Maak je klaar voor de strijd

Collegiate atletiekcoaches en degenen die onze sport op de voet volgen, zullen je vertellen dat de prestatieniveaus van de allerbeste middelbare schoolatleten op de baan en in het veld recentelijk zijn gestegen naar een indrukwekkend tarief. Betere vooruitgang op het gebied van training, voeding, gewichtstraining, evenementtechniek, schoenen, uitrusting en toewijding van de atleet hebben samen geleid tot een jaarlijkse oogst van topvliegvoorbereidende atleten die op weg zijn naar de universiteit. Maar niet al deze atleten blijken in staat om het indrukwekkende traject van progressie dat ze als voorbereiding hebben geschreven, voort te zetten. Voor collegiale coaches is de uitdaging om dit middelbareschooltalent goed te evalueren:zoeken naar sterke punten; zwakke punten opsporen; om attitudes en toewijding te beoordelen, en hopen dat ze tot de juiste conclusies kunnen komen over welke atleten kunnen gedijen in de competitieve wereld van collegiale atletiek.

Een van die atleten die indrukwekkende - maar niet verbluffende - referenties verzamelde als middelbare scholier, is de Ohio State University-sprinter Anavia Battle. Tijdens een voorbereiding op Wayne Memorial in Inskter, Michigan, vertoonde Battle een gestage progressie en veroverde in haar laatste jaar de 100 meter-kroon van Michigan in 2017 in 11,95 en was de Junior Olympisch kampioen op zowel de 100 als de 200 meter. De kleine sprinter en haar successen op het ovaal trokken de aandacht. Maar had ze het potentieel voor voortdurende verbetering en succes op kampioenschapsniveau op een Power 5-universiteit? Ohio State University Hoofd Coach Karen Dennis geloofde van wel. "Toen ik Anavia voor het eerst zag meedoen, dacht ik bij mezelf:'Dit kleine meisje heeft geweldige mechanica en een zeer vloeiende sprintstijl'", legt Dennis uit, die een bijzonder oog heeft voor het identificeren van sprinters, hordenlopers en springers met het beste collegiale potentieel. De positieve indrukken die Battle had tijdens haar rekruteringsbezoek aan OSU waren meer dan genoeg voor deze sprinter uit de Wolverine State om haar talenten naar Columbus te brengen.

Als eerstejaarsstudent bleef Battle verbeteren en won hij brons op zowel de 60m [7.42] als de 200m [23.24] tijdens de Big Ten indoorkampioenschappen van 2018. Buiten was ze de 100m-kampioen op zowel de Jesse Owens Track Classic als de Drake Relays. Bij de Big Ten-buitenkampioenschappen liet de jonge sprinter verdere progressie zien, met een persoonlijk record van 11.47 op de 100 m en een beste carrière van 22.94 om het zilver op de 200 m te veroveren.

Na een undercoverseizoen waarin de inwoner van Michigan het indoorrecord van de staat Ohio op de 200 meter voor dames [23,00] verbrak, kwam Battle dit jaar in de Big Ten-indoorkampioenschappen met de competitie- zowel op de 60 als op de 200 meter toonaangevend. In de finale van de 60 meter eindigde Battle als 2e nadat hij aan de lijn werd gesmoord door Lakayla Harris uit Nebraska, wiens 7,26-klokken de eerdere Big Ten-leidende score van 7:32 van Battle vervingen. Samengesteld na het verlies, moest Battle ongetwijfeld teleurgesteld worden. "Oh, ze was lekker", vertrouwt coach Dennis toe. Maar zoals goede atleten doen, vond de OSU-dashboardster een uur later in de finale van de 200 meter een manier om die teleurstelling op een positieve manier te kanaliseren. Met een explosieve start en behendige snelheid rond Michigan's nieuwe ultramoderne overdekte indoorbaan, begroef Battle de andere finalisten en kwam over de streep in 22.80 voor maar liefst 0,57 seconde marge boven de nummer twee:Iowa's Briana Guillory. Hoe indrukwekkend was de winnende PR-tijd van Anavia Battle? Haar klokken zorgden voor een nieuw record voor indoorbanen in Michigan, voor zowel de Big Ten Conference als voor het kampioenschap, brak het bestaande indoorrecord van Ohio State en vestigde nieuwe collegiale, Amerikaanse en wereldleiders voor dit indoorseizoen.

Daarna was de Big Ten 200m-kampioen verheugd, maar niet verrast door, haar kampioenschapsoverwinning en recordtijd. "Ik wist waartoe ik in staat was. Mijn coach [OSU-assistent-coach Joel Brown] en ik hadden het eerder dit seizoen over het breken van 23. Dus ik was eigenlijk heel blij." Naast het fysiek voorbereiden van Battle en het aanscherpen van haar sprintmechanica, helpt Brown - een drievoudig All-American hordeloper in Ohio State en de nationale kampioen indoor horden in 2005 en finalist van het wereldkampioenschap horden - Battle met de mentale aspecten van de sport, binnen zijn sprintprotégé was een pre-race regime berekend om haar geest te kalmeren en haar geest te centreren voordat ze de baan op gaat. "Voordat ik ga rennen, word ik echt nerveus", geeft Battle toe. "Maar met de hulp van coach Joel kalmeert hij me. Hij helpt me langzaam te ademen en mijn geest op orde te krijgen, zodat ik kan rennen zonder nerveus te worden." Battle weet dat het cultiveren van die pre-race sereniteit een essentieel ingrediënt is voor prestaties op het hoogste niveau. 'Nerveus kan je tol eisen. Het kan je maken of breken.' De wereldleider weet dat Coach Brown de magische toets heeft om haar in de juiste gemoedstoestand naar de startlijn te sturen net voor de drempel van de competitie. "Normaal gesproken stuurt hij me weg met 'Go have fun'", onthult een lachende Battle. "En ik heb zoiets van, 'Oké.'".

