Het belang van een hockeykeeper en teamwork

Ik woonde een medisch seminar bij en een vraag die dit artikel inspireerde. “Wat is het belang van teamwork in de Emergency Room-situatie?” (Het is een plek waar veel, zo niet de meeste, hockeyspelers zich op een bepaald moment in hun actieve speeltijd bevinden).

Het jonge publiek deed veel gissingen op de vraag van de presentator:"Welke rol zou teamwerk het meest essentieel zijn?" Hun antwoorden waren:

• Moeder zijn
• Een politieagent zijn.

Aangezien deze antwoorden beide correct zijn, was het antwoord van de seminarpresentator:de eigenschappen van een ober.

Vanwege hun verwijzing naar het belang van teamwork, dacht ik ook aan de taak van de ijshockeykeeper. De doelverdediger is afhankelijk van het teamwerk voor (en achter) hen, maar krijgt tijdens elke minuut en elke seconde op het ijs te maken met een verbazingwekkende dimensie van percepties en reacties bij het verdedigen van het doelnet van hun team.

De fysica van dit aspect van ijshockey is echt van toepassing:kracht is gelijk aan massa maal snelheid "kwadraat". Dat maakt een hockeypuck (met een afmeting van slechts 2,5 cm dik en 3 cm in diameter) een relatief klein formaat, maar echt een kracht om rekening mee te houden, vooral wanneer hij wordt geschoten door sommige mensen die hem met snelheden kunnen sturen van meer dan 100 mph, of zo langzaam als 1 mijl per uur. (Hoe snel/langzaam is een 'toe drag' eigenlijk?).

Als je een keeper ziet die geschikt is voor hockey, ziet de toevallige toeschouwer een nogal ongebruikelijke uitrusting. Het is ontworpen voor de dubbele doeleinden van afbuiging en bescherming - allemaal met uitzondering van de vanghandschoen van de keeper. Als een vroege evolutie in deze grootste sport, is die handschoen niet alleen ontworpen voor bescherming, maar ook om een ​​gebied te bedekken dat op zijn minst een stuk van de vliegende puck zou krijgen om een ​​rebound voor het net te voorkomen gebied.

Het is geen verrassing dat het geen gemakkelijke prestatie is om deze kleine harde schijf geheel of gedeeltelijk van het doelnet af te buigen. Veel onderdelen van de uitrusting tellen in totaal lichaamsgewicht op tot meer dan 40 lbs, en zelfs tot 50 lbs. Het schot (bij elke snelheid) op het doel kan resulteren in een rebound, en in veel gevallen kan dat resulteren in een doelpunt.

Aan de andere kant hebben de schaatsende collega's van de doelman het niet veel gemakkelijker als aanvallers of verdediging. Ze moeten ook hun evenwicht bewaren zodra ze op het ijs stappen, en dan strijden tegen de andere spelers die proberen de puck weg te houden van het "bezit" van die persoon of op hun stick, en ook van de teamgenoten van die persoon - en op alle mogelijke manieren:

Stokcontroles hebben de vorm van sweepcontroles of pokecontroles, samen met heupcontroles en schoudercontroles, enz.

De slechte grap hier is dat "snelle controle niet alleen in de supermarkt is". Hoe eerder een speler de puck van de tegenstander kan pakken of een slechte pass kan veroorzaken die door zijn teamgenoot kan worden opgepakt, hoe groter de kans op een doelpunt voor het eigen team.

Een paar van de best scorende sterren hebben onderweg geleerd dat ze binnen een seconde nadat ze de puck in bezit hebben gekregen, de puck naar voren of zelfs terug naar het eigen doelnet moeten duwen om wat meer schaatsgebied te krijgen, en dan de puck passeren. meteen. Of schaats zo snel mogelijk de ijsbaan op.

Een persoon die ik redelijk goed ken, kan hem in 7 seconden van doellijn naar doellijn verplaatsen.

Onlangs heb ik die prestatie getimed met mijn blauwe verf, omdat deze teamgenoot de puck over het ijs droeg in het volle zicht van de grote klok - en zelfs een schot op doel had net toen de klok de 7e seconde van de verstreken tijd tikte. Als hij had gescoord, zou het een hoogtepunt van de NHL zijn geweest toen hij bijna ongecontroleerd langs het hele andere team zeilde. Later, toen ik hem vertelde over deze snelle tijd, geloofde hij me bijna niet! Meer dan waarschijnlijk zag hij zichzelf langzamer bewegen, zoals gebeurt wanneer pure reflexen het overnemen bij atletische prestaties.

Indien gepositioneerd in de bekendere ijsposities op het ijs, kunnen spelers een slap shot rechtstreeks op het doelnet schieten of een harde pass voor een "de-direct" op het doel. De beste spelers richten hun schot zo dat het een hoekschot kan zijn of een schot dat in aanmerking komt voor een doorbuiging van de stick (of lichaam). Hopelijk is het voor hen bij beide beslissingen waar de doelverdediger niet of niet snel genoeg is om op het spel te reageren (een poke check indien mogelijk), en zou een doelpunt voor hen het gevolg zijn.

