Veelvoorkomende behandelingen na het pitchen ontkrachten

Tijdens deze wereldwijde pandemie is het gemakkelijk om zelfgenoegzaam te worden; het is oké om boosheid, frustratie en verdriet te voelen. Ik voel die emoties, niet voor mezelf, maar voor de senior honkbalspelers die misschien niet nog een kans krijgen om de sport te spelen waar ze van houden. Mijn hart is vooral zwaar voor twee senior honkbal werpers. Ze hebben het afgelopen jaar met mij getraind om klaar te zijn voor hun seniorenseizoen na operaties die een einde maakten aan hun juniorcampagne.

Armblessures zijn exponentieel gegroeid, vooral onder onze jeugdatleten. Er zijn veel factoren die bijdragen. Merk op dat bijdragende factoren de langere seizoenen zijn, meerdere seizoenen spelen, beperkt buiten het seizoen en pitchen in verschillende competities. Er is veel grijs gebied rond deze tijd, deze atleten en hun toekomst. Dit artikel is bedoeld om enkele van de veelvoorkomende misvattingen te ontkrachten die onze honkbalatleten, met name werpers, nodig hebben met betrekking tot hun armgezondheid en levensduur.

Misvatting #1:Meer is beter.

Little League-honkbal en andere overeenkomstige competities hebben uitstekend werk geleverd met beperkingen voor het aantal pitches. Veel van deze statistieken voldoen echter niet aan het werkelijke aantal worpen. De gebieden die moeten worden verbeterd met betrekking tot tracking. Zoals een kind dat lokaal recreatief bal speelt en reisbal niet meer gooit dan wekelijks en per seizoen wordt aangeraden. Het is onze taak om coaches en ouders op te leiden om ervoor te zorgen dat deze atleten worden beschermd.

Alternatieve benadering #1:wees je eigen advocaat.

Begin met het loggen van het aantal pitches en trainingssessies, inclusief teamtrainingen, games en individuele instructiesessies. Krijg een beter inzicht in de gebieden waar de atleet het potentieel heeft voor overbelasting en kan deze aanpakken voor het komende schema.

Misvatting #2:Gooi om op te warmen.

Hoe vaak hoor je de coach zijn spelers vertellen om naar het buitenveld te gaan en te beginnen met gooien om op te warmen voor de training/wedstrijd? Dit idee kan misleidend zijn en onnodige worpen op de jeugdarm toevoegen.

Alternatieve benadering #2:warming-up om te werpen.

Bij het verzamelen van onderzoek voor ons doctoraat in de fysiotherapie hebben we het aantal pitches waargenomen door jeugdatleten die die dag de startende werpers waren. Ondanks dat het aantal pitches 85 pitches was tijdens een in-game situatie, overschreden veel van deze kinderen dat door middel van warming-ups, bullpen voor de wedstrijd en opwarmingsworpen tussen innings, om nog maar te zwijgen van het aantal voltooide worpen tijdens het fielden. Bij verschillende incidenten hebben we meer dan 200 worpen geregistreerd. We hebben geen situationele toonhoogtes berekend, omdat sommige hogere stressoren kunnen zijn dan andere. Bijvoorbeeld tegenover de beste slagman van de tegenpartij staan ​​of werpen met het leidende punt in scoringspositie.

Een gebied om te verbeteren is door middel van een dynamische warming-up. Het doel van een dynamische warming-up is om de bloedstroom te bevorderen, de neurale opwinding te vergroten en de weefsels/het lichaam voor te bereiden op de taak die voor ons ligt. Dit kan worden bereikt door langzame voortgang te maken met joggen in een callisthenic, zoals hoge knieën, tuck-jumps en overslaan, en doorgaan met taakspecifieke eisen, zoals uitval, omgekeerde worpen en externe/interne rotatie-isometrie.

Misvatting #3:ijs, NSAID's en paallopen

IJs wordt gebruikt voor de schouders en ellebogen van de werper na een wedstrijd. Het wordt vaak gebruikt om het herstelproces te versnellen, maar kan het op zijn beurt vertragen. IJs zorgt ervoor dat bloedvaten krimpen of samentrekken, wat de bloedstroom vertraagt ​​en het voedingsrijke bloed beperkt tot het gebied dat een trauma heeft opgelopen of moet herstellen.

