Het is niet voor niets een cliché, omdat het waar is. Geld kan veel goede dingen voor mensen doen, maar het kan ook heel wat grote problemen veroorzaken. Het is op het punt dat je begint te denken dat geld je kan uitkopen door het harde werk van het leven te doen dat het probleem binnenkomt.

Dit kan en wordt vaak gemakkelijk verward met ouderschap, omdat rijke ouders hun kinderen willen ondersteunen en beschermen, net zoals alle ouders hun kinderen willen ondersteunen en beschermen. Als je op een plek bent waar je veel geld aan je kinderen kunt geven, je zou denken dat het een goede zaak is toch? Het is echter niet altijd een goede zaak. Soms kan het averechts werken.

Schermen is vaak een sport die wordt geassocieerd met hogere sociale klassen, helemaal terug naar het begin. Het wordt tenslotte beschouwd als een sport van koningen. Schermteams van wereldklasse worden over het algemeen geassocieerd met elite-universiteiten zoals Duke en Harvard. Schermuitrusting is duur en reizen naar wedstrijden is duur, er moet dus een bepaald bedrag mee gemoeid zijn om vooruitgang te boeken in de sport. De vraag is waar we de grens trekken en hoe we de meest ondersteunende ervaring voor onze schermers creëren terwijl we ze toch op eigen benen laten staan.

Het cheat-schandaal over toelating tot de universiteit

De recente arrestaties in de bekenteniszwendel van de universiteit, waarbij grote namen zijn betrokken, actrices Lori Loughlin en Felicity Huffman, evenals tientallen andere rijke ouders, is een eye-opener geweest voor het grootste deel van Amerika. Dat hebben ze zeker laten zien, terwijl geld je wat voordelen in het leven kan opleveren, er is een limiet aan die voordelen. Als je het hele systeem probeert te omzeilen, je zult jezelf in veel problemen vinden.

Voor de lezers die niet bekend zijn met het schandaal, hier is een snelle opfriscursus.

In maart 2019, de FBI voerde een enorme reeks arrestatiebevelen uit in wat een van de grootste schandalen bleek te zijn die het universitaire toelatingssysteem in de geschiedenis van de Verenigde Staten hebben getroffen. Vijftig personen werden 's morgens vroeg gearresteerd toen FBI-agenten bij hun huizen opdaagden. en er worden nog meer arrestaties verwacht. Deze mensen waren leidinggevenden en spraakmakende entertainers, regeringsleiders en machtige zakenmensen, en de meeste van hen werden beschuldigd van misdrijven waarop zware gevangenisstraffen staan. Ze waren allemaal betrapt op een plan waarbij ze een nep-liefdadigheidsorganisatie betaalden om hun kinderen naar elitecolleges te krijgen die deze jonge mensen anders niet hadden kunnen bijwonen. Sommigen van hen betaalden om antwoorden op de SAT of ACT te laten veranderen, sommige hebben college-coaches omgekocht in sporten zoals waterpolo of voetbal (veel coaches en universiteitsfunctionarissen zijn ook gearresteerd en aangeklaagd). Sommigen van hen maakten zelfs nepsportfoto's met online gekochte spullen en de tieners poseerden voor nepteams. De details zijn schokkend, en ze blijven maar stromen. Sommige kinderen wisten wat er aan de hand was, maar velen hadden geen idee dat hun ouders dit deden om hen binnen te krijgen.

We hebben het hier over miljoenen dollars om plekken voor middelbare scholieren te kopen in elite hogescholen, waaronder Yale, Stanford, de Universiteit van Zuid-Californië, Wake Forest-universiteit, en anderen. Deze operatie duurde meer dan een jaar voordat de FBI werd uitgevoerd, met inside-informanten die het mogelijk maken om gesprekken met ouders en schoolfunctionarissen op te nemen die nu zullen worden gebruikt als bewijs van omkoping en fraude.

Het is een grote, slecht, vreselijke situatie. Het ergste zijn niet eens de kinderen die op deze scholen zijn gekomen, velen van hen worden nu mogelijk uitgezet omdat hun ouders mogelijk gevangenisstraffen tegemoet zien. Het ergste is denken aan de kinderen die hard hebben gewerkt en wiens ouders eerlijk waren, maar die nu hun plekje op een topcollege hebben misgelopen omdat iemand vals speelde. Hoeveel anderen zijn er bij deze plannen betrokken? Dit kan niet de enige zijn.

