coaching
extreme Sporten
geschiktheid
martial ArtsShishapangma beklimmen | David Goettler &Herve Barmasse leggen uit wat ervoor nodig is
In het voorjaar van 2016 stond David Göttler 7.800 meter boven de zuidkant van Shishapangma in Tibet, ongeveer 200 meter van de top van de berg.
Samen met zijn klimpartner Ueli Steck had Göttler 12 maanden getraind, vijf weken in het basiskamp gewacht en vele uren doorgebracht met het beklimmen van de bergwand om dit punt te bereiken. De elementen waren echter niet aan zijn zijde en vanwege het slechte weer was het hier, zo dicht bij de top, dat hij moest terugkeren en de hoop op het voltooien van de route moest opgeven. Het paar keerde terug naar huis en kreeg zelfs nooit een echt zicht op de piek die ze zo moeilijk hadden getraind om te bereiken.
Voor de meeste mensen op aarde zou één intens gevecht met de natuur en deze monumentale berg genoeg zijn voor een heel leven. Voor Göttler echter dwong de ervaring om op de berg te zijn en zo dicht bij de overwinning te komen hem er alleen maar toe om terug te keren. "Voor mij is deze berg magisch", zegt Göttler. “Op het moment dat we vorig jaar onze expeditie afmaakten, dacht ik:ik kan niet wachten om terug te komen en het opnieuw te proberen.”
Getrouw aan zijn woord, heeft Göttler sinds dat evenement getraind om Shishapangma opnieuw te ontmoeten en keert dit voorjaar terug om te proberen de piek te veroveren die hem ooit versloeg. Samen met zijn nieuwe klimpartner, Hervè Barmasse, wil het paar niet alleen de berg beklimmen, maar ook een nieuwe route openen aan de zuidkant. We gingen naar buiten om ze te ontmoeten aan het einde van hun training in de Franse Alpen, om te zien hoe ze zich voelen over hun aanstaande avontuur.
"Vorig jaar in het voorjaar was het mijn eerste keer op de zuidelijke helling van Shishapangma en we hadden het idee om een nieuwe route te beklimmen", zegt Gottler, terwijl we hem ontmoeten op een besneeuwde berg in Chaminox, voor een ochtend training. "De omstandigheden waren constant slecht, dus we konden geen meter meer doen op de nieuwe route die we wilden doen, we kwamen behoorlijk hoog maar we haalden het niet."
“Die expeditie opende een nieuw hoofdstuk in mijn alpine carrière, of zelfs in mijn leven. Vooral in hoe ik alles zie en hoe ik leer, dat gezicht en die plek is echt magisch."
De 38-jarige Göttler is een van 's werelds toonaangevende alpinisten en een van de topambassadeurs van The North Face. Zijn passie voor hooggelegen terrein heeft hem in de loop der jaren veel van de 8000 meter hoge bergen ter wereld gebracht en zijn liefde voor harde en gevaarlijke beklimmingen, samen met zijn vaardigheid in het veld, hebben hem een beroemde naam gemaakt in de wereld van bergbeklimmen.
Tijdens zijn tijd als alpinist heeft Göttler momenteel vijf van de 14 verschillende toppen van 8000 m op aarde veroverd en heeft hij de toppen van Gasherbrum II, Broad Peak, Dhaulagiri, Lhotse en Makalu bereikt, en is hij op K2 gestegen tot 8200 m. Na zo'n uitgebreide verkenning van 's werelds hoogste toppen gedurende zoveel jaren, zou je iemand kunnen vergeven voor het verliezen van hun aanvankelijke ontzag en verwondering over de reuzen van Moeder Natuur. David is echter nog steeds net zo geïnspireerd door bergtoppen als ooit.
"Het is alsof je voor een schilderij staat dat je helemaal vangt", legt hij uit, wanneer hem wordt gevraagd waarom de bergen hem zo meedogenloos inspireren. "Voor sommige mensen zou inspiratie de Mona Lisa kunnen zijn, voor anderen zou het Dali kunnen zijn, maar wat het ook is, je ziet de lijnen en lijnen waaruit het bestaat. Voor mij zie ik de lijnen op deze berg die ik wil beklimmen en ik zie dat ze perfect zijn.”
Iemand vinden die zo toegewijd is aan de bergen is ongebruikelijk, zelfs in alpinistische kringen, wat het nog verbazingwekkender maakt dat David een geestverwant heeft gevonden in zijn nieuwe klimpartner Hervé Barmasse.
