Surfen in de Vietnamoorlog | Hoe het vangen van golven deze soldaten heeft gered

Nergens was tijdens de oorlog veilig voor aanvallen, maar het strand bood af en toe een onderbreking van de loopgraven. Amerikaanse militaire strandwachten wisten een paar heilige surfplanken te bemachtigen. De strandwachten vroegen hun bevelvoerende officieren om borden, zodat ze deze als 'reddingsmiddelen' konden gebruiken. Natuurlijk wilden veel van de mannen gewoon surfen, en de positieve release van het surfen werd moeilijk te ontkennen.

"Ik herinner me dat ik naar een riviermonding keek en perfecte branding zag. Over een verbroken verbinding gesproken. Hier is oorlog aan de gang, je kunt het horen, je kunt het zien, en je hebt al deze gekte aan de hand, maar dan zou ik kijken en deze perfecte golven zien, "herinnert Thomas zich. “Op het hospitaalschip zouden we anderhalve kilometer uit de kust zijn; je zou altijd de stranden zien. Mijn hele tijd daar heeft het me geholpen om even uit de oorlog te komen.”

In het Amerika van de jaren 60 was surfen populairder dan ooit. Terwijl in Azië geweren werden afgevuurd, raasde de tegencultuur over het land naar huis. Ongeveer 2,7 miljoen Amerikaanse mannen dienden in de oorlog in Vietnam, velen van hen surfers, tevreden met een ontspannen strandleven voordat ze werden gepost. Surfen en de muziek van die tijd zorgden voor de broodnodige verlichting van de dood en vernietiging van oorlog. "Het zou je terugbrengen en je meteen terug in de wereld zetten", legt Thomas uit. "Als iemand je een kopie van Surfer heeft gestuurd" tijdschrift - je zou mensen geld kunnen laten betalen om die sukkel te lezen. Er was die dualiteit tussen de focus op je werk houden en doen wat je aan het doen was en de behoefte om los te breken en deze andere wereld in te gaan.'

Een soldaat die zijn eigen posttraumatische stress met surfen behandelt, is de 67-jarige voormalige marinier Jerry Anderson. "Je zou alles van dag tot dag [in Vietnam] bekijken", zegt hij, "Als je te veel nadacht over wat er gebeurde, zou het je vernietigen." Anderson gebruikte het situationele bewustzijn dat hij leerde door thuis in Californië te surfen om hem te helpen in de strijd. "Het hield me in leven", zegt hij. Later hielp het hem ook om afstand te nemen van zijn ervaring op het slagveld:"Een van de eerste dingen die ik deed toen ik terugkwam van de oorlog was in het water gaan", zegt hij. "Met surfen kun je het alleen doen en het is een voortdurende uitdaging, aangezien de zee de zee je die therapie, kalmte en een adrenalinestoot geeft terwijl je naar verschillende golven gaat."

De 67-jarige landgenoot Howard Fisher surft nog steeds, na de oorlog reed hij golven om te helpen omgaan met een gruwelijke blessure aan de frontlinie. Tijdens de grootste slag van 1969 verloor hij zijn kaak en zijn tanden. "Ik ben eeuwig dankbaar dat ik gewond ben geraakt, ik was daar zes weken", legt Fisher uit, die vanwege zijn verwondingen medisch ontslag kreeg. “Ik heb ongeveer zes maanden in het ziekenhuis gelegen. Iedereen in het ziekenhuis was zo verknipt en zo kreupel en ik niet. Al mijn wonden zaten in mijn gezicht. Ik had nog steeds mijn handen en benen,” zegt hij, “ze hebben wat bot van mijn heup gehaald en op mijn gezicht gezet. Surfen was absoluut wat ik nodig had, het was een bevrijding.” Op 20-jarige leeftijd ontving Fisher een pensioen, wat hem hielp zijn eerste surfplank te kopen. Daarna reisde hij naar de lege stranden van Mexico om zijn golfvaardigheden aan te scherpen. "Sindsdien ben ik over de hele wereld aan het surfen", zegt Fisher.

Voormalig marine-soldaat Bruce Blandy, 69, surfte tijdens en na de oorlog. In Vietnam zou hij surfen over een gezonken Amtrak Amphibious Assault Vehicle, dat een kunstmatig rif creëerde. "Je zou daar perfecte a-frames van krijgen", herinnert hij zich. "Surfen heeft je gewoon geholpen om met de oorlog om te gaan", zegt Blandy, gevestigd in Cua Viet, een marinebasis die constant wordt aangevallen door raketten en zware artillerie. Hij herinnert zich dat hij in het water was toen een kogel insloeg en een vulkaan creëerde.

Een van de taken van Blandy was het repareren van de schepen die voorraden vervoerden op de met struiken omzoomde Song Thach Han-rivier. Met behulp van extra glasvezel van de boten, slaagde hij erin om vijf planken te vormen terwijl hij in het land was gestationeerd. Hij stuurde een van zijn heilige borden, versierd met songteksten uit de jaren 60 en een vredessymbool, naar huis aan het einde van de oorlog. Voor hem is het berijden van golven nog steeds een transformatieve ervaring. "Mijn vrouw zou zeggen dat ik meer geobsedeerd ben door surfen, het maakt nu deel uit van mijn dagelijks bestaan", legt Blandy uit, die surft op de beruchte Trestles-plek in Californië, tijdens een pauze genaamd 'Church'.

‘Het is mijn kerk’, zegt hij. “Als ik naar buiten ga, is het elke keer weer een spiritueel ontwaken. Het maakt stress los, en zonder dat weet ik niet wat mijn leven zou zijn.” Blandy is lovend over organisaties zoals The Wounded Warriors Project, dat soldaten mee de oceaan in neemt. "Het is best verbazingwekkend als je een geamputeerde naar buiten en op een plank ziet gaan. Jongens die hersenletsel hebben gehad, het is tragisch, maar dit helpt hen, je kunt zien dat het hen helpt, het geeft hen een gevoel van voldoening en hopelijk een gevoel van vrede.”

Rick Thomas zegt dat het bewijs voor alternatieve oceaanbehandelingen duidelijk te zien is. “We weten tegenwoordig dat op het water zijn jongens met traumatisch hersenletsel helpt. Als we ze op een surfplank zetten, kunnen ze dingen doen die ze voorheen niet konden. Het gaat ook om het krijgen van een positieve adrenalinestoot.” De andere surfveteranen zijn het daar roerend mee eens. "Surfen geeft me rust", legt Anderson plechtig uit. "Surfen is vrijheid", beaamt Fisher. Er is geen reden waarom surfen andere vormen van trauma niet zou kunnen helpen, meent Anderson:“Er is zeker een helende factor [in surfen]. Het heeft mijn leven gered.”

  Tentoonstelling Surfen tijdens de oorlog in Vietnam opent in de Californië Surfmuseum op 29 mei en loopt tot 1 januari 2018. Bezoek surfmuseum.org voor meer info.

Lees hier de rest van Mpora's 'Peace' Issue van juni