Dappere races door American Trio

Huddle_Molly-WC17.JPGMolly Huddle, foto door PhotoRun.net

Infeld_Emily-WC17.JPGEmily Infeld, foto door PhotoRun.net

Sisson_Emily-WC17.JPGEmily Sisson, foto door PhotoRun.net

:VS 10.000m trio presteert eervol, behaalt top 10 afwerkingen

5 augustus 2017

Londen, Engeland

Laten we eerlijk zijn:Amerikanen houden van hun winnaars. Hoewel dit van alle sporten kan worden gezegd, lijkt het vooral waar te zijn in atletiek. Denk aan de Olympische Spelen van vorig jaar, toen het winnen van de medailles voor vrouwen in de finale van de 100 meter horden een uitgebreide en diepgaande berichtgeving veroorzaakte. Maar zoals alle landen nemen de Verenigde Staten ook deel aan sommige evenementen hier in deze wereldkampioenschappen waar de atleten, hoewel ze het meest bekwaam en bereid zijn om zeker te zijn, slechts verminderde kansen hebben om het podium te halen. Dit is niet om deze getalenteerde atleten te kleineren. Maar soms is de koude realiteit dat een behoorlijk aantal van hun wereldwijde concurrenten eerlijk gezegd, nou ja, beter is.

Deze tweedeling - geweldige Amerikaanse prestaties die zich niet vertalen in glorie in de medaillestand - wordt misschien het best bewezen door Molly Huddle en haar uitstekende race in de finale van de Olympische 10.000 meter van vorig jaar. De focus lag op de strijd die voorin woedde toen Almaz Ayana het goud pakte met haar wereldrecordtijd van 29:17.45. Maar terug op het circuit, met haar eigen gedisciplineerde race, hield Huddle vast aan haar raceplan om een ​​sprankelende 30:13.17 te klokken om het 8 jaar oude Amerikaanse record van Shalane Flanagan te verbeteren en als 6e te eindigen.

Maar dat was toen en dit is nu. En hoewel het getalenteerde Amerikaanse trio Huddle, Emily Infeld en Emily Sisson in de finale van de 10.000 meter voor dames vanavond geen geluid had verwacht, had een van hen zich misschien een weg naar het podium kunnen banen. Onmogelijk zegt u? Het "onmogelijke" gebeurde 2 jaar geleden in Peking toen het toen licht aangeprezen Infeld wraak nam om het wereldkampioenschap 10.000 meter brons te veroveren. Alles is onmogelijk totdat het niet meer is. Daarom organiseren ze de races.

En in de finale van de 10.000 meter voor dames gingen 33 angstige atleten van start onder een heldere hemel en onder koele omstandigheden. In tegenstelling tot de finale van de 10K voor mannen, die een knaller van het geweer was, was het vroege tempo voor de vrouwen funest. De Portugese Carla Rocha sleepte de menigte in 81 seconden over het openingscircuit. En terwijl Sitora Khamidova uit Oezbekistan kort daarna naar voren ging, was het tempo nog steeds een draf toen het gebundelde veld de 1600 m passeerde in 5:29. Er vond geen materiële tempoverandering plaats tot de 9e ronde toen Ayana, haar geduld uitgeput, naar voren stormde. De zet van de Ethiopiër was geen simpele kopwissel. Het was een krachtige, beslissende terugschakeling die al snel een einde maakte aan de race om het goud. Ayana trok weg met een vloeiende cadans en liet de beste atleten ter wereld achter zich terwijl ze het racetempo per kilometer verlaagde van een bereik van 3:15 naar de lage 2:50's en nooit meer gas gaf. Ondertussen hielden de Amerikaanse vrouwen vast aan hun breiwerk in het tweede achtervolgingspakket, zich houdend aan hun pre-race spelplan om hun eigen race te lopen en in de hoop de stervende concurrenten tijdens de laatste kilometers uit te schakelen.

Ayana_AlmazH1-WC17.JPGAlmaz Ayana, foto door PhotoRun.net

Ayana - die deze zomer geen races op het Europese circuit heeft gereden - bleef verder vliegen. Met een enorme negatieve splitsing reed de Olympisch kampioen de tweede helft in 14:24,94 om over de streep te komen in 30:16,32 - 46 seconden voorsprong op de rest van het veld, de grootste overwinningsmarge in de geschiedenis van het wereldkampioenschap waarmee ze een ronde kon maken alles behalve 3 van haar 32 medeconcurrenten. Meervoudig Olympisch en Wereldkampioenschappen medaillewinnaar van alle kleuren Tirunesh Dibaba herkalibreerde haar verwachtingen kort na Ayana's moordende mid-race move en rende voor het zilver - de medaille die ze won met een krachtige Dibaba-achtige close tijdens de laatste ronde die haar in staat stelde [31:02.69] om de Keniaanse Agnes Tirop [31:03.50] te verbeteren.

