Winnen, Ontwikkeling en relatief leeftijdseffect

Dit tot nadenken stemmende artikel van Dennis Hörtin van Älvsjö AIK FF in Zweden (@DHrtin) behandelt verschillende coachingsgebieden, waaronder zijn mening over het relatieve leeftijdseffect, de impact van winnen op ontwikkeling en zelfrespect. Dennis stelt dat voetbalcoaches betere psychosociale coaches moeten worden.

Ik zou graag een bijdrage willen leveren met enkele van mijn meningen en ervaringen die ik heb verzameld als hoofd van de jeugd (jongens) in een nogal grote basisclub in het zuidelijke deel van Stockholm, Zweden.

ten eerste, Ik wil alleen maar zeggen dat de obstakels en/of kansen waarmee mijn club dagelijks te maken heeft, natuurlijk worden beïnvloed door de culturele en sociaal-economische omstandigheden waarmee we worden geconfronteerd. Andere clubs in andere delen van Stockholm of andere delen van de wereld kunnen voor totaal andere uitdagingen komen te staan. Onze club is gevestigd in een buitenwijk van de middenklasse en de hogere middenklasse van Stockholm, maar ook beïnvloed door een aantal minder bevoorrechte gebieden. Deze mix zorgt voor een grote diversiteit aan de club met kinderen uit verschillende culturen en economische achtergronden.

Onze club staat open voor iedereen om lid te worden, en coachen, opleiding, planning, administratie etc worden voornamelijk gerund door vrijwillige ouders. Een deel van mijn taak is om onze coaches en beheerders te begeleiden om elke groep spelers te leiden in overeenstemming met de filosofie en het curriculum van de club.

Ik hou echter niet van het woord curriculum, omdat het zo gemakkelijk te koppelen is aan de traditionele manier van uit het hoofd leren. Het programma dat we gebruiken is een holistisch programma met inhoud in lijn met vroege diversificatie, late specialisatie, zelfbeschikkingstheorie en een leuke en game-gebaseerde aanpak.

In dit blogbericht, Ik wil graag de vinger leggen op wat diversiteit ons brengt – zowel de uitdagingen als de kansen, de psychologische en sociale aspecten in ons programma en raken ook een beetje aan het groeperen van vaardigheden, denkwijzen, verwennerij en waarden, en belicht enkele gebieden waar traditie en/of de markt in strijd is met de manier waarop we dingen willen doen.

Psycho-sociaal

Mijn overtuiging is dat om ons programma effectief te laten zijn, of we topsportdeelname waarderen of de bijdrage aan onze samenleving in termen van gezondere kinderen en later als volwassenen, we moeten de voetbalspecifieke inhoud in evenwicht brengen met de psychologische en sociale aspecten van de ontwikkeling van een kind.

In een club als de onze, en in Zweden in het algemeen, zowel op school als in sport, we batch kinderen chronologisch. En als we kinderen zo groeperen, we zullen getuige zijn van de voor de hand liggende en volkomen natuurlijke verschillen in volwassenheid tussen hen. Dit veroorzaakt conflicten voor sommige coaches en ouders.

De duidelijke verschillen in bekwaamheid gerelateerd aan het relatieve leeftijdseffect (RAE), leiden tot een soort dynamische omgeving waar kinderen kunnen leren elkaar te helpen en te ondersteunen, als groep samenwerken, leren omgaan met problemen, begrijpen dat we allemaal verschillende capaciteiten hebben, sterke en zwakke punten enz.

Dit is, volgens mij, zeer goed voor het koesteren van toekomstige volwassenen die later een positieve impact op onze samenleving kunnen hebben, maar ik denk ook dat het een essentieel vermogen is om als profvoetballer te bezitten.

Winnen - Verliezen

In lijn met een eerder bericht op de blog van Dan Abrahams, van PSV Eindhoven-coach Mauro van de Looij, Ik denk dat kinderen willen winnen, en dat is helemaal goed. Het is normaal dat ze proberen te winnen. Het is de aard van het spel. Coaches mogen niet praten over winnen, kinderen doen dat perfect alleen, zonder dat volwassenen hen ertoe aanzetten om te proberen te winnen. Coaches moeten focussen op inspanning en ontwikkeling.

Echter, wat gebeurt er psychologisch als kinderen niet winnen? Hier zie ik een conflict in een club als de mijne, vergeleken met een Nederlandse profclub.

