Schermouders en geduld (of het gebrek daaraan)

Geduld is een schone zaak, maar het is er een waar velen van ons mee worstelen.

Ik weet dat ik worstel met geduld, vooral als het gaat om dingen waar ik niet het gevoel heb dat ik er veel controle over heb. Ik raak gefrustreerd als ik vast kom te zitten in het verkeer of mijn geduld verlies als ik in de wacht sta bij mijn kabelmaatschappij. Het is een moeilijk iets. Ik snap het.

Geduld is iets waar ik veel andere ouders ook mee zie worstelen, vooral als ik kijk hoe ouders hun kinderen navigeren in het schermen voor beginners. Hoe een kind vordert in schermen kan frustrerend zijn voor ouders, grotendeels omdat het buiten hun controle ligt. Of uw kind het "snapt" en vooruit gaat in de sport, is niet iets dat een ouder voor hen kan doen.

Onmiddellijke validatie, Onmiddelijk succes

Mensen praten veel over hoe kinderen tegenwoordig niets anders willen dan onmiddellijke bevrediging. Het zijn niet alleen kinderen - ouders willen soms ook onmiddellijke bevrediging.

Het is jammer als ik zie hoe ouders besluiten hun kinderen na een paar mislukte pogingen uit het hekwerk te halen. Ze denken dat als hun kind niet meteen uit de poort gaat schermen, ze zullen nooit goede schermers zijn.

Ouders in deze situatie zoeken onmiddellijke bevestiging dat dit de juiste sport is, maar de realiteit is dat je in een paar weken helemaal niet kunt zien of schermen wel of niet de juiste sport is. Het kost meer tijd dan dat. Juist omdat een kind in die eerste weken moeite heeft met schermen, dat betekent niet dat hun competitieve dromen verdwenen zijn. Het betekent alleen dat het even zal duren voordat ze geaard zijn en hun groove vinden.

Het lijkt erop dat deze ouders op zoek zijn naar een wonder, een fantastisch en onmiddellijk rendement op hun investering. Hun kind heeft lessen gevolgd, ze hebben privélessen gevolgd, ze zijn naar het kamp gegaan. Waar zijn de resultaten?

Ouderschap is geen transactie.

Je moet jezelf afvragen:waarvoor ben je hier? Het antwoord kan niet zijn dat je hier bent voor trofeeën of statistieken. Het antwoord moet zijn dat je er bent om je kind als persoon te laten groeien. Daarvoor is hekwerk hier. Het is een sport die dat krachtig kan doen als je je kind alleen laat groeien in zijn eigen tempo en zonder jouw inmenging.

We weten dat dat moeilijk kan zijn voor een ouder als ze om zich heen kijken naar de kinderen die misschien schermen en die trofeeën winnen. Je zou kunnen denken dat je wilt dat je kind meer doet, om beter te zijn. Het idee van concurrentie dringt zich op en knaagt aan je, totdat je je kind altijd vergelijkt met andere kinderen die in dezelfde tijd mogelijk sneller vooruitgang boeken. Dan beginnen ouders te denken dat als hun kind niet in de juiste hoeveelheid tijd vordert, ze moeten het schermen opgeven en naar een andere sport gaan (en dan nog een, en dan nog een. . . ).

Het kan lijken alsof ouders hun doel hebben, niet de liefde voor de sport, maar een of ander transactiedoel zoals universiteit of de Olympische Spelen. Met dit soort houding, die dingen gaan niet gebeuren. In plaats daarvan, wat je gaat krijgen is frustratie voor iedereen.

Is mijn kind geweldig?

Dit is een ongelooflijk veelvoorkomend iets. Ouders willen zo vroeg mogelijk weten of ze wel of niet moeten investeren in een sport, zowel in tijd als in geld. Het moeilijke hier is dat het tijd kost om erachter te komen of een bepaalde sport geschikt is voor een kind. Je weet niet meteen of je kind geweldig is.

Wanneer een kind die onmiddellijke belofte niet toont, we zien helaas dat sommige ouders hun geduld verliezen en besluiten hun kinderen van het hekwerk te halen. Dat is hartverscheurend om te zien! Kinderen moeten tijd hebben om erachter te komen of ze het leuk vinden of niet.

In plaats van te wachten, we zien ouders op zoek naar die onmiddellijke validatie en die onmiddellijke resultaten. Ze vragen de coach elke twee weken of schermen geschikt is. Dat is voor niemand nuttig! Met name de jonge schermer, die er niet onder kunnen komen in dit soort gekraakte tijdlijn. Na twee maanden weet je niet of ze van de sport houden. We vervelen ons allemaal na een paar maanden als we er niet echt van houden.

Dingen hebben tijd nodig om het nieuwe eraf te krijgen. U weet ook niet of uw kind na slechts één wedstrijd een Olympiër zal zijn. De eerste wedstrijd is voor een jonge schermer een hele bundel zenuwen. Ze moeten blijven strijden om, nou echt voor een wedstrijdseizoen, of ze het leuk vinden of niet.

Ja, een heel jaar.

Uitzoeken of uw kind een belofte heeft, of nog belangrijker of ze een passie voor de sport hebben, duurt niet zo lang als je zou denken. Opnieuw, een seizoen is een goed stuk om mee te gaan. Als uw kind zich ertoe verbindt om te gaan schermen en het een kamp of een proefmaand heeft gedaan, zet dan de wortels neer en probeer het zes maanden of een heel seizoen. Zonder voortdurend te vragen onderweg.

Stop met navragen. Stop met jagen. Stop gewoon.

Ouders die dit doen, creëren zelf een ongezonde omgeving voor hun kinderen. Je kind ziet je overleggen met hun coach en ze horen je ernaar vragen. Dit verpest het proces voor het kind omdat ze niet in hun eigen tempo kunnen leren, ze pushen om nu resultaten te behalen om aan uw behoeften te voldoen. Het gaat niet om uw behoeften, het gaat om de behoeften van uw kind.

Vertrouw het proces

Vertrouwen in het proces is belangrijk. Kies een schermprogramma en ga er dan gewoon mee aan de slag, stel uw vertrouwen in de mensen die uw kind opleiden. Laat die mensen je leiden, en laat wat controle los!

Het beste van het loslaten van die controle is dat het de stress bij je wegneemt. Het doet de ouders ook pijn als ze zich zo stevig vasthouden. Uw kind zal vorderingen maken met schermen in het tempo waarin het vorderingen maakt, en wat ze van jou nodig hebben is steun, geduld en aanmoediging, geen onrealistische en veeleisende verwachtingen.

Dit hoeft niet zo moeilijk te zijn.

[Schermouders en geduld (of het gebrek daaraan): https://nl.sportsfitness.win/sport--/schermen/1002042601.html ]