De medaillewinnaars waren over de streep, maar het drama bleef voor de Amerikaanse atleten. Samen racend - binnen enkele meters van elkaar met nog 1200 meter te gaan - begon het trio hun plan uit te voeren:zich door het middenpakket bewegen en haperende vroege leiders binnenhalen. De 3 Amerikanen klommen in de top 10 over de afsluitende circuits en sloegen de laatste ronde in op zoek naar meer late race-kills. De pittige Infeld was de beste en ontkurkte een pittige afdronk die haar over de streep stuwde in een PR van 31:20.24 die haar naar de 6e plaats bracht. Huddle, normaal gesproken een sterke finisher, worstelde over de laatste 400 meter, maar hield stand en eindigde als 8e in 31:24.78. En Sissons bemoedigende debuut op de 9e plaats - een tijd van 31:26.36 - maakte het Amerikaanse veld compleet.

Terwijl de VS niemand op de medaillespiegel plaatsten, suggereert een ruwe toepassing van cross-country scoring dat de VS-vrouwen de ladder opklimmen van respectabiliteit en afstevenen op een wereldwijde concurrent. Met een totaal van 23 [6+8+9], stonden de VS alleen achter Kenia [3+4+7+23] en Ethiopië [1+2+14=17] in deze onwetenschappelijke ranglijst van landen.

Het Amerikaanse drietal was opgewekt en optimistisch in de gemengde zone. "Gewoon de baan op joggen en het gejuich van het publiek horen, het was gewoon ongelooflijk. Het was een moment van opwinding en ik was nerveus", gaf Sisson toe, een rookie op het wereldtoneel. "Ik denk dat ik redelijk goed liep. Ik dacht dat 8e een realistisch doel was - dus ik was er net naast." In antwoord op een vraag over de opkomst van Amerikaanse langeafstandslopers, verklaarde de trainingspartner van Huddle dat dit al gebeurt. "Ik denk eerlijk gezegd dat we de lat hoger hebben gelegd. Kijk naar wat iedereen dit jaar op het circuit en op de weg heeft gedaan. Iedereen stapt mooi op. Als één persoon opstapt, kunnen anderen opstaan ​​​​om competitief te zijn . Dus ik denk dat we het doen."

Meervoudig Olympian Huddle - benadeeld door een verrekking laat in haar training - erkende de speciale uitdagingen waarmee de Amerikanen in dit 25 ronden tellende evenement worden geconfronteerd. "Ik heb er mijn hele carrière mee te maken gehad. [In deze wereldwijde kampioenschappen] ga ik naar een voorgeschreven tempo en hoop aan het einde late race-achterblijvers uit te pikken", legt de Amerikaanse recordhouder uit wiens gebruikelijke kick MIA was over de cruciale laatste 400. "Ik had het gevoel dat ik de laatste 100 in de modder rende." Ondanks haar aanhoudende ongemak, zegt Huddle dat ze later in deze kampioenschappen klaar zal zijn voor de 5000 meter.

Het onstuitbare Infeld trok een grote menigte toen ze voor de rechtbank kwam met de media. "Ik denk dat we met z'n drieën in de top 10 staan, is geweldig", verklaarde de uitbundige voormalige atleet uit Georgetown die dit jaar de meerdere stressfracturen heeft omzeild die haar de afgelopen drie jaar hebben gehinderd. "Als - klop op hout - ik blessurevrij kan blijven, denk ik dat ik vooruitgang kan blijven boeken. Ik weet zeker dat ik sneller ben dan die race liet zien. Ik hoopte mijn PR te verbeteren omdat ik het gevoel heb dat ik in echt goede vorm ben Maar zo verliep de race niet", legt ze uit. "Maar ik heb nog steeds een PR met een paar seconden. En om als 6e te eindigen in dat veld, ben ik daar echt heel enthousiast over." In navolging van de gevoelens van haar teamgenoten, ziet de voormalige bronzen medaillewinnaar van het wereldkampioenschap de stijging van de Amerikaanse afstandslopen voor vrouwen - geïnspireerd door Amerikaanse grootheden uit het verleden - ook op gang. "Ik denk dat het al gebeurt. We moeten blijven concurreren - het is enorm. We moeten elk jaar gewoon beter worden. Ik denk dat het hebben van mensen van dat niveau om tegen te strijden in de VS ons ertoe brengt ons spel te verbeteren. Het is opwindend Ik denk dat Shalane [Flanagan] en Kara [Goucher] en Deena [Kastor] de eersten waren die aantoonden dat je competitief kunt zijn op het wereldtoneel en een medaille kunt behalen." Na een korte pauze voegt Infeld toe:"In mijn hoofd wil ik op dat niveau zijn."

[Dappere races door American Trio: https://nl.sportsfitness.win/sport--/Track---Field/1002054970.html ]