Hoe ga ik om met epilepsie als triatleet

Triatleet Annie Brooks kreeg 10 jaar geleden de diagnose epilepsie. Nu heeft ze net een multisportkledingmerk gelanceerd. Hieronder vertelt ze over haar ervaringen en vertelt ze hoe triatlon een groot deel van haar leven is geworden.

Advertentie

De beste manier om mijn epilepsie te beschrijven is als een kortsluiting in de hersenen die af en toe de verbinding verbreekt. Het hebben van een onzichtbare handicap is zwaar omdat ik er vaak goed uitzie, maar het kan een absolute nachtmerrie zijn omdat ik tijdens een aanval niet kan communiceren. Ik kan daarna migraine krijgen en voel me erg laag, maar ik doe mijn best om het mijn leven niet te laten beïnvloeden en positief te blijven.

Ik kreeg pas op mijn 26e de diagnose epilepsie en vond het buitengewoon moeilijk om mee om te gaan. Ik kreeg geweldige professionele ondersteuning, dus in 2014 besloot ik iets terug te geven aan een liefdadigheidsinstelling voor epilepsie met mijn eerste race in Blenheim Palace. Mijn man, Nick, was de belangrijkste inspiratiebron voor het kiezen van een triatlon, aangezien hij een triatleet is en zelf coacht. Na die race was ik verslaafd.

Hoe deel te nemen aan je eerste triatlon
Hoe fit moet je zijn voor een triatlon?
5 trainingstips voor beginnende triatleten
Gratis trainingsplan voor beginners van 3 maanden op de Olympische afstand

Een van mijn grote triggers voor epilepsie is gebrek aan slaap en stress , dus rust en herstel is een grote prioriteit. Ik train nooit alleen buiten, omdat ik uit ervaring weet wanneer ik niet in open water moet zwemmen of op een racefiets moet zijn. Ik pas mijn training gewoon aan. Ik kan bijvoorbeeld werken aan mijn fietsfitness met mijn Echelon-fiets of een Pilates-sessie toevoegen voor een beetje kernwerk.

Gelukkig heb ik geen aanval gehad tijdens een triatlon, maar tijdens een halve marathon wel. Ik kon niet bewegen. Het enige wat ik me herinner was een lang pad voor me, en ik zat gewoon op de grond midden in Greenwich Park! Ik ben erg trots om te zeggen dat ik erin geslaagd ben mezelf te centreren en de finish te halen! Het is nu een inspiratiepunt voor mij, dat ik, hoe moeilijk ook, weet dat ik door kan gaan.

Ik hou van de mentale en fysieke uitdaging van triatlon. Die persoonlijke uitdaging is mijn grootste liefde. Het is ook een passie die ik kan delen met zowel mijn trainingspartner als de epilepsiegemeenschap, door hen te laten zien dat het leven niet hoeft te stoppen na de diagnose.

>>Hoe ik een verslaving aan duursport overwon

>>10 redenen waarom je nooit – nooit – met een triatleet op vakantie moet…