Hervé is een klimmer die Davids inspirerende uitzicht op de bergen en hun pure alpinistische manier van klimmen deelt. Door hun opleiding en gezamenlijke passie hebben ze een speciale relatie opgebouwd.
"Het is niet gemakkelijk om iemand anders te vinden die in deze stijl een berg zal beklimmen", legt Barmasse uit. “Er is maar 1 procent van de klimmers in de wereld die deze berg in pure alpine stijl zou beklimmen. Uit die kleine groep moet jij de juiste combinatie vinden voor jou en je expeditie.'
"Als je een uitdaging als deze probeert, waarbij je je leven riskeert, moet je iemand vinden die veel meer is dan een atleet. Je hebt iemand nodig die jouw slechte dagen begrijpt en weet hoe hij om hulp kan vragen bij die van hen.'
Sterke banden bij het klimmen zijn iets dat Barmasse beter begrijpt dan welke andere klimmer dan ook. Als vierde generatie van zijn familie die berggids wordt, is hij de zoon van de bergbeklimmer Marco Barmasse, van wie hij zijn liefde voor ontdekkingsreizen heeft geërfd. Het vader-zoonpaar slaagde er op beroemde wijze in om in 2010 een nieuwe route te openen aan de zuidkant van de Matterhorn.
"Ik geloof dat het hebben van een echte vriendschap de sleutel is tot het succes van een expeditie", zegt hij. "Er is al het atletisch vermogen en de training die we moeten doen, maar de sleutel tot het succes ligt in de relatie. Je moet vertrouwen, want als je met iemand op grote hoogte gaat, vooral als het een nieuwe alpine route is, ligt je leven echt in hun handen."
De pure alpinistische stijl waar Barmasse over spreekt, is een van de meest interessante dingen over de beklimming die hij en Gottler zullen proberen.
Niet alleen zijn de atleten van plan om een nieuwe route te openen naar een van de hoogste bergen in de Himalaya, ze zijn ook van plan om het zonder hulp en zonder de steun van aanvullende zuurstof te doen, het is de meest compromisloze vorm van bergbeklimmen en ook de gevaarlijkste . Terwijl de rest van de wereld hun methoden als intens beschouwt, hebben de twee klimmers een heel andere kijk. Ze zien alpinisme als de enige manier waarop de mens zich op een echte manier tegen de elementen kan verzetten.
Op deze nieuwe route zullen de atleten hun eigen lijnen moeten creëren en hun eigen touwen moeten bevestigen, Barmasse ziet dit als de puurste vorm van klimmen. “Als je met een vast touw omhoog klimt, klim je niet”, legt hij uit. 'Er was iemand voor je aan het klimmen, iemand die het touw vastmaakte. Dus er is echt geen vaardigheid van die klimmer, ze volgen gewoon de lijn. Daarom is het niet mogelijk om ons type beklimming te vergelijken met een normale beklimming.'
Het feit dat ze geen kunstmatige of aanvullende zuurstof zullen gebruiken, komt door hetzelfde principe van de mens tegen de natuur op zijn puurst.
"We gaan naar dat soort hoogte en dit soort bergen omdat het gebrek aan zuurstof een deel van de uitdaging is", zegt Göttler. "Het is bijvoorbeeld een leuke ervaring om honderd meter onder water te zwemmen terwijl je kunt ademen - dit is dezelfde ervaring die mensen hebben als ze de Everest met zuurstof beklimmen, maar dat is niet de uitdaging die de natuur je echt biedt."
“Ik denk dat het belangrijk is dat we leren en we begrijpen dat er een verschil is en dat het twee verschillende soorten sporten zijn. Iemand die met zuurstof klimt, heeft een andere berg voor zich dan de mensen die geen kunstmatige zuurstof gebruiken en deze op een natuurlijke manier beklimmen."
Het feit dat ze zichzelf alpinisten noemen, gaat echter over veel meer dan alleen de technische manieren waarop ze de berg beklimmen.
"Echt alpinisme heeft alles te maken met het respecteren van de berg", legt Barmasse uit. “Ik hou van de berg en wil die respecteren. De berg zal schoon zijn als we aankomen en zal net zo schoon zijn als we vertrekken.”
"Alpinisten moeten laten zien hoe ze de bergen, het landschap en de natuurlijke wereld moeten respecteren. Ons doel is niet alleen om sneller en sneller te klimmen, het is om mensen te laten zien hoe ze met de bergen moeten omgaan. We moeten ons realiseren dat we maar één wereld hebben, het is ons thuis voor iedereen, we moeten het gaan respecteren."