NSAID's worden vaak gebruikt om het ontstaan ​​van ontstekingen te stoppen. Maar ontsteking is de reactie van ons lichaam op het genezen van een geblesseerd gebied. Elk beschadigd weefsel doorloopt het genezingsproces van ontsteking, herstel en hermodellering.

Van paallopen is beschreven dat het het lichaam ontdoet van de opbouw van lactaatzuur, waardoor de bijbehorende pijn na het werpen wordt verminderd.

Alternatieve benadering #3:actief herstel

Ten eerste, als ijs of NSAID's worden gebruikt om pijn te behandelen na het werpen, raadpleeg dan uw plaatselijke fysiotherapeut voor een evaluatie. Pijn is geen normale reactie op pitching. Pijn en stijfheid kunnen volgen, maar zullen beter worden aangepakt via onderstaande suggesties.

De eerste stap van actief herstel is het ontwikkelen van een plan. Het begrijpen van het startpunt zal helpen bij het ontwikkelen van behoeften. Dit doel kan worden bereikt door middel van een bewegingsanalyse, zoals het Functioneel Bewegingsscherm.

Na een pitching-uitje kan de atleet deelnemen aan een dynamisch herstel, dat aspecten van mobiliteit, weke delen werk en actieve beweging omvat. Stel bijvoorbeeld een herstelcircuit in dat ongeveer 20-30 seconden werk omvat, gevolgd door 20-30 seconden rust, met een totale duur van 20-30 minuten.

Slaap, hydratatie en voeding

De atleet moet voldoende slaap en consistente slaappatronen, goede hydratatie en voeding voor herstel bereiken. Technologische vooruitgang stelt ons in staat om de hartslag in rust, reserve en genezing te volgen. Het is ook belangrijk om gewichtsschommelingen na sportevenementen te volgen om ervoor te zorgen dat de atleet aanvult wat tijdens het evenement verloren is gegaan. Afhankelijk van de trainingsleeftijd van de atleet, kunnen trainingen in het seizoen en buiten het seizoen worden aangepast om aan de behoeften/eisen te voldoen.

De sport van honkbal vertrouwt meer op de ATP-Creatine Fosfaatsystemen, dus sprints en tempolopen zijn betere alternatieven voor sportspecifiek en herstel. Sprints kunnen worden gebruikt voor krachtoutput, waar tijdelijke runs kunnen worden gebruikt voor meer herstel, werken in het gewenste inspanningsbereik en voldoende herstel tussen oefeningen/herhalingen mogelijk maken.

Conditionering is bedoeld om de basislijn van de aerobe route/het energiesysteem te verbeteren en te helpen herstellen van glycolytische activiteit. Dit verwijdert metabolisch afval uit het lichaam dat vermoeidheid veroorzaakt en de spiercontractie verstoort en verhoogt de efficiëntie van de hartslag, zodat het hart niet zo hard hoeft te werken om zuurstof en voedselrijk bloed te pompen, en het lichaam te herstellen tot parasympathische respons, rust en verteren om te helpen bij het herstel.

Tijdens deze downtime zijn er twee opties. Men kan verbitterd worden, of men kan ervoor kiezen om beter te worden. Het beste vermogen dat een atleet kan bezitten, is beschikbaarheid. De gezondheid van een atleet gaat veel verder dan tussen de witte lijnen.

Lees meer:​​

• Hoe om te gaan met veelvoorkomende honkbalblessures
  
• Indoor Baseball Infield Drills om u te helpen domineren
  
• Waarom 8 uur slaap niet het doel zou moeten zijn voor atleten

MIDDELEN:

• http://www.youthpitching.com/armcare.html
• https://joshheenan.com/should-you-use-ice-aleave-or-ibuprofen-after-you-throw/
• https://www.drivelinebaseball.com/2016/09/facts-behind-long-distance-running-pitchers-two-alternatives/

[Veelvoorkomende behandelingen na het pitchen ontkrachten: https://nl.sportsfitness.win/sport--/baseball/1002051385.html ]