel bestaat.

Wat je uiteindelijk zult beseffen:statistieken zijn slechts een beperkt perspectief op het veel grotere plaatje.

Het zijn de lessen en de mensen in het spel die eeuwig leven.

Het zijn die dingen die er echt toe doen.

– RT