coaching
extreme Sporten
geschiktheid
martial Arts25 jaar afdaling | Rob Warner heeft zojuist enkele belachelijke verhalen losgelaten over mountainbikefeesten in de jaren negentig
Het lijkt misschien niet zo, maar de eerste officiële afdaling mountainbike wereldbekerrace was nu 25 jaar geleden vol - op een heuvel in Monaco in 1993, waar een jonge Fransman genaamd Nico Vouilloz zou de eerste overwinning pakken en de legende een kickstart geven.
Onze vrienden bij Dirt Magazine hebben een boek in beperkte oplage uitgebracht die de eerste kwart eeuw van wereldbeker downhill racen in kaart brengt om de gelegenheid te herdenken, en naast het fysieke boek hebben ze een aantal krankzinnige interviews uitgebracht online met legendes van de sport en de mensen die het allemaal mogelijk hebben gemaakt.
Van de partij tot nu toe is onze favoriet de chat met de onnavolgbare Rob Warner .
We hebben allemaal de legendes van de feesten op het downhill-circuit door de tijdperken gehoord, maar zonder sociale media om ze te documenteren, zijn veel van de momenten verloren gegaan in de tijd (of natuurlijk opzettelijk stil gehouden), iets wat we zeker dat Rob en co. zijn waarschijnlijk best tevreden over.
In zijn '25 Years of Downhill'-interview met Dirt Mag Rob publiceert echter een paar verhalen die laten zien hoe gek het toen was. Het is niet overdreven om te zeggen dat deze verhalen echt absurd zijn. We hebben het over politieblokkade, het richten van wapens, het inslaan van flessen absurd.
Gevraagd naar enkele feesten uit de jaren 90 in de video, die je hieronder volledig kunt bekijken, en in het bijzonder over feesten met Shaun Palmer , Rob zegt:
"We waren best goed in feesten en toen kwam Palmer langs en liet ons zien waartoe we echt in staat waren.
"We hebben veel plezier gehad op de WK's. De UCI had blijkbaar zelfs undercoverpolitie in dienst – er waren zeker undercovermensen die ons in de gaten hielden. Vroeger wisten we wie ze waren! We zouden flessen moeten laten vallen en stront kapot maken zonder dat ze het zien.
“We hadden een feestje in het huis van [Shaun Palmer]. Hij had een groot verdomd huis. Gebouwd door een architect. Je kon de verdomde pier van The Godfather zien waar verdomde Al Pacino trouwde of zo. Het was high-end. Hij had er een mini-fietspad omheen – fuck weet wat zijn buren dachten. En daar hadden we een feestje. Ging er voor de vierde juli.
“We werden verdomme opgelicht bij het huis en de politie kwam opdagen – dit was al vroeg – en een van de jongens, zijn maten, een van de snowboardmaatjes, liep gewoon naar de politieman met een fles en sloeg de fles over zijn eigen hoofd. Het bloed begon net te stromen. Je zou bijna een helm willen dragen. Mensen kwamen naar je toe en kraakten gewoon een fles over je hoofd. Het was geneukt. Het was een ander niveau.”
Toen hij het had over wegkomen van datzelfde feestje vanwege "alle irritatie in zijn huis", vervolgde Rob:"We stapten in een van de Cadillacs met drie stoelen voorin. Ik stapte in één kant, Palm zat in het midden en de arme oude Òscar [Sàiz] reed erin omdat hij een atleet was en niet dronk - zoals nu.
"Achterin zat Peaty [Steve Peat] en misschien [David] Vasquez. Hoe dan ook, we gingen verdomme op pad. We gingen naar Tahoe om weg te zijn van alle irritatie in zijn huis. Palmer fucking gaat - beweeg je voeten! – naar Òscar en Òscar is eigenlijk gewoon het besturen van een op hol geslagen mijnkarretje met Palmer voorovergebogen, gas geven en me breken en neuken kerel, het was angstaanjagend!
"We gingen als een dolle, auto's inhalend op deze winderige weg aan de verkeerde kant en toen we in Tahoe aankwamen, was er een wegversperring van de politie. Er was iemand naar voren geroepen. Er waren verdomde geweren op ons gericht. Het was alsof ik in een verdomde film zat.
“Ze konden niet bewijzen dat Palmer gas gaf en remde, dus lieten ze Òscar ademen, denk ik. Palmer zou niet stoppen ze op te winden. Hij was als "wat is er mis met je man? Je bent een oude dame die het niet opgeeft?' en al die shit! Toen zeiden ze hem dat hij in het handschoenenkastje moest gaan om zijn rijbewijs te halen en terwijl hij dat deed stopte een van hen gewoon en spande zijn pistool.
“Ik herinner me dat dit de enige keer is dat ik Peaty bang heb horen maken. Achterin klonk een zachtmoedig, noordelijk zwak gefluister en ik hoorde hem net "easy Palm" zeggen! Hij heeft zijn rijbewijs gehaald, maar ze konden hem niet voor de gek houden!”
Wat betreft de feestjes nu? Nou, Rob is minder dan onder de indruk. Bekijk de video hierboven voor het hilarische volledige interview, en h ga naar Dirt voor meer informatie over het tijdschrift 25 Years of Dirt .
[25 jaar afdaling | Rob Warner heeft zojuist enkele belachelijke verhalen losgelaten over mountainbikefeesten in de jaren negentig: https://nl.sportsfitness.win/recreatie/Mountainbiken/1002048983.html ]
Mountainbiken
Mountainbiken
Mountainbiken