Blessures bij discuswerpen

Het correct en veilig werpen van een discus vereist kennis van een speciale werptechniek waarbij het lichaam meerdere keren wordt rondgedraaid en een plaatvormig voorwerp uit de hand in de lucht wordt losgelaten. Bij discuswerpen worden alle lichaamsspieren gebruikt, van voeten tot kern tot schouderspieren. aanvankelijk, voorbereiding om een ​​discus te gooien vereist het gebruik van de spieren van het onderlichaam om vaart te krijgen. Heuprotatorspieren helpen bij het krachtig draaien van het lichaam, samen met de quadriceps, hamstrings, gastrocnemius en tibialis anterior. borstspieren, bovenarm- en schouderspieren maken de beweging van het discuswerpen af, met hand- en polsbanden die de energie van deze spieren absorberen, wat bevorderlijk is voor het zo krachtig mogelijk loslaten van de discus.

Glenoid Labrum-blessure

Het glenoid labrum (GL) is een cirkelvormig stuk weefselvezel bevestigd aan de rand van het glenoid, een kleine holte in het schouderblad die de plaatsing van de humerus mogelijk maakt. Vaak, glenohumerale ligamenten worden gespannen door herhaaldelijk boven het hoofd te gooien, zoals wordt beoefend bij het discuswerpen. GL-stammen zijn superieur of inferieur, afhankelijk van of het letsel zich aan de boven- of onderkant van de glenoïdholte heeft voorgedaan. Symptomen van een GL-traan zijn aspecifieke schouderpijn, zwakte in het schoudergebied en algemene schouderinstabiliteit. IJspakkingen aanbrengen, rusten en het doen van versterkende oefeningen worden aanbevolen voor een volledig herstel van een glenoid labrum-blessure.

Rotator cuff letsel

De rotator cuff is een groep van vier spieren die het gebied rond het schouderblad vormt. Het is verantwoordelijk voor het stabiliseren van schoudergewrichten en het vergemakkelijken van acties met rotatie. Rotator cuff-spieren zijn kwetsbaar voor een verscheidenheid aan verwondingen, zoals tranen en tendinitis. Regelmatige discuswerpers kunnen last hebben van overmatig gebruik van deze banden en spieren, wat resulteert in pijn bij het gebruik van de schouder om de discus los te laten. Tendinitis die niet goed wordt behandeld, kan uiteindelijk ernstige breuken veroorzaken die uitgebreide rust en revalidatie vereisen. Echter, bij onmiddellijke behandeling, de meeste rotator cuff-verwondingen genezen vanzelf.

Labrale traan van de heup

De labral is een rond stuk kraakbeen dat de heupkom bekleedt waar het dijbeen zich bevindt. Het is bedoeld voor ondersteuning en demping van het gewricht. Tranen komen vaak voor bij atleten die herhaaldelijk het heupgewricht belasten of draaiende bewegingen maken tijdens het gebruik van dit gewricht. Discuswerpers kunnen pijn in de lies of heup krijgen, stijfheid en klikkende geluiden bij het bewegen van de heup. Symptomen van labrale traanvocht verschijnen mogelijk niet onmiddellijk na het letsel, maar kunnen in de loop van de tijd geleidelijk verergeren. De enige methode om een ​​​​labrale traan nauwkeurig te diagnosticeren, is het uitvoeren van een MRI-scan van het heupgewricht. De behandeling vereist meestal een kleine operatie.

Enkelverstuikingen

Omdat de discuswerper meerdere keren draait voordat hij de discus werpt, enkelverstuikingen worden vaak ervaren als gevolg van een slechte techniek en het plaatsen van de enkel in een abnormale positie. Ligamenten waaruit het enkelgewricht bestaat, zijn gescheurd of uitgerekt bij een enkelverstuiking. Soms is er een ploffend of klikkend geluid te horen, snel gevolgd door zwelling en pijn. Er zijn drie gradaties van enkelverstuiking, en alles kan op elk moment worden geleden door een discuswerper. Behandeling van lichte of matige enkelverstuikingen bestaat uit rust, ijs, compressie en elevatie, gewoonlijk RICE genoemd. Het omwikkelen van de enkel met een sportverband kan pijn verlichten, ook. Ernstigere enkelverstuikingen kunnen operatie- en revalidatieoefeningen vereisen, afhankelijk van de plaats en omvang van de scheur.

[Blessures bij discuswerpen: https://nl.sportsfitness.win/sport--/Overige-sporten/1002046195.html ]