Ik weet niet hoe PSV het doet, maar we gebruiken geen toekomst-/schaduwteams, we selecteren ook niet welke spelers we in ons programma opnemen. We hebben over het algemeen ook geen goed opgeleide jeugdtrainers. Hoewel, een ding dat ik heb geleerd, is dat badges en ervaring niet eens in de buurt komen van het hele verhaal.

Jeugdcoach zijn gaat veel over waarden en volwassenheid, iets dat vrijwillige ouders bezitten, en dat, als iets, is van grote waarde voor onze club. Dit doet vraagtekens bij de uitdrukking "goed opgeleid". Wat is goed opgeleid? Is het een kenteken? Zijn het waarden? Gaat het misschien veel over soft skills die misschien niet aangeleerd kunnen worden?

Dus weer, "goed opgeleid" verwijst misschien naar waarden, volwassenheid en softskills. Als, we hebben een geweldige line-up van goed opgeleide vrijwillige coaches in Älvsjö AIK FF die er zijn voor de kinderen, niet voor zichzelf.”

Dus wat gebeurt er in onze club als een team een ​​wedstrijd verliest wanneer vaardigheden wijdverbreid zijn in een team gerelateerd aan RAE?

Misschien kijken de sterkere spelers naar de zwakkere leeftijdsgenoten en geven ze de schuld? Vaak, dit is precies wat er gebeurt in onze club. Maar hé, het zijn kinderen! Het is ok!

Maar de vraag is hoe gaan we daar als coaches en/of ouders mee om? In deze gevallen, misschien moeten we de strijd omarmen, niet verwijderen? Naar mij, strijd is leren.

meer van dan abrahams

6 okt 2016 Een terugval in vorm voorkomen 6 okt 2016 6 okt 2016 11 aug. 2016 De mentaliteit van een kampioen 11 aug. 2016 11 aug. 2016 13 juli 2016 7 gekke snelle ideeën om je voetbalspel te verbeteren 13 juli 2016 13 juli 2016 1 juli 2016 Hard voor jezelf zijn - op de juiste manier! 1 juli 2016 1 juli 2016 25 maart 2016 Voetbal is de score... of toch niet? 25 maart 2016 25 maart 2016 19 februari, 2016 Omgaan met mislukkingen 19 februari, 2016 19 februari, 2016 10 februari 2016 Een terugval in vorm voorkomen 10 februari 2016 10 februari 2016 20 januari 2016 Het mentale spel winnen 20 januari 2016 20 januari 2016 17 aug. 2015 Wees een snelle denker 17 aug. 2015 17 aug. 2015 29 juli 2015 Ben je fit genoeg voor de start van je seizoen? 29 juli 2015 29 juli 2015

Strijd is leren….

Deze conflicten, of kansen, afhankelijk van hoe je het bekijkt, zal de meningen van sommige coaches en/of sommige ouders die kleinere groepen willen maken, gesorteerd op vaardigheid, afdwingen, met het argument dat de ontwikkeling van sommige kinderen wordt belemmerd door de minder begaafde kinderen.

Ik geloof niet in zulke uitspraken als ze worden gepresenteerd als de enige echte "oplossing" voor het "probleem" alsof de wereld zo eendimensionaal is. Zo'n uitspraak gaat ook volledig voorbij aan de psychosociale aspecten van de ontwikkeling van een kind, alsof voetbal wordt geleerd of ervaren in een soort vacuüm waar andere dingen dan alleen voetbal niet passen.

Ik denk echter dat het groeperen van vaardigheden soms een hulpmiddel is om het leren te versnellen, maar het moet psychosociaal in evenwicht zijn. Een kleine winst op het gebied van voetbal kan daarentegen enorme kosten met zich meebrengen, en het is veel te duur om hier niet voorzichtig mee om te gaan, wat het uiteindelijke doel van een club ook is. Omdat het aan beide kanten te kort schiet als het niet met zorg en bewustzijn wordt aangepakt.

Ik begrijp volledig dat winnen met minder inspanning in een geselecteerde groep spelers een positieve boost op korte termijn zal geven voor de geselecteerde kinderen, maar zal het hen op de lange termijn dienen? Zullen ze het soort mentaliteit ontwikkelen dat nodig is om later in het leven echt uit te blinken?