“Het is iets waar je in moet geloven, want je moet respecteren waar je van houdt. Mijn stijl, mijn leven ging altijd over de berg en respect.'
Het paar laat een alpinistische beklimming van de berg zo natuurlijk klinken, bijna eenvoudig, alsof ieder van ons zich op de zuidwand bij hen zou kunnen voegen en onze weg naar de top zou kunnen vinden. In werkelijkheid is dat echter verre van de waarheid. Gottler en Barmasse wijden maanden van hun leven aan intensieve training en conditionering om deze gewichtige uitdaging aan te gaan.
"De training is erg gestructureerd", zegt Gottler. “Ik werk met een coach van Uphill Athlete, Scott Johnson genaamd. We hebben elke dag een zeer strikte en gestructureerde trainingsroutine die ons door verschillende fasen leidt, zoals opbouwen en afbouwen en meer, dus het is erg gepland. ”
“Een lange dag zou bijvoorbeeld 3.000 verticale meters op ski's kunnen zijn, wat vier uur duurt, en dan krachtoefeningen zoals het beklimmen van een steile piste met een rugzak van 25 kg en stijgijzers en het doen van intervallen. We mixen dat met indoor klimmen en oefeningen, maar ook yoga en nog veel meer.”
De atleten moeten niet alleen in topconditie zijn, maar ook zichzelf acclimatiseren voor zo'n beklimming op grote hoogte, een van de belangrijkste variabelen in de voorbereiding, maar ook het moeilijkst om goed te krijgen.
"Het basiskamp heeft een hoogte van ongeveer 5.000 meter en om je op die hoogte goed te voelen en alsof je hoger kunt gaan, moet je een tot twee weken acclimatiseren", legt Gottler uit. “In Nepal gaan we drie weken lang tot 5.000 meter hoogte. We slapen op deze hoogte en we trainen, doen trailruns, lange dagen zonder oefeningen met een lage intensiteit. We gaan alpine klimmen, ijsklimmen, trailrunning en we hopen dat we ons vanaf deze drie weken veel sneller zullen aanpassen.”
"Het acclimatisatieproces kost veel energie, dus door in het midden terug te keren naar Chamonix, krijgen we wat energie terug en vullen we onze winkels, dus als we daarheen gaan, voelen we ons fitter en krachtiger dan voorheen."
Terwijl het paar het einde van hun training voltooit en hun laatste voorbereidingen treft voordat ze terugkeren naar Nepal om het op te nemen tegen Shishapangma, moeten ze zich nu mentaal voorbereiden op de uitdaging die voor hen ligt. Göttler weet als geen ander dat geen enkele hoeveelheid voorbereiding en training succes kan garanderen, de kans op mislukking is altijd ongelooflijk groot.
"Als je zoiets doet waarbij je je grenzen verlegt, is er altijd de mogelijkheid van mislukking", zegt hij, "die kans dat je de top niet haalt. Het is net zo belangrijk om mentaal te trainen voor dat resultaat, anders zou het zoveel frustrerender zijn.
“Je moet mentaal voorbereid zijn om niet door angst te worden overmand. Het is echt intimiderend om daar te zijn, je bent ineens heel klein. Het is alleen jij en dan is er de natuur en deze grote berg overal om je heen, je moet mentaal trainen om het hoofd te bieden aan het besef dat je een heel klein stipje bent en dat je ergens bent waar je misschien niet hoort te zijn.
Hoewel Göttler misschien bescheiden is over de plaats van hem en Barmasse in de bergen en op Shishapangma, is het duidelijk dat deze twee mannen in de bergen thuishoren en nog nooit zo goed zijn voorbereid om deze top te veroveren. Naarmate de expeditie dichterbij komt en hun training ten einde loopt, voel je zowel de opwinding als de schroom van wat komen gaat.
We kunnen op dit moment onmogelijk weten of de nieuwe beklimming een succes zal zijn en of de top zal worden bereikt, maar we kunnen er echter zeker van zijn dat als er twee mensen op aarde zijn die Shishpangma kunnen veroveren, het David Göttler en Herve Barmasse.
Volg de expeditie van David en Herve hier:
[Shishapangma beklimmen | David Goettler &Herve Barmasse leggen uit wat ervoor nodig is: https://nl.sportsfitness.win/recreatie/beklimming/1002048072.html ]
beklimming
beklimming
beklimming