Ondanks toegenomen bewustzijn blijft RED-S een groot probleem in duursporten

Voor toegang tot al onze trainings-, uitrustings- en raceverslagen, plus exclusieve trainingsplannen, FinisherPix-foto's, evenementkortingen en GPS-apps,>","name":"in-content-cta" ,"type":"link"}}'>meld je aan voor Outside+.

Als 16-jarige hardloper zag Karin DeJong VanBaak een regelmatige menstruatiecyclus als een mislukking. "Ik dacht dat als ik mijn menstruatie kreeg, ik niet hard genoeg trainde", zei ze. Het missen van een menstruatie werd beschouwd als een teken van trots voor hardlopers, omdat het een teken was van een laag lichaamsgewicht en intense inspanning tijdens de training. Toen amenorroe (de klinische term voor het stoppen van de menstruatiecyclus) uitbleef, waren drastische maatregelen nodig, meestal in de vorm van eetstoornissen en overmatige training.

Het verhaal van VanBaak komt relatief veel voor bij duursporters. Door de mentaliteit van 'lichter is sneller' aan te nemen, nam VanBaak deel aan een reeks ongezonde gedragingen bij het nastreven van fitness, om vervolgens geplaagd te worden door blessures en ziekte. Haar ervaring en herstel hebben er deels toe geleid dat ze arts in sportgeneeskunde en professor aan de Universiteit van Colorado werd. Tegenwoordig doet ze onderzoek naar de Female Athlete Triad, een potentieel ernstig syndroom van drie onderling samenhangende aandoeningen van gezondheidsrisicofactoren:amenorroe, eetstoornis en verminderde botmineraaldichtheid. De Triad, samen met zijn genderinclusieve tegenhanger, Relative Energy Deficiency in Sport (RED-S), komt VanBaak regelmatig tegen.

"Twintig jaar later ontmoet ik als sportarts elke week jonge vrouwen die nog steeds hetzelfde denken als toen ik 16 was", zegt VanBaak. "In een onderzoek onder atleten van middelbare scholen ontdekten we dat een groot deel van de atleten tegenwoordig dezelfde misvatting hebben als ik zoveel jaren geleden."

Atleten op de middelbare school zijn niet de enigen die op ongezonde wijze aan fitness doen. VanBaak ziet RED-S bij jongere adolescente vrouwen tot en met oudere vrouwen, evenals bij mannelijke atleten. "Ik ben onlangs erg geïnteresseerd geweest om de Triad te zien verschijnen als onvruchtbaarheid bij duursporters van in de twintig en dertig," zei ze. "Ik zie ook vaak vroegere Triad-kenmerken bij mijn postmenopauzale osteoporosepatiënten. Mannen krijgen duidelijk geen menstruatiecyclus, maar zullen hormonale onderdrukking hebben die zich kan manifesteren als seksuele disfunctie, problemen met de gezondheid van de botten, of zelfs gewoon vermoeidheid en prestatieproblemen."

Twintig jaar geleden zou een gebrek aan bewustzijn begrijpelijk zijn, aangezien de Triade nog een nieuw geïdentificeerd syndroom was (RED-S zou pas in 2014 worden genoemd) en weinig mensen wisten ervan, laat staan ​​dat er over werd gepraat. Maar de laatste jaren is dat veranderd. Er is meer onderzoek om de gevolgen op korte en lange termijn van onvoldoende calorie-inname en overmatig energieverbruik aan te tonen, en meer atleten spreken zich uit over hun ervaring uit de eerste hand met deze gevolgen. Elite-runner Mary Cain onthulde dat coaching bij het nu gesloten Nike Oregon Project slankheid waardeerde, en uiteindelijk ontwikkelde ze de aandoening. Het leidde uiteindelijk tot vijf gebroken botten en ontspoorde haar geestelijke gezondheid en veelbelovende atletische carrière. 2016 Ironman 70.3 Wereldkampioen Holly Lawrence heeft haar ervaring gedeeld in het nastreven van "lichter is sneller" met ongezonde middelen, wat heeft bijgedragen aan blessures en slechte prestaties. Pro-triatleet Jesse Thomas deelde onlangs zijn ervaring met eetstoornis, wat bijdraagt ​​aan een kleine maar groeiende verzameling mannen in duursporten die de druk voelen om af te slanken. Dankzij sociale media is het gemakkelijker gemaakt om informatie over de Triad en RED-S niet alleen te verspreiden, maar ook om viraal te gaan.

