Hoe lang schermt uw kind al? Wat is de schermbeoordeling van uw kind? Wat was het resultaat van de laatste schermwedstrijd waar uw kind aan meedeed? Wat is de competitie op het hoogste niveau waaraan uw schermkind heeft deelgenomen?

Als je een schermouder bent, toen het lezen van die vragen waarschijnlijk een hele lijst met mentale antwoorden opriep. Misschien heb je ze zelfs hardop tegen jezelf gezegd terwijl je deze blog op een scherm bekijkt.

We kwantificeren graag dingen. Het is natuurlijk. We willen weten hoeveel minuten het nog duurt tot het etenstijd is, hoeveel geld we op de bank hebben, hoeveel mijl tot de volgende afslag op de snelweg. Dat soort harde meting kan ons goed van pas komen in het leven in het algemeen, maar wat gebeurt er als je dat een kind aandoet?

De schermvoortgang van uw kind in harde cijfers zetten is intuïtief, maar het is slecht voor jou en vooral slecht voor hen.

Hoe gaat het met mijn schermer?

Veel ouders willen graag meteen weten hoe hun kind het doet in het schermen. Direct na de privéles of een les, gewoon een kamp volgen en natuurlijk na een schermwedstrijd. U wilt weten of uw verwachte resultaat is gebeurd, als uw kind de dingen heeft gedaan die u van hem verwacht.

Wat je mist als je het hekwerk van je kind op deze manier probeert te meten, is dat ene druppeltje van de kennis, een greintje techniek, één vonk van begrip is niet iets dat zichtbaar of tastbaar is. Het is een cumulatief iets dat zich in de loop van de tijd ontwikkelt, het succes dat u samen met uw kind opbouwt. Het is een reis. Het is meer dan een tijdelijk iets dat u van uw takenlijst kunt afvinken.

Vaak zie je een negatieve impact als je de voortgang van een schermer in deze hapklare brokken neemt. Schermvooruitgang is rommelig, en als je het onder een microscoop bekijkt, blaas je de kleine tegenslagen in enorme tegenslagen, wat er op zijn beurt voor zal zorgen dat uw jonge schermer een te negatief gevoel krijgt over wat kleine hobbels op de weg naar succes als schermer zouden moeten zijn.

Bijvoorbeeld, stel dat een Y10-schermer die over het algemeen groter is dan andere schermers in hun leeftijdscategorie, vertrouwt op hun enorme lengte in folie om alle punten te scoren met een tegenaanval met één aanraking, nooit hoeven te verwaardigen om zelfs maar één keer te pareren. In die jeugdcategorie is deze jongen zeer succesvol en "cruist" hij over zijn concurrenten heen in de wedstrijden. Dit is een redelijk scenario, en een waar we variaties op hebben gezien.

Maar een goede schermcoach (en deze jongen heeft er gelukkig een) weet dat het niet voor altijd zal werken. Deze jongen is nu misschien groter dan iedereen, maar dat is alleen omdat hij vroeg in een groeispurt zit. De andere kinderen van zijn leeftijd zullen inhalen, en zijn coach weet dat hij dan in de problemen zal komen. Zijn coach wil niet dat hij deze gewoonte voortzet, in plaats daarvan wil ze dat haar student meer op parries vertrouwt als een defensieve actie. Dus de coach werkt met deze schermer aan het 'vergeten' van de tegenaanval en het leren pareren en afzetten. Het resultaat? Plots begint deze jongen in de komende wedstrijden te worstelen, om te verliezen, zelfs als hij geen enkelvoudige tegenaanvallen meer scoort.

Nu moet hij vertrouwen op zijn voorrangselementen van de verdediging om de punten te winnen, en natuurlijk zullen ze niet per se ook werken. De ouders komen dan in paniek bij de coach. Wat gebeurt er met hun sterschermende kind?! Hij valt achteruit in plaats van vooruit! Ze voelen zich dan overweldigd en verliezen hun motivatie, zoveel geld verspild en tijd uit het raam gegooid. Dit vertaalt zich natuurlijk in het feit dat het kind meer gestrest raakt en de motivatie en liefde voor schermen verliest.

Natuurlijk is de realiteit het tegenovergestelde. De coach van deze jonge schermer wist wat ze deed, die hem zou dwingen om als schermer te groeien in plaats van de gemakkelijke weg te nemen. Als hij deze moeilijke periode volhoudt, hij zal een veel betere schermer zijn en zal niet voor een onaangename verrassing komen te staan ​​wanneer zijn leeftijdsgenoten zijn lengte inhalen of voldoende techniek en tactisch inzicht ontwikkelen om hem te winnen! Het is moeilijk om te verliezen, maar het is ook een geweldige leerervaring. Deze schermer moest een paar stappen terug doen, zijn eerder aangeleerde slechte gewoonten ongedaan maken, en nieuwe en betere gewoonten aan te leren. Het proces kan eruit zien als een stap achteruit, maar het is echt een stap achteruit in ruil voor twee stappen vooruit. Dat is ongemakkelijk, maar het is de enige manier om te leren een betere schermer te worden!

