Introductie van het beste team dat de wereld nooit heeft gehad - Suriname

Football Paradise verkent Surinaams voetbalelftal, het beste internationale team dat de wereld nooit heeft gehad. wiens nalatenschap reikt naar het Nederlandse voetbal.

Het WK is hier. Frankrijk speelt de gastheer en afgezien van de ongebreidelde Brazilianen, er is een ander team dat de gastheren ongemakkelijk doet zweten bij het vooruitzicht hen te ontmoeten. Dit team bestaat uit Clarence Seedorf en Edgar Davids, twee van de machtigste middenvelders ter wereld, samen met een angstaanjagende aanval van Patrick Kluivert en Jimmy-Floyd Hasselbaink. Winston Bogarde en Michael Reiziger voegen staal toe aan de verdediging. Deze jonge, bruisend team wordt bijgestaan ​​door Ruud Gullit, die net zijn rol als speler-manager van Chelsea heeft verlaten, maar enthousiast om zijn land te helpen uit, heeft besloten te stoppen met een laatste run op het grootste toernooi ter wereld. Aäron Winter, een ervaren middenvelder met een schat aan ervaring in Europa, helpt ook de Nederlandstalige ploeg. Ze worden gecoacht door de jonge manager Frank Rijkaard, een tactische vernieuwer die het maximale uit zijn spelers haalt. De wereld ligt aan de voeten van dit team.

Dit is een fragment uit een geschiedenisboek dat zich afspeelt in een alternatieve realiteit. Dit geweldige team van 1998 is niet Nederland. Het is Surinaams, het kleinste land van Zuid-Amerika. Suriname, de vergeten producenten van enkele van 's werelds grootste voetballers.

In werkelijkheid, De bijdrage van Suriname aan het Wereldspel is het duidelijkst in dat Nederlandse team uit 1998, de meest getalenteerde ploeg sinds het Cruijff-tijdperk:. Davids, Seedorf, Winter en Hasselbaink zijn allemaal geboren in Suriname en speelden dat jaar voor Nederland. Kluivert, Bogarde en Gullit zijn van Surinaamse afkomst, en de jonge manager van Nederland in 1998, Frank Rijkaard, is ook geboren onder dezelfde heldere, equatoriale sterren. Nog, het land heeft zich nooit gekwalificeerd voor een WK, voornamelijk vanwege een nationale wet die betekent dat elke burger die naar Nederland vertrekt automatisch zijn status verliest en geen dubbele nationaliteit kan claimen, waardoor het anders is dan de meeste landen over de hele wereld. Terwijl buurlanden Frans-Guyana beweging naar Frankrijk verwelkomen (lees meer over de vergezochte geschiedenis van Frans-Guyana, hier), De Surinaamse regering heeft een ''antikoloniaal'' standpunt ingenomen over zaken; en dit, beurtelings, heeft het potentieel van hun nationale voetbalkant beperkt.

Suriname werd voor het eerst ontdekt door de Engelsen in het begin van de 16e eeuw, maar werd ''gegeven'' aan de Nederlanders in ruil voor de stad '' Nieuw Amsterdam '' in Amerika, die de Engelsen prompt ‘’New York’’ zouden hernoemen. De economie van Suriname was sterk afhankelijk van Afrikaanse slaven die op plantages werkten, en dus nadat de slavernij in 1837 was afgeschaft, er was een toestroom van contractarbeiders uit India en Nederlands-Indië (Indonesië) gestuurd om de leegte te vullen, en na verloop van tijd, immigranten uit China, Japan en het Midden-Oosten zouden voor werk naar Suriname verhuizen. Daarbij, een smeltkroes worden, stoven met de meest diverse bevolkingsgroepen ter wereld; Indiërs vormen de etnische meerderheidsgroep met 27% en Suriname is het grootste Nederlandstalige gebied buiten Europa.

