De psychologie van alleen racen

Voor toegang op al onze trainings-, uitrustings- en raceverslagen, plus exclusieve trainingsplannen, FinisherPix-foto's, evenementkortingen en GPS-apps,>","name":"in-content-cta","type":"link"} }'>meld je aan voor Outside+.

Een van mijn favoriete etymologieën aller tijden komt van de Latijnse wortel voor het woord concurreren, wat zich vertaalt in "in rivaliteit zijn met" of, gunstiger, "gemeenschappelijk streven; streven naar iets in gezelschap met of samen.” Deze mentaliteitsverandering van samen streven verandert het hele concept van concurrentie. Concurreren is niet noodzakelijkerwijs verbonden met winnen of verliezen, vooral voor de overgrote meerderheid van degenen die deelnemen aan duursportevenementen, het gaat eerder over elkaar pushen om onze eigen individuele doelen te bereiken.

Gezien de ongekende huidige omstandigheden, met onze wereldwijde versnellingen tot stilstand komend - inclusief de meeste, zo niet alle, aan duurraces gerelateerde evenementen die worden uitgesteld of geannuleerd - zijn we collectief op zoek naar nieuwe zinvolle kansen in onze atletische bezigheden. Virtuele raceseries zijn verschenen om de leegte te helpen vullen (zelfs de Boston Marathon gaat dit jaar virtueel) en bieden ons de voortdurende mogelijkheid om samen te streven - terwijl we gescheiden zijn. Maar virtueel racen zorgt er niet alleen voor dat we het 'naast'-aspect van racen heel erg missen, het biedt ook een reeks nieuwe uitdagingen.

Een persoonlijke tijdrit gaat psychologisch verschillen van een in-vivo race-ervaring. Per slot van rekening zal het najagen van je eigen persoonlijke glorie door je buurt heel anders aanvoelen dan door een grootstedelijk gebied te rijden met tienduizenden van je beste hardloopvrienden in een georganiseerd evenement. Hoe je je mentaal voorbereidt, kan de belangrijkste bepalende factor zijn tussen een virtuele racedag PR of een tijdritflop.

Subjectieven verschuiven

Onlangs is een passend getimed onderzoek gepubliceerd over de perceptie van inspanning bij het lopen van een 10K-tijdrit in een georganiseerde race versus een solo-tijdrit. Hoewel het onderzoek niet zonder beperkingen is - het omvatte in totaal slechts 14 hardlopers, die allemaal mannelijk waren - was het onthullend. Uit het onderzoek bleek dat hardlopers gemiddeld 58 seconden sneller waren wanneer ze het tegen elkaar opnemen met fysieke concurrentie in vergelijking met hun tijdritinspanningen alleen. Interessant was dat de perceptie van inspanning voor beide races grotendeels hetzelfde was, maar als je alleen liep, werden de subjectieve gevoelens als veel negatiever beoordeeld naarmate de race vorderde. Dit is een belangrijke bevinding die voor herhaling vatbaar is; de perceptie van inspanning voelt in beide scenario's bijna identiek aan, maar we interpreteren de inspanning als onplezieriger wanneer deze plaatsvindt buiten de context van een racedag.

Een virtuele race gaat veranderen hoe je focust, waarop je focust en hoe je de ervaring beoordeelt (drie belangrijke ingrediënten in de psychologie van sport). De veranderende psychologie vindt plaats omdat een individuele tijdritinspanning jij tegen jou is; je zit opgesloten in je geest met weinig externe signalen. Een solo-onderneming zal leiden tot een verhoogd bewustzijn van de fysieke sensaties die je ervaart, alleen maar omdat er weinig anders is om je aandacht op te richten. Zonder de pracht en praal van een race om je aandacht van buitenaf te trekken, zullen de fysieke sensaties van toenemend ongemak, vermoeidheid en uitputting vervolgens veel waarschijnlijker negatief worden beoordeeld dan wanneer ze zich voordoen op een racebaan.

Alleen lijden

Wanneer deze toenemende gevoelens van ongemak aan het einde van een in-vivo race binnendringen, hebben we de neiging om een ​​diepe bron van interne motivatoren te vinden om door te gaan, aangezien een traditionele race meer interactie biedt tussen jou en de racedagomgeving. Het belangrijkste is dat andere atleten op koers een directe vergelijking bieden. Gelijke tred houden met concurrenten waarvan we weten dat ze ons afleiden van interne signalen van nood en ons laten weten dat we een gepast tempo lopen, ongeacht hoe het voelt. Bovendien kunnen we verwijzen naar onze nood tegenover anderen:"Ik heb pijn, maar zij doen meer pijn" is een krachtige stimulans om het gaspedaal in te drukken en een beetje dieper in de put te graven.

Naast het achtervolgen van medesporters, biedt een race een verscheidenheid aan aandachtspunten om onze aandacht te verleggen (naar de volgende mijlmarkering of hulppost gaan, of anticiperen op een stemmingsboost bij het zien van familie of vrienden die om de hoek wachten, enz.). Alleen al het feit dat we een slabbetje aan onze voorkant hebben geplakt, biedt een context waarin we toenemend lichamelijk ongemak verwachten.

We hebben een grotere kans op een positief oordeel over onze lichamelijke feedback binnen een georganiseerd evenement, gezien de veranderingen in motiverende factoren en de betekenis die we hebben gegeven aan de raceprestaties zelf. Een race biedt een context waarin het wordt geaccepteerd, zelfs verwacht, dat je in het openbaar lijdt. Als het alleen jij tegen jou is, kan de hele ervaring fundamenteel anders aanvoelen en intern negatief worden beoordeeld.

