Reis naar het einde van de aarde

We liepen het pad af, bij het lichaam van de man in het zwart, nu doorweekt van de nachtelijke hagel, en braken het bos in aan de voet van de heuvel. We zijn er doorheen geduwd richting het spoor zonder een ziel te ontmoeten.

  • De bossen aan de andere kant van de lijn waren slechts de gehavende en zwartgeblakerde ruïnes van bossen.
  • De meeste bomen waren omgevallen, maar een bepaald deel stond nog steeds, sombere grijze stengels, met donkerbruin blad in plaats van groen.
  • Aan onze kant had het vuur niet meer gedaan dan de dichtstbijzijnde bomen verschroeien; het had geen voet aan de grond gekregen.

Op één plek waren de houthakkers zaterdag aan het werk geweest; bomen, gekapt en vers gesnoeid, lagen op een open plek, met hopen zaagsel door de zaagmachine en zijn motor.



Vlakbij was een tijdelijke hut, verlaten. Er was vanmorgen geen zuchtje wind en alles was vreemd stil. Zelfs de vogels waren stil, en terwijl we ons haastten, spraken ik en de artillerist fluisterend en keken zo nu en dan over onze schouders. Een of twee keer stopten we om te luisteren.

Na een tijdje kwamen we bij de weg en terwijl we dat deden hoorden we het gekletter van hoeven en zagen door de boomstammen drie cavaleriesoldaten langzaam naar Woking rijden. We riepen ze aan en ze stopten terwijl we ons naar hen toe haastten.

Het was een luitenant en een paar soldaten van de 8th Hussars, met een standaard als een theodoliet, waarvan de artillerist me vertelde dat het een heliograaf was. Jullie zijn de eerste mannen die ik vanmorgen deze kant op heb zien komen,' zei de luitenant. "Wat is er aan het brouwen?"

Zijn stem en gezicht waren enthousiast. De mannen achter hem staarden nieuwsgierig. De artillerist sprong van de oever de weg op en salueerde. Pistool vannacht vernietigd, meneer. Heb me verstopt. Ik probeer weer bij de batterij te komen, meneer. Je zult de marsmannetjes in het zicht krijgen, ongeveer een halve mijl langs deze weg.' Hoe zijn die dickens?' vroeg de luitenant.

'Reuzen in wapenrusting, meneer. Honderd meter hoog. Drie benen en een lichaam als 'luminium, met een machtig groot hoofd in een kap, meneer. Ga weg!' zei de luitenant. “Wat een verwarde onzin! U zult zien, meneer. Ze dragen een soort kist, meneer, die vuur schiet en u doodt.”



[Reis naar het einde van de aarde: https://nl.sportsfitness.win/extreme-Sporten/Andere-Extreme-Sports/1002049774.html ]