Paramaribo is de hoofdstad van Suriname, een ketel van tropen, waar rivieren door de golf van multiculturalisme door het land stromen. Bos is er in overvloed, het is een plek waar de natuur echt in al zijn glorie is aangelegd en duidelijk onder het gedeelte ''buiten de gebaande paden'' valt in elke toeristengids. Maar zoals de meeste fundamenten die op slavernij zijn gebouwd, en opgehouden door onderdrukking, op de loer onder de buitenkant van de reisbrochure, een groezelig verleden is verborgen. Onder andere, in 1980, het land kwam onder militaire dictatuur, en twee jaar later vijftien jonge mannen die zich uitspraken tegen de dictatuur, voornamelijk journalisten en hoogleraren, werden gemarteld en vermoord.

Een van deze mannen was Andre Kamperveen, een voormalig voetballer die in de jaren veertig niet alleen aanvoerder was van Suriname, maar speelde ook professioneel in zowel Brazilië als Nederland, de eerste Surinaamse speler om dit te doen. Hij zou later een succesvolle sportadministrateur worden, helpen bij de oprichting van de Caribbean Football Union en haar eerste president worden, terwijl hij later ook vice-voorzitter van de FIFA werd. Zijn nalatenschap leeft voort in Suriname, waar het Nationale Stadion naar hem is vernoemd.

De Decembermoorden leidden internationaal tot verontwaardiging en Nederland heeft uit protest zelfs de ontwikkelingshulp aan Suriname opgeschort. De leider van Suriname tijdens deze moorden, Desi Bouterse, is momenteel president van het land en opmerkelijk genoeg heeft een arrestatiebevel van Europol op zijn hoofd, door de Nederlandse regering bij verstek veroordeeld voor drugshandel, maar niet uitgezet kunnen worden omdat Suriname geen uitleveringsverdrag heeft met Nederland, een ironisch idee gezien de massale immigratie die historisch heeft plaatsgevonden tussen de twee landen.

Nadat in 1975 de onafhankelijkheid was bereikt, rond de 200, 000 van de bevolking vertrokken om het Nederlanderschap te verkrijgen, en dit belemmerde de ontwikkeling van het land enorm, terwijl het de voetbalstatus van het Nederlands elftal op lange termijn aanzienlijk ten goede komt. Edgar Davids, Clarence Seedorf, evenals moderne spelers zoals Ryan Babel en Nigel De Jong zijn allemaal in Nederland opgevoed door ouders die Suriname verlieten tijdens die chaotische periode van Surinaamse migratie.

Toen Ajax in 1995 de Champions League-kroon won, het was een Surinaamse kern die hen hielp. Beroemd in het midden van de jaren 90, het Nederlands Elftal bestond uit substantiële Surinaamse spelers (waaronder Aaron Winter, de enige speler van Indiase afkomst die scoort bij een WK-finale ), toch was een team aanvankelijk vertroebeld in verdeeldheid. Edgar Davids werd van Euro 96 naar huis gestuurd omdat hij welsprekend had gezegd dat coach Gus Hiddink ''zijn hoofd uit de reet van de speler moet halen''. In de media ging het gerucht dat de Surinaamse spelers zich afscheidden van hun blanke collega's en daarom noemden de media deze spelers ''De Kabel''. Hoewel er op het WK 1998 geen meldingen waren van segregatie in de selectie, ondanks dat dezelfde spelers in de selectie speelden, het hele ''De Kabel''-incident benadrukte alleen maar hoe de Nederlanders en hun media Surinaamse spelers vaak beschouwden als verschillend en los van de Nederlandse nationale identiteit. Men vraagt ​​zich af of de optie beschikbaar was, hoeveel spelers van Surinaamse afkomst in deze tijd zouden hebben gespeeld voor hun moederland.

Tussen 1993 en 2013 jaarlijks werd er een benefietwedstrijd gespeeld tussen een team bestaande uit spelers van Surinaamse afkomst en een speciaal uitgenodigd team. In 2005, Nigel de Jong, Edgar Davids en Mario Melchiot speelden allemaal voor ''De Suriprofs'' zoals ze bekend staan, en de wedstrijd stond symbool voor de sterke trots die veel Nederlandse spelers voelden voor hun Surinaamse roots.