Mentaal voorbereiden om virtueel te racen

De eerste stap bij het psychologisch voorbereiden op een virtuele race is om van tevoren te beslissen wat je nastreeft. Als het doel deelname is, is er misschien weinig anders nodig om je mentaal voor te bereiden, en je kunt verwachten om eropuit te gaan en plezier te hebben, wetende dat je run in geest verbonden is met anderen.

Als het je doel is om een ​​racedag-inspanning na te streven, heb je wat extra werk nodig. Dat begint met 100% duidelijk en intern gefocust zijn over je intenties. Je zelfbeschikking instellen voordat je begint, houdt in dat je jezelf eraan herinnert waarom deze virtuele race een persoonlijke betekenis heeft en hoe je van plan bent hem aan te vallen. Dit wordt een broodnodig zelfreferentiepunt wanneer het ongemakkelijk begint te worden. Het is veel waarschijnlijker dat we onszelf verantwoordelijk houden als we de vraag hebben beantwoord of lijden voor dit doel het waard is lang voordat we in de greep van de race met de kosten worden geconfronteerd. Als u duidelijk maakt waarom deze inspanning belangrijk voor u is, kunt u tijdens zware stukken diep graven.

De kracht van zelfspraak

De grootste conclusie van het 10K-onderzoek toonde de krachtige invloed van negativiteit op de prestaties. Als je weet dat negatief oordeel een prestatie-rover is, kun je je zelfpraat van tevoren voorbereiden, zodat je kunt waken voor de neiging om te beoordelen hoe je je voelt als "slecht" en daarom een ​​reden om te vertragen of te stoppen. Heb een paar positieve of neutrale bevestigingen om jezelf te vertellen wanneer die momenten zich voordoen. Het normaliseren van de ongemakkelijke ervaring met uitdrukkingen als:"Dit hoort pijn te doen, het is een race" of "Dit betekent dat je het goed doet, blijf pushen" zal een lange weg gaan.

Pas op met kijken

Een van de eeuwenoude debatten in de psychologie van uithoudingsprestaties is het onderscheid maken tussen de mentale benaderingen van "harder gaan" of "sneller gaan". Dit laatste brengt ons bijna altijd in een verhoogde focus op statistieken en kijken naar horloges. Als we snel proberen te rennen, baseren we die inspanning vaak op de passen die we op ons horloge of onze tussentijden zien. Dit kan werken, maar het kan ook averechts werken als het onnodige angst of druk opbouwt.

We ontwikkelen elk een persoonlijk verhaal over onze cijfers dat meer psychologische kracht biedt dan de cijfers zelf. Als we op ons hoogtepunt proberen te presteren, kunnen we in de val lopen door onze horlogestatistieken overdreven te controleren en onze vooringenomenheid af te stemmen op wat cijfers aangeven in plaats van in te spelen op hoe onze inspanning aanvoelt. We presteren bijna altijd beter als we verbonden zijn met het volhouden van een hoog niveau van inspanning door vast te houden aan harder te gaan in vergelijking met overdreven gefocust te zijn op sneller rennen.

Zonder de traditionele racedag-sfeer om af te ronden waar we ons op concentreren, is het nog gemakkelijker om ten prooi te vallen aan de valkuil om overdreven gefocust te raken op zelfreferentie via horlogecontrole. Tijdens een georganiseerde race kunnen we ons afstemmen op andere atleten die vergelijkbare inspanningsniveaus doen en in dat vertrouwde patroon vallen dat overeenkomt met pas en cadans, wat een gevoel van opluchting geeft dat hoewel we het misschien moeilijk hebben, we uiteindelijk samen streven.

Als we alleen hard rennen, hebben we geen externe referentie behalve het horloge. Herhaaldelijk controleren kan echter leiden tot negatieve beoordelingen en de behoefte aan meer bevestiging - een potentieel schadelijke cascade. Deelnemen aan een virtuele race door de nadruk te leggen op inspanning in plaats van tempo kan je helpen om je geest in een positief referentiekader te houden.

Het komt allemaal neer op….

Perceptie. Perceptie. Perceptie. Onze perceptie heeft een aanzienlijke invloed op onze besluitvorming, en ons vermogen om tempo aan te houden, te versnellen of te vertragen, is grotendeels gebaseerd op hoe we inspanning evalueren. En deze perceptie zal worden uitgebuit en neigt naar meer negatieve beoordelingen wanneer alleen hard wordt gepusht.

Voorbereid zijn op een virtuele race vereist afstemming met persoonlijke betekenis en specifieke self-talk. Onthoud dat een virtuele race een geweldige kans is om jezelf te testen op het vermogen om een ​​hoog inspanningsniveau te behouden in plaats van je te veel te concentreren op het halen van specifieke tijdsintervallen. Dit zal leiden tot meer bevredigende prestaties en meer plezier in het algemeen. En misschien wel het allerbelangrijkste:het kan leiden tot psychologische ontwikkeling van vaardigheden die je kunt meenemen naar je volgende persoonlijke race.

—

Dr. Justin Ross is een klinisch psycholoog in Denver, Colorado, gespecialiseerd in menselijke prestaties. Hij is een 11-voudig marathonloper, met 6 BQ's en een persoonlijk record van 2:57. Zijn onlangs gelanceerde cursus, Unlock Your Athletic Potential, is een masterclass gericht op het ontwikkelen van fundamentele psychologische vaardigheden voor sport.

[De psychologie van alleen racen: https://nl.sportsfitness.win/coaching/Andere-Coaching/1002054149.html ]