En moeten we als club dat, volgens de overheid (die clubs tot op zekere hoogte ook financieel ondersteunt), volg de VN-kinderconventie kijken naar het doel op de lange termijn op de korte termijn als ze in conflict zijn? Ik geloof het wel.

En aan de andere kant, hoe denken de kinderen die plotseling niet met hun vrienden mogen spelen over het groeperen van vaardigheden? Met wat voor psychologische en sociale problemen zullen ze te maken krijgen?

Ik weet uit ervaring, dat sommige kinderen die zijn geselecteerd voor de beste/elitegroep de neiging hebben om op school op te scheppen over hun bevestigde bekwaamheid, met enorme psychologische en sociale kosten voor de kinderen die vandaag niet op hetzelfde niveau zitten omdat ze later in het selectiejaar zijn geboren. Veel jonge spelers die zichzelf niet goed genoeg vinden, vallen af. Zo krachtig is het psychosociale aspect van coaching. En een daling van het aantal deelnames zal ook de deelname aan topsport beperken!

Ouders en zelfvertrouwen

Ouders kunnen ook enthousiast zijn om hun kinderen te helpen een positief zelfbeeld te ontwikkelen. Ik begrijp dit helemaal, en ouders zouden dat zeker moeten doen.

Maar het gevoel van eigenwaarde kan ook te positief worden. Als het te positief is, spelers hebben de neiging om het land van verwennerij en vaste mindsets binnen te lopen. Met andere woorden, misschien kan het groeperen van vaardigheden een negatieve psychologische impact hebben op de lange termijn, maar ook sociaal en ten slotte het leren beperken, als er niet voorzichtig mee wordt omgegaan?

Naar mij, als het gaat om zelfrespect en langetermijndoelen, "ons" is het nieuwe "ik".

Jeugd Sport en Maatschappij

Ik denk dat de problemen die ik hier vandaag behandel, het resultaat zijn van twee belangrijke uitdagingen binnen de jeugdsport en de samenleving.

1. De focus ligt uitsluitend op voetbal, alsof de voetbalontwikkeling zich afspeelt in een psychosociaal vacuüm.
2. Onze samenleving is erg geïndividualiseerd - bijna narcistisch - en we hebben de neiging om te proberen te vinden wat volgens ons een kortere weg naar succes is.

Ik ben er vast van overtuigd dat door de psychosociale aspecten in evenwicht te brengen met de voetbalspecifieke aspecten in onze onderwijsprogramma's, we zullen meer kinderen krijgen die langer aan sport doen en we zullen een positievere impact hebben op zowel gezondheids- als elite-niveaus.

Voetbal is ook een instrument om waarden aan te leren. En op momenten zoals nu, met wat er in de wereld gebeurt, we hebben er zeker meer van nodig.

Ik denk dat als je naar de toekomst kijkt, en waar de samenleving echt veel meer van nodig heeft, we moeten kijken naar de waarden die we naar onze kinderen sturen, en ik geloof dat een toekomst zonder altruïstische waarden en boordevol egocentrische mensen, voetbal zal niet overleven zoals we het kennen, wij ook niet.

Dennis Hörtin is hoofd jeugd (jongens) bij Älvsjö AIK FF in Stockholm, Zweden

Aanbevolen trainingsprogramma's

6 weken trainingsplan voor het voorseizoen Voetbal Awareness Coaching Curriculums gepresenteerd door Game Maten:4 v 4, 7 tegen 7, 9 v 9 tot en met 11 v 11 50 leuke en ontwikkelingsgerichte coachingsessies voor kinderen van 6 tot 10 jaar Voetbalbewustzijn Leeftijdsgroep Specifieke bewustwording Ontwikkelingstraining verkoop Best of Soccer Awareness sale Boren en oefeningen om de Elite American Soccer Player te ontwikkelen sale Best of Amplified Voetbaltraining Volume 3 Ultieme trainingsgids voor jeugdcoaches Tactische gedachten over de ontwikkeling van de nieuwe 4 v 4, 7 v 7 en 9 v 9 spelformaten Snel spelen en afmaken in en rond de box met de 4-2-3-1 Diamond Attack-opstelling

[Winnen, Ontwikkeling en relatief leeftijdseffect: https://nl.sportsfitness.win/coaching/coaching-Voetbal/1002045088.html ]