2014 leek het jaar te worden dat het tij keerde voor Suriname. Er gingen sterke geruchten dat de Surinaamse regering overweegt om per direct een systeem van dubbele nationaliteit in het land in te voeren, wat betekent dat het voetbalteam eindelijk een beroep kan doen op de diaspora om hen te vertegenwoordigen. Er werden plannen gemaakt en een ''Surinaamse Europese XI''-ploeg werd samengesteld om in december 2014 een vriendschappelijke wedstrijd te spelen tegen de Trinidadiaanse club W Connection in Suriname. Er werd contact opgenomen met honderd spelers van Surinaamse afkomst, en 85 antwoordde dat ze bereid waren om voor het land te spelen als de wet zou veranderen.

Sommige spelers mochten voor de wedstrijd niet naar Suriname vliegen, zoals Marvin Emnes, die destijds in de Premier League speelde voor Swansea, en Ryan Donk, die momenteel bij Real Betis zit. Hoe dan ook, de wedstrijd was nog steeds een succes, aangezien Suriname veel spelers uit de Eredivisie aantrok, waaronder de neef van Jimmy Floyd Hasselbaink, Nigel en Lorenzo Davids, neef van Edgar en voormalig speler van Nederland Onder-21. De wedstrijd sprak tot de verbeelding van het publiek in Suriname, met een volle zaal naar de wedstrijd in het Andre Kamperveenstadion voor het eerst sinds de jaren zeventig. De wedstrijd eindigde in 1-1 en Suriname verloor na strafschoppen, maar het resultaat was niet relevant, een louter symbolische numerieke statistiek die slechts een stip op het grotere geheel was, het begin van de mooie voetbaltoekomst van Suriname.

Maar helaas, de plannen om de dubbele nationaliteit toe te staan ​​kwamen nooit uit en de grote ambities van de Surinaamse voetbalgemeenschap moesten worden opgeborgen. Het was een enorme klap voor hun hoop om zich ooit te kwalificeren voor een eerste WK. De huidige Surinaamse nationale zijde bevat slechts één speler die buiten het land clubvoetbal speelt, dus, voor het grootste deel is het een volledig lokale ploeg. De Surinaamse binnenlandse competitie, bekend als de SVB Topklasse, hoewel niet een professionele competitie, het bestaat sinds 1924. De meest succesvolle club in de geschiedenis van het land is uniek bekend als Robinhood.

Op het internationale toneel, het land werd uitgeschakeld in de WK-kwalificatiewedstrijden van 2018 door Nicaragua, toch een succesvolle run had in de recente CONCACAF Gold Cup-kwalificatiewedstrijden van 2017, waar ze het Engelssprekende buurland Guyana en de regionale grootmachten Trinidad en Tobago versloegen voordat ze door Haïti werden uitgeschakeld, wat betekende dat ze 6e eindigden in de regio, en steeg 22 plaatsen in de FIFA Wereldranglijst van deze maand naar de 128e plaats.

Natuurlijk, het zou naïef zijn om te suggereren dat spelers die Suriname hebben verlaten om in Nederland op te groeien, met eersteklas faciliteiten en coaching tot hun beschikking, dezelfde spelers zouden zijn als ze in Suriname zouden blijven, waar faciliteiten schaars zijn en betaald voetbal niet bestaat. Toch heeft het iets tragisch dat zo'n klein land zo'n arsenaal aan rauw talent kan voortbrengen en er vervolgens geen enkel voordeel uit kan halen. Liverpool-ster Georginio Wijinaldum en Tottenham-doelman Michel Vorm zijn slechts twee huidige sterren die zich zouden kwalificeren om Suriname te vertegenwoordigen als een dubbele nationaliteit beschikbaar was. maar ze kunnen ze eenvoudigweg niet vertegenwoordigen, zelfs als ze dat zouden willen. Dat is niet te vergeten de naar schatting 150 professionals die momenteel in Nederland spelen die in aanmerking zouden kunnen komen vanwege het hebben van Surinaamse ouders.

Het Surinaamse team van 1998, in een andere realiteit, waarschijnlijk de wereldbeker gewonnen.

[Introductie van het beste team dat de wereld nooit heeft gehad - Suriname: https://nl.sportsfitness.win/sport--/voetbal/1002039402.html ]