Waarom mensen dol zijn op het geroezemoes van het nemen van risico's

We houden er allemaal van om een ​​risico te nemen waardoor de adrenaline gaat pompen. Daarom zijn er meer dan 100 extreme sporten die je als hobby kunt beoefenen. Maar hoe zit het met het nemen van een risico dat ons zo enthousiast maakt? Is het de angst voor het onbekende, of is het dat we graag lachen als er gevaar dreigt? Wat het ook is, we besloten het van dichterbij te bekijken.

Zijn het de chemicaliën?

Met chemicaliën bedoelen we dopamine, dat we ook wel de 'plezierstof' noemen. Nu, als je niet weet wat dopamine is, dan weten we niet zeker of je op de juiste website zit, maar we zullen een korte samenvatting doornemen voor het geval je het vergeten bent. Dopamine is een neurotransmitter die signalen tussen de zenuwcellen van de hersenen stuurt. Veel van deze dopamine-neuronen worden een beetje actief zodra er iets onverwachts met je gebeurt. Het resultaat is een soort natuurlijke high die je een super tevreden gevoel geeft.

Deze hersenactiviteit vindt plaats wanneer je iets lekkers proeft of een andere prettige gewaarwording ervaart. Het gebeurt ook als je iets doet en een overwinning of een goed resultaat verwacht. Het is alsof je uit een vliegtuig springt of een bungeejump maakt. Dit gevoel is zo goed dat het je verleidt om elke activiteit op te zoeken die dezelfde reactie in je hersenen veroorzaakt. Misschien zijn we daarom allemaal verslaafd aan extreme sporten.

Maar het is geen fysiek iets

Gek genoeg is het niet de fysieke of sportieve handeling van het nemen van een risico waardoor het bloed gaat pompen. Neem bijvoorbeeld poker, een spel waarbij risico een essentieel onderdeel is van elke beslissing die u neemt. Toch is het een sport waarbij spelers nauwelijks bewegen.

Toch vergeleek pokermindset-coach Elliot Roe poker met extreme sporten toen hij suggereerde dat er significante overeenkomsten waren tussen de nu beroemde vrije solo-beklimming van El Capitan's vrije klim in Yosemite National Park door Alex Honnold en hoe hij pokerspelers voorbereidt op het nemen van risico's aan tafel. Beide sporten vergen veel voorbereiding in termen van mentaliteit, en beide bieden de persoon enorme beloningen als ze slagen. Elke houvast bij het klimmen is een berekend risico, net zoals elke beslissing die aan de pokertafel wordt genomen.

Roe heeft gelijk. Hoewel velen van ons dol zijn op de lichamelijkheid van extreme sporten, zijn er tal van risicovolle hobby's die niet veel fysieke activiteit met zich meebrengen. En met die dopamine-neuronen die graag aan het werk willen gaan en je hersenen een plezier doen, is het geen wonder dat velen van ons riskante inspanningen blijven zoeken.

Dus, waarom zijn we niet allemaal hetzelfde?

Dat is de grote vraag. We zijn er zeker van dat je genoeg vrienden hebt die fronsen als je in het weekend een berg op en neer gaat. Je hebt waarschijnlijk ook familieleden die hun hoofd schudden omdat je graag van gebouwen springt of met halsbrekende snelheden over een onverharde weg raast. Maar ze hebben allemaal dezelfde dopamine-neuronen als wij, dus waarom zoeken ze niet naar dezelfde mogelijkheden voor die natuurlijke high?

Het antwoord ligt in hoe we het risico waarnemen. De meeste mensen zullen graag een beloning weigeren die een hoog risico met zich meebrengt. Neem bijvoorbeeld iets als paragliden. Maar we nemen graag een kleiner risico, zoals het kopen van een lot. Dan is er nog het soort risico. Sommige mensen zijn wars van het risico op lichamelijk letsel, terwijl anderen zich zwak op hun knieën voelen bij de gedachte de $ 3 die aan dat loterijkaartje is uitgegeven, te verliezen. Over het algemeen maken mensen die van extreme sporten houden zich niet al te veel zorgen over lichamelijk letsel. Ze beschouwen de high als het risico waard om zichzelf pijn te doen.

Ook hier speelt het instinct om zichzelf te beschermen een rol. Als iemand twijfelt over het nemen van een risico, kan het potentieel van lichamelijk letsel hen naar de veiligere optie duwen. Dit is waarschijnlijk de reden waarom extreme sporten niet zo populair zijn als andere, meer reguliere sporten. Aan de andere kant hebben we risico's die te maken hebben met geld of het verlies van een item of zelfs uw tijd. Dit zijn dingen waarvan velen van ons denken dat we het ons kunnen veroorloven om er een deel van te verliezen, omdat het verlies ons lichaam geen fysieke pijn bezorgt. Nogmaals, het draait allemaal om dat zelfbehoud.

Dus, zoals je kunt zien, zijn wij liefhebbers van extreme sporten een ander ras. Natuurlijk hebben onze vrienden en familie misschien dezelfde dopamine-neuronen, maar ze hebben iets dat wij niet hebben. Ze hebben die inherente angst dat ze gewond zullen raken, en als dat risico eenmaal in het spel komt, is er geen beloning die ze het waard vinden. Voor ons is het risico echter altijd de moeite waard. Sterker nog, dat maakt het geheel de moeite waard.

[Waarom mensen dol zijn op het geroezemoes van het nemen van risico's: https://nl.sportsfitness.win/extreme-Sporten/Andere-Extreme-Sports/1002049517.html ]