Maar ondanks deze toegenomen informatie en bewustwording, zijn de Triad en RED-S net zo gangbaar als altijd. Onderzoeken van de vrouwelijke atletentriade bij huidige middelbare schoolatleten hebben uitgewezen dat 36% een lage energiebeschikbaarheid had, 54% menstruatieafwijkingen en 16% een lage botmineraaldichtheid. In een recent onderzoek onder collegiale atleten meldde tot 84% van de mannelijke en vrouwelijke atleten zich bezig te houden met onaangepast eten en gewichtsbeheersing, zoals eetaanvallen, overmatige lichaamsbeweging, strikte diëten, vasten, zelfopgewekt braken en het gebruik van gewicht verlies supplementen. Uit een onderzoek onder volwassenen bleek dat 20 procent van de vrouwen en 8 procent van de mannen voldeed aan de diagnostische criteria voor anorexia nervosa, boulimia nervosa en eetstoornissen die niet anders zijn gespecificeerd, vergeleken met respectievelijk 9 procent en 0,5 procent voor niet-atletische vrouwen en mannen. Sporten die de nadruk leggen op slankheid, zoals hardlopen, hardlopen, zwemmen en triatlon, worden ook in verband gebracht met een hogere incidentie van eetstoornissen. Waarom komen atleten nog steeds in deze cyclus terecht?

"Meer atleten zijn op de hoogte en er zijn meer middelen beschikbaar voor al deze groepen, maar er is nog veel werk aan de winkel", zegt Dr. Nancy Williams, mededirecteur van het Women's Health and Exercise Laboratory aan de Penn State University. "Vaak overschaduwt de interesse in het verbeteren van de prestaties de interesse in de gezondheid van atleten."

VanBaak beaamt dit:"Ik denk dat deze misvatting die we hebben in duursporten dat kleiner beter is, sterk wordt beïnvloed door onze cultuur, die ons vertelt dat een bepaald lichaamstype 'goed' is en alle andere lichaamstypes 'slecht' zijn. Het lijkt alsof overal we kijken, er wordt ons verteld dat atleten, vooral vrouwelijke atleten, er op een bepaalde manier uit moeten zien. Het is echt moeilijk om die percepties te scheiden van de wetenschap van hoge prestaties en gezondheid.”

Het helpt niet dat de wetenschap over de Triad en RED-S niet altijd duidelijk is. Williams zegt dat recent onderzoek naar de Triad en RED-S soms achteruit is gegaan in termen van kwaliteit. "Ik zou het recente onderzoek niet per se 'beter' of zelfs 'meer' karakteriseren", zei Williams. “Onze groep publiceert al 25 jaar Triad-onderzoek en ik zou niet zeggen dat het oudere werk van mindere kwaliteit is. Er kan zelfs worden beweerd dat veel artikelen die recentelijk op het gebied van RED-S zijn gepubliceerd, niet van goede kwaliteit zijn. Onze groep heeft de aandacht gevestigd op fouten in recente RED-S-papers.”

Een gebrek aan consistent kwalitatief hoogstaand onderzoek maakt het moeilijker om evidence-based oplossingen te ontwikkelen en te implementeren. In een onderzoek onder artsen uit 2015 had slechts een derde van de Female Athlete Triad gehoord, en ongeveer de helft zei dat ze het prettig vonden om een ​​patiënt met de Triad te behandelen of door te verwijzen. Gezien het aantal artsen dat de triade niet goed kan identificeren in een klinische setting, is het waarschijnlijk dat veel vrouwen niet worden gediagnosticeerd en vervolgens worden behandeld. Idem voor coaches en atletische trainers, die vaak niet op de hoogte zijn van Triad en RED-S en dieetadviezen pushen die gericht zijn op gewichtsverlies, niet op brandstof voor prestaties.

In een perfecte wereld zou Williams protocollen maken om Triad-condities goed en grondiger te beoordelen tijdens pre-deelname-examens, verzekeringsvergoedingen voor reguliere botdichtheidstests en veel onderwijs voor artsen, coaches, sporttrainers, ouders en atleten.

De grootste uitdaging bij het verminderen van Triad en RED-S is het omdraaien van jarenlange maatschappelijke programmering die zegt:"lichter is sneller". Deze al te simplistische vergelijking negeert het punt van afnemend rendement, waar slechte prestaties, botspanningsblessures en langdurige schade aan fysieke en mentale gezondheid atletische doelen belemmeren. Om het tij te keren, zei VanBaak dat het van cruciaal belang is om de manier waarop we over prestaties praten te veranderen, te beginnen met praten over ongeordend eten of gemiste menstruatie als een rode vlag, niet als een ereteken.

"Het kost tijd voordat onderzoek verandert in een betekenisvolle verandering in de echte wereld", zegt VanBaak. "Daarom is het zo belangrijk om over dit onderwerp te blijven praten - in publicaties, op sociale media en in dagelijkse interacties met vrienden, coaches en teamgenoten. Ideeën verspreiden zich het best via persoonlijke relaties, en dat zou ons allemaal het gevoel moeten geven dat we deze waarheid mogen spreken.”

[Ondanks toegenomen bewustzijn blijft RED-S een groot probleem in duursporten: https://nl.sportsfitness.win/coaching/Andere-Coaching/1002054339.html ]