Dit is maar een voorbeeld, natuurlijk een beetje overdreven maar we zouden over dit soort groeipatronen bij schermers kunnen praten vanuit veel verschillende hoeken. Zelfs zeer ervaren schermers vinden dat ze soms achteruit moeten gaan om vooruit te kunnen groeien. Er is geen rechte lijn naar succes in schermen, hoe graag we dat ook zouden willen. Ervaren atleten weten dat, en ze leren de rommeligheid van het proces te omarmen.

Slechte effecten van het micromanagen van kindschermers

micromanagement, of helikopterouderschap zoals het gewoonlijk wordt genoemd, is een recept voor een negatieve schermervaring.

Kinderen van wie de ouders constant naar hun vorderingen vragen en proberen deze in een rechte lijn te meten van die eerste schermles tot een Olympische gouden medaille, doen het tegenovergestelde van wat ze voor hun kinderen willen doen. Kinderen beginnen veel zelftwijfel te voelen. “Heb ik echt vooruitgang geboekt vandaag? Werk ik hard genoeg om mama of papa te plezieren? Wat als ik het niet goed genoeg doe op deze wedstrijd?” Dit zijn niet het soort gedachten dat we willen dat onze kinderen hebben. Kinderen beginnen zichzelf constant te meten, zelf bekritiseren, zelfzorg, en uiteindelijk zullen ze excuses gaan maken omdat ze onmogelijk aan deze verwachtingen kunnen voldoen.

Te veel ouderlijke aandacht betekent constant onder deze intense schijnwerpers staan. Uw kind zal begrijpen dat ze hier zijn om een ​​soort van return on investment te krijgen, wat in tegenspraak is met het doel van schermen. Schermmedailles kun je niet kopen, niet door te betalen voor de beste touringcars of door de beste schermuitrusting te kopen. Zelfs geweldige ouders glippen soms op het idee dat ze een vergoeding moeten zien voor de hoeveelheid geld en tijd die ze in het schermen steken. Ze beseffen het niet eens, en een realiteitscheck kan helpen om hun verwachtingen te verzachten.

Je ontneemt je kind het plezier van tegenslagen als je hem dwingt om elk klein stukje van zijn hekwerk op te meten. Ja, tegenslagen zijn zeer bevredigend! Dat komt omdat een tegenslag niet lang duurt, en niets voelt beter dan de vreugde van het inhalen en overtreffen van je vorige schermniveau. Iedereen houdt van een comeback-verhaal, en we leven ze allemaal op een gegeven moment uit. Het is een goede zaak om uw kind die ervaring te laten hebben!

Stop met het kwantificeren van het hekwerk van uw kind.

Het klinkt makkelijk, zoals het uitzetten van de kraan. Uit ervaring kunnen we zeggen dat het niet zo eenvoudig is.

Je hebt zoveel tijd geïnvesteerd, geld, en hersenruimte in het hekwerk van uw kind. Jij bent ook hun ouder, en als zodanig voel je een grote verantwoordelijkheid om voor hen te zorgen. Je wilt ze op het goede spoor.

Een groot deel van de reden achter een ouder die de schermvoortgang van hun kind beheert, is de angst dat je ze teleurstelt of dat het jouw schuld is dat ze een kans missen. Wat als je de verkeerde coach hebt gekozen en ze dus nooit de Olympische Spelen halen? Dat is een gedachte die veel ouders hebben meegemaakt. Je bent niet alleen. Opvoeden is een grote verantwoordelijkheid, en je hebt gelijk dat je het serieus neemt. Maar op een gegeven moment moet je het gewoon loslaten! Je hebt het voorwerk gedaan om een ​​goede coach en een goede club te kiezen.

Hoewel we geneigd zijn om los te laten als een teken van zwakte, in werkelijkheid is het heel erg een teken van kracht om de controle over te kunnen geven.

"Het wonder van kinderen is dat we gewoon niet weten hoe ze zullen veranderen of wie ze zullen worden." – Eileen Kennedy-Moore

Je hebt de dingen die je hebt gebouwd voor je kindschermer die de basis vormen voor waar ze naartoe gaan - de coaches en de training in de club, de copingvaardigheden en de gezinsbasis. Als je die dingen eenmaal doet, je hebt helemaal geen controle meer. Het is op dit punt dat het kind het overneemt en er iets mee moet doen. Je kunt het niet voor hen doen. Je kunt niet weten wat ze zullen worden.

Wat je wel kunt doen, is aanwezig zijn in het moment, kijk dan vooruit in plaats van achteruit. Kijk vooruit naar het pad waar uw kind naartoe gaat en wees realistisch. U kunt niet weten wat de toekomst voor uw kind zal brengen, maar je kunt ze wel de brandstof geven die ze nodig hebben om door te gaan in hun schermcarrière. De sleutel is om erop te vertrouwen dat je de dingen onderweg goed hebt gedaan! Als je slimme beslissingen hebt genomen met gerichte gedachten en een nuchter hoofd, dan is er geen reden om aan jezelf te twijfelen.

Dus stop met het elke keer meten van uw kind, vertrouwen op hun coach, vertrouwen op het systeem en het proces. Laat ze plezier hebben, kijk naar de lange termijn, en vooral genieten van de rit!

[Stop met het meten van de schermvoortgang van uw kind: https://nl.sportsfitness.win/sport--/schermen/1002042627.html ]