Ontmoet de jonge Slowaken die een skateboardscène bouwen in hun doodlopende stad

Een film van David Suchar, in samenwerking met Prime &Fire Selects, Talenthouse en BFI Future Film; Unfinished Stories zet de skateboardscene in Slowakije in de schijnwerpers.

Dit is het inspirerende verhaal van een ondergrondse skateboardgemeenschap in een landelijk deel van Oost-Slowakije. Door een mengelmoes van persoonlijke statements, animaties, foto's en trucs; wij, als kijker, beginnen te begrijpen hoe skateboarden mensen kan helpen te ontsnappen aan de alledaagse realiteit van het leven in een doodlopende stad.

De film toont de kracht van skateboarden om levens te veranderen, en hoe het de jongeren van Europa een doel kan geven. Ja, het is een film over skateboarders, maar het is ook zoveel meer dan dat. In een notendop, het is een sociologische kijk op hoe minder traditionele sporten kunnen gedijen op plaatsen waar je ze niet zou verwachten.

De jonge skateboarders van Slowakije willen iets creëren en een erfenis achterlaten voor toekomstige generaties om op voort te bouwen. Ze hebben vaak het gevoel dat de wereld tegen hen is, maar ze laten niets hun liefde voor skateboarden in de weg staan.

Prime &Fire Selects, in samenwerking met Factory Media, is een jaarlijkse filmcompetitie die aanstormende filmmakers het geld en de steun geeft om korte documentaires met menselijke interesse te maken op het gebied van actiesport.

We spraken met David Suchar over zijn leven tot nu toe, wat hem motiveerde om de film te maken en zijn plannen voor de toekomst.

Ik kom uit het oostelijke deel van Slowakije. Ik woon nu in Praag.

Ik speelde altijd met de handycam van mijn oom. Ik fotografeerde alles wat ik zag en probeerde vaak te kopiëren wat ik op tv zag. Later, toen het serieuzer werd, werkte ik in de productie en ook als assistent-regisseur aan verschillende documentaireprojecten.

Buiten de filmproductie heb ik de afgelopen jaren een skatefestival en een wedstrijd georganiseerd. Ik heb ook een aantal lopende fotografieprojecten.

Toen ik op 13-jarige leeftijd begon met skaten, stelde ik me altijd een camera voor die alle momenten vastlegde. Geleidelijk aan veranderde mijn behoefte om mijn skateboarden te documenteren in fotografie en soms video's.

Het hele proces van het maken van de documentaire was heel natuurlijk voor mij. Een van de eerste impulsen die we hadden was om het in mijn woonplaats te maken. We hadden een maatschappelijke organisatie en hadden serieuze pogingen gedaan om een ​​solide plek te bouwen om te rijden.

In de loop der jaren leek het op sommige momenten echt hoopvol, maar onze plannen stortten elke keer in. Rond die tijd begon ik te merken dat andere steden in Slowakije soortgelijke problemen doormaakten en in sommige ging het goed, maar in sommige viel het uiteen, zoals in ons geval.

Natuurlijk kwam het voort uit het feit dat ik er het grootste deel van mijn leven deel van uitmaakte. Opgroeien in een post-socialistisch land betekende dat skateboarden voor mij op een heel andere manier evolueerde.

We waren gebiologeerd door de meeste dingen uit westerse landen, dus de ontvangst was erg intens. Het resultaat van alle repressie was dat we op sommige punten erg achterliepen en aan de andere kant misschien te snel in ons opgingen.

Ik voelde de behoefte om mijn gedachten te uiten over de manier waarop het nog steeds mensen treft, zonder er een historische documentatie van gebeurtenissen van te maken.

Skateboarden is anders en ik wilde het anders vertellen.

Ik had geen probleem om de mensen te benaderen omdat ik een van hen ben. Wat misschien wel moeilijk was, was afstand houden en afstandelijk blijven, ondanks die verbondenheid.

Het werk van Larry Clark had een behoorlijke impact op mij , hoewel het niet echt tot uiting komt in wat ik doe. Meestal gaat het niet om wie het stuk heeft gemaakt, maar om de manier waarop het mij als persoon aanspreekt.

Weer en tijd  (de grootste moeilijkheden).

Tegen het einde van het filmen realiseerde ik me dat het verhaal niet eindigt. Het gaat maar door. Van deze gedachte hebben we de titel afgeleid - Onvoltooide verhalen.

Onvoltooid is niet op een trieste manier bedoeld. Het gaat over een altijd aanwezige hoop en over hoe je altijd moet werken met wat het leven je geeft en er het beste van moet maken, wat er ook gebeurt.

Het grootste minpunt voor mij was het besef dat er zoveel materiaal en zoveel in het verhaal zit dat ik wilde vertellen en ik moest het inkorten tot 8 minuten. Ik voelde een grote verantwoordelijkheid om er de beste film van te maken die ik kon maken en daarom besloot ik me te concentreren op één bepaald verhaal in plaats van een oppervlakkig overzicht te maken van het hele land.

TREBADREC komt uit een oosters dialect van de Slowaakse taal en is ook de naam van een skatevideo die is gemaakt door mensen die in de documentaire worden geportretteerd. Het is moeilijk om het goed te vertalen, zelfs niet in het officiële Slowaaks, maar het betekent "je moet ervoor werken".

Een van de meest memorabele momenten van de ervaring was toen ik me alleen in het verwoeste skatepark bevond nadat ik naar het hele verhaal ervan had geluisterd. Het gaf me het positieve gevoel dat er een toekomst is, maar dat je die moet gaan halen, niet te midden van wat ruïnes wachten.

De film is veel meer gericht op een kleine groep mensen dan ik eerst had gepland, dus het is absoluut anders dan hoe ik het me eerst had voorgesteld. Ik wilde een groter deel van Slowakije bestrijken, maar dat vereist een veel langer formaat, dus ik vind dit meer een schets voor iets groters. Toch ben ik blij dat ik er een compact verhaal van heb kunnen maken, want dit heeft me veel inspiratie gegeven.

De film heeft een paar technische onvolkomenheden die soms moeilijk te vermijden zijn, maar als ik er nu naar kijk, denk ik niet dat ik het anders zou maken.

Elk project geeft je wat extra kennis en er is altijd veel te leren. Een groot pluspunt voor mij in dit project was het feit dat het me, toen ik klaar was, inspiratie gaf voor verdere projecten.

De druk was subjectiever, kwam van mezelf, omdat ik de film niet helemaal over mij wilde maken. Ik probeerde objectief te zijn en was bang dat ik vanwege mijn eigen ervaringen in negativiteit zou vervallen.

De skateboardscene in Praag is interessant en uniek. Maar op dit moment, in mijn vrije tijd, werk ik met het idee van een lange versie van Unfinished Stories, omdat er veel materiaal is met een sterke informatieve waarde. Er valt veel te zeggen over het onderwerp.

[Ontmoet de jonge Slowaken die een skateboardscène bouwen in hun doodlopende stad: https://nl.sportsfitness.win/recreatie/Skateboarding/1002048747.html ]