In deze laatste situatie moet de doelverdediger van de tegenpartij de puck in zijn vele zigzaggende richtingen volgen totdat deze met een gewoonlijk gezamenlijke snelheid op hen afkomt, afhankelijk van het vaardigheidsniveau van de persoon die het schot neemt.

Vraag jezelf als raadsel af hoeveel pucks je kunt stapelen voor de doelmond, die 1,80 meter breed en 1,20 meter hoog is?

De meeste mensen schatten het antwoord snel in op hooguit een paar honderd. Dus als je ernaar vraagt, is het antwoord meestal ongeveer drie- of vierhonderd. Dat zou waar zijn voor het vlakke gebied dat wordt bedekt door een honkbal (3″ in diameter), maar voor de puck verrast het antwoord de meeste mensen.

Als je rekent, in inches, kan de 1″x 3″ puck 1152 in aantal voor de vouw of de doelmond worden gestapeld. Dat is min twee voor elk gebogen gewricht van de lat en paal, waarbij de keeper de kleinste "hulp" krijgt in de puck die niet naar binnen gaat. En zelfs dan zou het afhangen van de buitenhoek van het genomen schot, of vaak genoeg afgebogen puck.

Naast de factor van 1152 kansen om rechtdoor te gaan, zijn er de vele variabelen van snelheid in voorwaartse beweging en snelheidsvariabelen (met een "spinfactor" van de puck op zich in beweging) die ervoor kunnen zorgen dat deze springt, springt &spring, en ook boog of boog wanneer deze vanuit de lucht naar het net wordt gestuurd. Of draai zelfs als een tol.

Ik bezit eigenlijk een van de vreemdste reddingen ooit, namelijk een halve puck. De persoon die het schoot had een behoorlijke kogel, en hun onbelemmerde klap vanaf de bovenkant van de cirkel schampte mijn handschoen slechts een klein beetje, en een kleine fractie van een seconde daarna - luidde de lat. De helft van die gevulkaniseerde schijf boog omhoog in de isolatie van het dak van het PAVILJOEN op Staten Island, de enige ijsbaan van NHL-formaat in de NYC Borough of Staten Island - en is daar nog steeds ingebed! De andere helft stuiterde ongeveer anderhalve meter van de doellijn voor me uit.

Als iemand dat op video had opgenomen en het op YOUTUBE had geplaatst, zou het nu zeker meer dan een miljoen hits hebben. Je moest het zien om het te geloven. De persoon die het neerschoot schaatste naar me toe en vroeg me of het erin ging, en ik wees naar de halve puck die nog op het ijs lag, die ongeveer op een halve pizza leek! Hij schaatste vol ongeloof weg, maar ik pakte het op voor een souvenir, dat ik nog steeds heb. Dat was een duidelijke blijver!

Een andere gekke was een gemist schot dat de binnenkant van de bovenste ronde verbinding van de lat en een van de palen raakte, om vervolgens over de hele zes voet plat op de doellijn te landen. Geen doel!

Natuurlijk heeft elke keeper een post-shot bounce naar buiten gehad, en vervolgens van hun rug, achterkant, been of skate. Dus leren hoe je uit de weg van het traject kunt komen, is niet iets dat gemakkelijk te leren is!

Als derde vreemdste schot waren er een paar van de slechte hoek van het masker naar de paal en vervolgens naar binnen.

En met ongeveer vijf kapotte waterflessen vanaf de bovenkant van het net, verwijst "overdekken" niet naar iemands huis, noch naar drugsmisbruik. Het betekent een schot van iemands stick met een aanvankelijke snelheid die het menselijk oog niet onder de knie heeft om de hand-oogreactie binnen voldoende tijd te volgen.

Hier is nog een ander fenomeen:hoe snel moet een puck worden geschoten om bijna volledig te worden ingebed in "wonderboard", d.w.z. het versterkte gipswandproduct? Ik was getuige van een klapschot van het wonderbord naar de zijkant van de (PAVILION) ijsbaan die feitelijk over het plexiglas aan de zijkant boog en 95% van de weg in zo'n product bleef steken. De snelheid van de puck moest ruim 110 mph zijn, en zou misschien kunnen worden berekend met de bovengenoemde natuurkundige formule. De schutter droeg eigenlijk een hockeyshirt met het nummer 200 erop, en ik grapte met hem dat dit misschien de snelheid was van zijn dreunende slapshot, die - als hij niet net over het glas was gebogen - het plexiglas zou hebben verbrijzeld.

Een actueel probleem is de inmenging van doelverdedigers geworden, waarbij zelfs NHL-scheidsrechters aantoonbaar evenveel naar de schaatsen van de speler moeten kijken als naar de puck voor de doellijn. Het zou kunnen dat er te veel doelpunten worden toegestaan, zelfs als de doelverdediger wordt geduwd of zelfs wordt gestruikeld door schaatsers van de tegenstander die kleurenblind worden voor die blauwe verf.

[Het belang van een hockeykeeper en teamwork: https://nl.sportsfitness.win/sport--/Hockey/1002051524.html ]