Het kijken naar de kleine sprinter in actie roept herinneringen op aan de viervoudig Olympisch gouden medaillewinnaar Evelyn Ashford, een kleine sprintkampioen die Battle onbekend is. Niet gehinderd door een groter frame, lijkt Battle, in competitie, efficiënter door de start, de drive-fase en rechtop te kunnen sprinten dan haar grotere concurrenten. "Ik denk dat dat komt door de kracht die ik uitoefen van de blokken - het helpt me echt om uit de blokken en in de bocht te komen. Ook ben ik sterker geworden met mijn starts dit jaar. We concentreren ons daar dit jaar echt op ’, stelt Slag. Met Dennis en Brown die haar mechanica en sprinttechniek blijven verbeteren, is Battle enthousiast over verdere progressie - vooral als ze weer buiten is en op het grotere ovaal staat. "Ik denk dat de 200 altijd mijn brood en boter zal zijn. Vorig jaar was mijn PR 22,94 en om 22,80 binnen te rennen was het gewoon heel verrassend."

Anavia Battle en Karen Dennis delen een zeer positieve en gezonde relatie tussen atleet en coach. En die band wordt nog eens versterkt door een heel bijzondere en vrij zeldzame verbinding. De jonge Karen Dennis was een collegiale baanatleet in Michigan State en nam deel aan de AIAW nationale kampioenschappen van 1975, maar won de 220 yard dash-finale. En nu hoopt Coach Dennis haar jonge protégé te begeleiden naar een langdurige eigen landstitel. "Oh, we praten er de hele tijd over", biedt Battle nuchter aan. "En we hebben er de afgelopen dagen over gepraat. Ze vroeg me:'Wat is je favoriete onderdeel van de 200?' en ik vertelde haar dat ze uit de bocht kwam. En ze zweeg even en zei:'Dat is mijn favoriet.' Ze herinnert me er altijd aan voordat ik op zijn baan stap hoe ik de 200 goed moet rennen, dat ik dit heb, en dat ik gewoon kalm moet blijven en gewoon moet doen waar ik goed in ben - dat is hardlopen."

Coach Dennis, die als directeur van de staat Ohio fungeert voor zowel de mannen- als de vrouwenprogramma's in atletiek en cross country, vermoedde ooit en weet nu dat ze een speciale atleet heeft in Battle. Als voormalig collegiaal sprintnummer halverwege de jaren 70 weet Dennis dat haar tweedejaars sprintster elke dag de juiste houding aanneemt om te oefenen. "Ze heeft een goede arbeidsethos", merkt Dennis op, die de Buckeyes naar een aantal Big Ten-teamtitels heeft geloodst tijdens haar 15-jarige ambtstermijn in Columbus, inclusief elk van de 3 indoor-teamtitels van OSU. "Ze is wat ik graag een atlete noem. Ze komt elke dag met de juiste instelling naar de training en is klaar om te werken."

Het stellen van doelen is een belangrijk voorbereidend element van prestatie. En 'openbaar worden' - het doel aan anderen uitdragen - versterkt de betrokkenheid van de doelzoeker. En Anavia Battle is heel duidelijk:"Ik wil NK winnen. Ik wil landskampioen worden. Dat is het doel." Battle krijgt dit weekend in Birmingham de kans om het doel te bereiken dat ze deelt met haar coach. Het is een kans die ze grijpt. "Voor de nationale wedstrijden zullen we van maandag tot en met vrijdag trainen, waarschijnlijk op zaterdag een paar dingen uitvoeren, op zondag rusten, en voordat we naar de nationale wedstrijden vertrekken, zullen we waarschijnlijk een paar dingen doen in de gewichtsruimte - niets te zwaar, niets te veel - en wat techniekwerk. En dan denk ik dat we er klaar voor zijn." En na een pauze voegt ze eraan toe:"Ik weet we staan ​​klaar."

Anavia Battle, foto met dank aan Michigan Mile Split

Coach Dennis voelt dat haar tweedejaars sprintster klaar is om een ​​topprestatie van 200 meter te leveren bij de NCAA indoorkampioenschappen "Anavia heeft een sterke wil, goede interne motivatie. Ze wil zijn uitzonderlijk. En ze heeft nu laten zien dat ze in die klasse thuishoort." Net als haar wereldleider op het gebied van atleet, is coach Dennis verheugd om Battle te zien optreden op het grootste podium van de collegiale baan. "Dit wordt een goede test voor haar. Ze wil de nationale kampioen worden", voegt Dennis eraan toe, in navolging van Battle's verklaring. En als Anavia Battle de NCAA indoor 200 meter kroon zou winnen, zou dat natuurlijk weer een indrukwekkende stap voorwaarts zijn voor de jonge sprinter. En het zou ook een verdere bevestiging zijn dat twee jaar geleden de coachingstaf van Ohio State haar vooruitzichten op collegiaal succes correct heeft beoordeeld.

[Maak je klaar voor de strijd: https://nl.sportsfitness.win/sport--/Track---Field/1002055007.html ]