Het belang van de race-goodybag

• 10 redenen waarom je nooit met een triatleet op vakantie zou moeten gaan
• 10 van de beste manieren om waardigheid te verliezen als je het water ingaat
• Brunty's top 30 triatlonhuisdieren haat

Groots maken

Dat gezegd hebbende, ik heb ooit een fiets- en hardloopevenement in Italië voltooid, de Grancombinata d'Italia, en bij de ietwat chaotische finish kreeg ik een liter wijn in mijn hand en zoveel zakken pasta dat ik een extra moest betalen bagagekosten op de vlucht naar huis.

Maar zelfs dit is overtroffen door de race die ik zojuist heb gereden - de 'Dramathon ', een trailmarathon in de Schotse Hooglanden, die begint bij de Glenfarclas Whisky-distilleerderij, eindigt bij de Glenfiddich-distilleerderij en een bezoek brengt aan verschillende andere distilleerderijen langs de route, waaronder Cragganmore, Ballindalloch, Cardhu, Tamdhu en andere bedevaartsoorden.

Nadat ik de ietwat mooie route door Speyside had voltooid, werd ik beloond met negen - NEGEN! – miniatuur whiskyflessen van de distilleerderijen die we waren gepasseerd, een whiskyglas met 'Dinnae bottle it' erop geëtst, een t-shirt, een opvouwbare beker en een medaille gemaakt van een stuk whiskyvat. Heeft hij het niet goed gedaan!

Zwemgala's waren meestal de evenementen waarbij ik het slechtst heb gedaan in de vergelijking tussen kosten en goodies - zo erg zelfs dat ik af en toe bepaalde items van het zwembad heb bevrijd, en tot op de dag van vandaag is mijn garagemuur versierd met borden verklaren dat duiken verboden is en dat er niet gebombardeerd, geduwd of zwaar geaaid mag worden.

Bij Ironman-races krijg ik meestal de grootste gratis geschenken, zoals rugzakken, hoeden en t-shirts - hoewel ik niet zeker weet of 'gratis' het juiste woord is gezien de gemiddelde kosten van race-inzendingen.

Goodies om dankbaar voor te zijn

Maar het zijn meestal de meer willekeurige of nuttige racegeschenken die ik me het beste herinner, zoals:

• Compressiesokken, waarbij mijn kuitspieren werden gemeten met een touwtje om de juiste maat te bepalen.
• Een tri-short met een inzetstuk dat zo oncomfortabel zat dat het fietsen voelde alsof ik op een typemachine zat.
• Lichaamsdoekjes, die vooral handig waren omdat sinds ik met triatlon begon, in het openbaar plassen een van de belangrijkste hoekstenen van mijn leven is geworden.
• Een plastic bananensnijder, in de vorm van een banaan, die te bot is om in plakjes te snijden, dus pureer je de banaan tot pulp.
• Een wollen muts met trekkoord en een gat in de bovenkant, waardoor ik eruitzag alsof iemand zojuist een bizon had geschoren.

Een andere opmerkelijke reeks geschenken die ik ontving was na de Warwickshire Bear Ultra, waar ik een fles cider ontving, de lekkerste flapjack die ik ooit heb gegeten en een stuk papier waarop stond dat er een boom was geplant in mijn naam.

Dit laatste cadeau was bijzonder mooi en spreekt iemand zoals ik erg aan - iemand met een trekking vol race-t-shirts die ik al vijf jaar niet meer heb gedragen.

Hoe dan ook, dat is nu triatlon, duathlon, aquaatlon, marathon, swimathon, bikeathon en dramathon die ik heb gedaan.

En ik zal zeker terugkomen om de laatste van deze nog een keer te doen, niet in de laatste plaats omdat ik de miniaturen aan de finish heb gedronken en me nu niet meer kan herinneren hoe de cursus eruitziet. Proost!

Illustratie:Daniel Seex