Ernesto Valverde:bouwen aan een stabieler Barça - een alternatief wedstrijdverslag

"Buffel soldaat, dreadlock rasta:
Er was een buffel soldaat in het hart van Amerika,
Gestolen uit Afrika, naar Amerika gebracht,
Gevechten bij aankomst, vechten om te overleven.”

Passende woorden voor de strijd van Buffalo Soldiers - mannen die vergeten waren, gestuurd om te vechten om te overleven. Als er iets uit het lied te halen valt, dan is het wel de immense trots waarmee je vecht voor alles waar je voor staat. en om te slagen en geweldige mannen liedjes over jou te laten schrijven.

Het optreden van FC Barcelona van vanavond was niet de moeite waard om een ​​liedje over te schrijven, en dit te zeggen voor een team dat legendes heeft opgebouwd rond mooie, totale voetbal kan worden beschouwd als een strafbaar feit in Catalonië.

Maar zoals Ernesto Valverde 4-4-2 koos in het Bernabeu, de wereld leek op de een of andere manier logisch te zijn. Vechtend voor zijn voortbestaan ​​zodra hij bij Barca kwam, heeft Valverde het schip meer dan gestabiliseerd.

Het verliezen van de troonopvolger van 's werelds beste speler aan PSG was zijn eerste zuurtest. Behandel het als een echte professional, hij bleef weg van transferpraat en sprak in plaats daarvan over zijn taak om Barcelona te maken, op de een of andere manier, een betere ploeg.

In de Super Cup tegen Real Madrid, Valverde leek uit de diepte. Terwijl Madrid naar hun 4e trofee van het kalenderjaar kaatste, Barcelona was aan het wankelen. Gerard Pique gaf toe dat sinds zijn komst, Voor de eerste keer, Madrid was superieur.

Een paar maanden, een andere trofee voor Real Madrid en een ongeslagen run voor FC Barcelona zagen ze in een Clasico met elkaar in botsing komen. Voor de aftrap, Cristiano Ronaldo wilde een erewacht van Messi en de Blaugrana, aangezien de door hem aangevoerde Real Madrid de eersten zijn die ooit zowel de Champions League- als de Club World Cup-titel in de geschiedenis hebben behouden. Valverde reageerde door te zeggen dat hij er geen zou verwachten, brutaal suggereren dat de Liga titelrace voorbij was.

In de eerste minuut, Ik zou betaald hebben om op de bank van Barcelona te hebben gezeten, en een zware beroerte zou hebben gehad, terwijl Ronaldo langs een fladderende Ter Stegen kopte. Maar de scheidsrechter (ironisch genoeg voor één keer) was aan de beurt en markeerde buitenspel.

De volgende 15 minuten probeerde Madrid en zwoegde naar het doel, veelbelovende aanvallen bundelen in Barça-shirts. Terwijl Madrid verwoed op zoek was naar ruimte rond de vorm van Barcelona, men moet zich afvragen of Valverde in zichzelf glimlachte toen zijn troepen hun taak uitvoerden. Barcelona zien spelen is normaal gesproken een orgastische ervaring. Vloeiend voetbal werd in plaats daarvan vervangen door pragmatisme, geïllustreerd door het feit dat Vermaelen een tactische fout en een gele kaart bijna net zoveel maakte als elke tackle en briljante positionering op het veld.

Voor het eerst in lange tijd, getuige zijn van het feit dat Barcelona de helft van het voetbal speelde dat rommelig en toch compact genoeg was om een ​​aanval van Los Blancos te overleven, was een ander soort plezier, en men kon niet anders dan denken aan de man die vanaf de eerste dag op het werk het vuur aan het blussen was.

Naarmate het spel vorderde, en Madrid liet gaten achter, een andere soldaat stond op en versloeg bijna Keylor Navas met een acrobatische finish. Nee, het mocht vanavond niet voor Paulinho zijn. Maar de mens heeft zijn carrière nieuw leven ingeblazen onder Ernesto Valverde. De blessure van Ousmane Dembele heeft ook zijn zaak geholpen, met de gaffer gedwongen om tactiek en spelplan te veranderen om de Braziliaan tegemoet te komen in plaats van het vroegrijpe talent.

Gedurende 45 minuten, Madrid van Zidane verstikte het Barcelona van Valverde. Met Kovacic die Busquets schaduwt, echter, hij was vast moe en toen hij dat deed, Sergio liet Real Madrid boeten. Een draai, een paar passen, en Suarez wankelt bij het vieren van zijn 10e Liga-doelpunt. Zegt veel over het niveau van de competitie dat hij tweede blijft in de scorelijsten, achter Messi zelf.

En wat kan men van die twee zeggen dat nog niet is geschreven. Ze combineerden samen in het strafschopgebied om Dani Carvajal te dwingen zijn innerlijke Iker Casillas te kanaliseren en letterlijk tien minuten later te worden weggestuurd voor handbal. Tussenin, Sergio Ramos gaf Suarez een klap voor de scheidsrechter. Messi scoort vanaf de stip, nooit een kans missen om te scoren in de bundels van Bernabeu en Aleix Vidal in een poging die laat zien waarom Real Madrid David De Gea nog steeds achtervolgt, zelfs nadat Navas de hele middag hun spek had gered.

Dit was breken en grijpen, FC Barcelona-stijl. Absorberende druk en solide aan de achterkant, gedurende de laatste 45 minuten zag dit team eruit alsof ze allemaal de visie van een nieuw Barcelona onder Ernesto Valverde hadden gekocht, en een voorsprong van 14 punten kan daarvan getuigen. pragmatisme, passie en Paulinho staan ​​symbool voor deze versie van de club.

Aangezien Zidane en Perez zich nu moeten afvragen wat er anders had kunnen zijn dan een sterkere bank of een in-vorm Karim Benzema - Valverde en Barcelona gaan het nieuwe jaar in, geëvolueerd en kijken uit naar 2018.