De erfenis van Hillary | Peter en Alexander Hillary over het leven als de beroemdste familie van Everest

Toen hij in 1990 voor het eerst de top van de Everest bereikte, werden Peter en Edmund Hillary de eerste vader en zoon die de top van de Everest bereikten. Hoewel Edmund en Peter vooral bekend zullen zijn om hun epische bergbeklimmingen, zijn ze duidelijk een familie wiens liefde voor avontuurlijke activiteiten een belangrijk onderdeel is van het dagelijks leven.

Peter: "Als je in dit gezin bent opgegroeid, ben je er ofwel mee opgegroeid [op avontuur gaan] of heb je besloten het niet te doen.

"Sinds ik me kan herinneren, maken we de meest fantastische reizen. Rijden naar de outback van Australië, naar boven gaan en hem helpen een ziekenhuis of school te bouwen in Nepal of gewoon skiën in het Queenstown-gebied [van Nieuw-Zeeland]."

Dit antwoord brengt een enthousiast instemmend knikje van Alexander.

Alexander :“Ja, dat vond ik zo leuk aan alles. Het ging niet zozeer om bergbeklimmen en klimmen, voor Ed was het meer een liefde voor avontuur. Dat is waar ik echt mee te maken heb.”

De erfenis achtergelaten door Edmund is iets dat je natuurlijk zou verwachten worden gerold op elke generatie van de Hillary-familie, met exact dezelfde avontuurlijke geest waarvan Edmund beroemd was omdat hij diep in elke Hillary was ingeprent. Maar voelden degenen die achter de man aan kwamen op een bepaald moment in hun leven daadwerkelijk de druk om de Everest te beklimmen?

Peter : “Ik had nooit echt gedacht dat ik op weg was naar de Everest, maar ik wist dat ik het avontuur aan wilde. Ik had een beetje gedacht dat [Everest] het gebied van mijn vader was en kijk, weet je, dat was in een tijd waarin Everest is gedaan en we aan andere dingen willen werken.

“Naarmate ik meer en meer met bergbeklimmen begon, werkte ik me omhoog, veel klimmend in de Zuidelijke Alpen [van Nieuw-Zeeland] en in andere delen van de wereld. De Himalaya doemde behoorlijk groot op en ik werkte me omhoog en besloot absoluut dat dit is waar ik heen wil.

“En ik heb een aantal behoorlijk moeilijke routes geprobeerd op de Everest; de westelijke bergkam, de zuidelijke pijler en de zuidelijke col-route van vader. Het is een berg die ik goed heb leren kennen, maar ik heb het gevoel dat ik ben opgegroeid in een omgeving waar dat soort avontuur er was en als het je aansprak, wat is dan een betere manier om het te nemen.

"Ik heb zeker geprobeerd mijn kinderen geweldige introducties te geven over reizen, de natuur, of het nu gaat skiën of naar de bergen gaan om te klimmen."

Alexander :“Dat is een interessant punt. Iedereen vroeg me toen ik opgroeide of ik de Everest zou gaan beklimmen, zelfs als ik 12 jaar oud was.

“Papa [Peter] heeft me nooit aangezet tot bergbeklimmen en klimmen. Pas toen ik zei:"Papa, ik ga klimmen, ga je mee?", Dat we echt gingen klimmen.

“Wat ik erg op prijs stelde omdat ik niet aan het klimmen was om een ​​andere reden dan het feit dat ik daar echt op de berg wilde zijn. Ik denk dat dat zo belangrijk is, want als je deze dingen doet; of het nu zeilen, kajakken of klimmen is, je moet het voor jezelf doen... dus bedankt pap.'

Peter :“We hebben samen prachtige reizen gemaakt, ik ben degene die je zou moeten bedanken. Ik zou niet gelukkiger kunnen zijn dan wanneer ik in deze geweldige omgevingen ben met Alexander of George, of toen we naar het Everest-basiskamp gingen, was Lily daar ook. Als ouder was het best goed.”

Natuurlijk kun je niet, in alle goede zin, je leven rond de bergen baseren zonder enige zorg voor het milieu. De familie Hillary heeft altijd voorop gelopen in dit soort denken, waarbij Edmund een van de eerste bergbeklimmers was die duurzaamheid en een gevoel van positieve erfenis in alles wat hij deed, inbouwde.

Peter :“Ik denk dat dit een van de bijzondere dingen aan mijn vader was. Er waren een aantal bergbeklimmers geweest die iets hadden teruggegeven, maar niet zo veel als wat hij deed.

“Hij wijdde 50 jaar van zijn leven aan het bouwen van scholen en ziekenhuizen en het inzamelen van fondsen voor beurzen – echt toegewijd aan de hooggelegen dorpen van de Everest-regio. Tot op de dag van vandaag kun je naar de Himalaya gaan en terwijl je naar binnen trekt, stop je bij kleine theewinkels en elke tweede theewinkel heeft een grote poster van Ed Hillary aan de muur, met de zijden sjaals eromheen.

“Dat zegt je echt iets; aan de andere kant van de wereld, in een heel andere cultuur en locatie, hebben ze nog steeds grote genegenheid voor de man die er niet alleen naartoe ging om bergen te beklimmen, maar ook steeds terugkwam om scholen en ziekenhuizen te bouwen.”