Veel sporten zijn betrokken geweest bij dit schandaal, met tenniscoaches in Georgetown en de Universiteit van Texas in Austin, een volleybalcoach bij Wake Forest, voormalige voetbaltrainers aan de Universiteit van Zuid-Californië en aan Yale, een zeilcoach op Stanford, en een voormalige waterpolo-coach aan de Universiteit van Zuid-Californië die tot nu toe allemaal zijn gearresteerd. Vanaf dit schrijven, niemand in verband met schermen is betrokken.

Als je nog niet veel hebt geleerd over deze enorme vloedgolf van bedrog, we moedigen u aan om er meer over te leren. Er zullen zeker gevolgen zijn voor alle universiteitssporten, inclusief hekwerk, naar aanleiding van deze rechtszaken.

Het punt van sport is niet prestatie

Sport werd wreed en verkeerd gebruikt in het schoolfraudeschandaal. Ouders kochten apparatuur van internet en lieten hun kinderen poseren met de apparatuur, toen verzonnen ze hele middelbare schoolcarrières waar hun kinderen zogenaamd steratleten waren. Het is het soort dingen dat degenen onder ons die hard werken of onze kinderen hard zien zien werken, zo gefrustreerd maakt.

Hier is het ding - deze kinderen kwamen niet echt vooruit. Hun ouders gaven hen geen been in het leven, ze beroofden hen in feite van de kostbare kans op groei en persoonlijke realisatie.

We hebben het zo gezien, zo vaak in onze schermclub. Een kind komt binnen in een opwelling of omdat hun ouders hen dwingen een activiteit te kiezen. Dan leren ze van schermen te houden, of ze vervagen en gaan hun tijd ermee vullen. Elk van deze keuzes is volledig geldig. Soms komen kinderen met natuurlijke talenten voor sport, maar soms doen ze dat niet.

Een medaille om je nek hebben is niet het punt. Naar een betere universiteit gaan omdat je een schermer was, is niet het punt. Een foto in de krant of een hoop likes op social media, daar gaat het niet om. Het punt is het gevoel van voldoening en trots dat een schermer voelt wanneer ze een doel bereiken.

Je kunt die dingen niet in een fles doen, en waarom zou je dat willen? We zijn hier om het leven ten volle te leven. Je weg bedriegen om daar te komen, dat zal je niet laten voelen zoals je wilt. Je kinderen dwingen om te blijven schermen als ze er overheen zijn of om ze te helpen naar de universiteit te gaan, dat gaat niet lukken. Wat de ouders in het vreemdgaanschandaal deden, gaat ook niet lukken.

Een vreselijk triest iets dat uit dit schandaal is voortgekomen, zijn de verhalen van de kinderen. Velen van hen lijken de waarde van hun opleiding niet in te zien, zeggen dat hun ouders wilden dat ze naar de universiteit gingen, maar dat die les niet hun ding is. Ze hebben hun weg daar niet verdiend, dus waarderen ze het niet. Het gaat niet om de prestatie! Daar komt het goede gevoel niet vandaan. Het gaat om de reis ernaartoe.

Wat zal werken, is luisteren naar kinderen, moedig hen aan om hun passies te volgen en nieuwe dingen te proberen. Als ze dag na dag voor de schermclub verschijnen, daar komt de groei en daar komt het geluk. Als ze dag in dag uit naar school gaan en dan die goede cijfers halen voor de toets, daar komt het geluk vandaan. Wanneer ze dan naar de universiteit van hun droom gaan, voelen ze dat ze het verdienen, omdat ze er hard voor hebben gewerkt.

Je zou een doos vol schermmedailles kunnen kopen. Je zou een kamer vol hekwerkmateriaal kunnen kopen. Het lijkt duidelijk dat als je genoeg geld hebt, je zelfs je kind een plaats aan een elite-universiteit kunt kopen. Wat je ze niet kunt kopen, is de trots om die medaille alleen te winnen, of de sensatie van het krijgen van een acceptatiebrief van de universiteit waarvoor ze hebben gewerkt.

[College toelatingen, Sport, en hoe u het geluk van uw kind niet kunt kopen: https://nl.sportsfitness.win/sport--/schermen/1002042615.html ]