Capoeira – Huidige lesmethoden en niet-lineaire pedagogiek Deel 4:Vaardigheid

In dit gedeelte zal ik de ontwikkeling van vaardigheden bekijken binnen Capoeira. Het is duidelijk dat het onderzoek op dit gebied enorm is en steeds groter wordt, maar ik zal kijken naar een paar van de belangrijkste namen op het gebied van motorisch leren, en dan enkele gedachten over het toepassen van de geïntroduceerde ideeën

Voor mij is dit het meest interessante aspect van deze recensie van Capoeira-onderwijs en waar het meeste te leren valt.

Verwerving van vaardigheden – Sleutelbegrippen

Nikolai Bernstein

Het is moeilijk om over onderzoek naar het verwerven van vaardigheden te praten zonder te verwijzen naar de ideeën van Bernstein. Hij was een Russische wetenschapper, die in de jaren twintig onderzoek begon te doen naar de ontwikkeling van vaardigheden, aanvankelijk kijkend naar metaalbewerkers. Hier begreep hij dat bewegingen veel kleine bewegingen bevatten, die elk elkaar in de kinetische keten beïnvloeden. In die tijd werd beweging gezien als uitsluitend gecontroleerd door de hersenen, alsof er een reeks commando's naar de spieren werd gestuurd om bepaalde acties uit te voeren. Bernstein betwistte dit idee en voerde aan dat beweging te complex was om deze theorie juist te laten zijn, omdat het lichaam te veel 'vrijheidsgraden' had om zo nauwkeurig te kunnen worden gecontroleerd. Hij merkte op dat elke slag van een hamer door de arbeiders anders was, omdat zelfs deze beweging te ingewikkeld was om elke keer perfect te herhalen. Hij beweerde dat het 'herhaling zonder herhaling' was.

Een andere belangrijke opmerking die hij maakte tegen de tijdgeest in was de impact van omgevingsomstandigheden of beperkingen op beweging. Als de hersenen alle spiersamentrekkingen regelen zodat het lichaam beweging kan vertonen, hoe wordt dan rekening gehouden met externe factoren, zoals zwaartekracht of wrijving van oppervlakken of het weer. Hoewel dit in het huidige denken misschien logisch en rationeel lijkt, vertegenwoordigt veel bewegings- en sportcoaching nog steeds de ideeën waartegen hij pleitte, terwijl beoefenaars zoeken naar een consistente, 'perfecte' bewegingstechniek, waarbij ze vaak de omgeving negeren waaraan het moet worden aangepast .

Bernsteins andere belangrijke inzicht was om beweging niet als zodanig te zien berekend door de hersenen, maar als probleemoplossende activiteiten. Dus wanneer individuen leren, betoogde Bernstein dat ze leren om problemen op te lossen, niet een techniek die alleen in bepaalde situaties nuttig kan zijn. Als kinderen zijn we constant bezig met het oplossen van problemen, hoe we naar voedsel moeten reiken, hoe we een schilderij moeten kleuren, hoe we de trap moeten beklimmen, enz., en het is deze mentaliteit die ons in staat stelt om vaardigheid te verwerven. Om de grote wetenschapper rechtstreeks te citeren:

“Als je de oefening goed uitvoert, bestaat deze niet uit herhalingen het middel om een ​​motorisch probleem keer op keer op te lossen, maar in het proces van het steeds opnieuw oplossen van dit probleem door technieken die we hebben veranderd en geperfectioneerd van herhaling naar herhaling.”

Bernsteins ideeën kwamen pas na zijn dood beschikbaar in het westen de jaren '60, maar het toepassen van zijn denkwijze heeft duidelijk gevolgen voor de ontwikkeling van Capoeira. Laten we, voordat we daar naar kijken, eens kijken naar de ideeën van een andere belangrijke onderzoeker, JJ Gibson.

James Gibson

Waar Bernsteins onderzoek zich richtte op motorisch leren, JJ Gibson was een psycholoog die gespecialiseerd was in visuele waarneming. Tijdens zijn carrière, die begon in de jaren vijftig, ontwikkelde hij de theorie van het direct realisme. Destijds dacht men dat de hersenen de buitenwereld zouden waarnemen en dan modellen of formules zouden hebben om te handelen. Gibson daagde dit denken uit, en als je het bekijkt in de wereld van beweging en sport, begrijp je waarom. Hebben mensen echt tijd om dergelijke modellen te berekenen in zulke tijdgecomprimeerde omgevingen?

In plaats daarvan stelde Gibson voor om na te gaan welke informatie beschikbaar is in de gegeven omgeving en zich dienovereenkomstig gedragen. Hij suggereerde daarom een ​​constante relatie tussen de omgeving en het organisme. We nemen waar en we handelen.

De perceptie van de informatie is persoonlijk, en Gibson keek naar hoe we objecten en oppervlakken anders zien. In mijn tuin zie ik een ruimte om te radslagen, en mijn vrouw ziet een ruimte om bloemen te planten. Ik zie een kleine tafel misschien als een plek om een ​​koffiekopje te plaatsen, terwijl anderen het zien als een plek om hun voeten te laten rusten of op te zitten. Het belangrijkste punt hier is dat het een ecologische benadering van begrip is, waarbij het gedrag van het organisme verweven is met hun omgeving.

Een ander aspect hiervan is dat informatie persoonlijk is, de mogelijkheden die deze informatie biedt, zijn ook persoonlijk en gekoppeld aan onze capaciteiten. Gibson noemde deze ‘affordances’. Dus individuen nemen informatie in de omgeving waar en begrijpen vervolgens welke mogelijkheden er op dat moment beschikbaar zijn. In de chaos van een Capoeira roda kan ik bijvoorbeeld een schop op me afkomen, en ik zie dit misschien als een kans om een ​​esquiva te doen, maar mijn leraar ziet dit misschien als een kans om een ​​tegenaanval uit te voeren.

Merk op dat informatie zowel slecht als goed kan zijn, dus mogelijk verkeerde informatie - vooral binnen Capoeira. Misschien was die trap geen trap, maar nep, en heb ik misschien inefficiënt gehandeld!

Met dit idee kunnen we onze vaardigheden ontwikkelen door mogelijkheden en actiemogelijkheden nauw met elkaar verbinden. Om perceptie en actie te kalibreren, zodat we ons gedrag kunnen afstemmen op de manier die we willen. We moeten ook onthouden dat waarnemen en handelen een constant cyclisch proces is, vooral in een Capoeira-spel. Om Gibson te citeren:

'we moeten waarnemen om te kunnen bewegen, maar we bewegen om waar te nemen'

Verwerving van vaardigheden voor Capoeira

Laten we eerst enkele van de belangrijkste punten van Bernstein en Gibson samenvatten onderzoek.

1. Beweging kan niet perfect worden herhaald en hangt af van de kinematische volgorde van het lichaam en zijn omgeving

2. Bewegingen worden geleerd als een probleemoplossende activiteit

3. We nemen informatie op uit de omgeving om ons heen en handelen naar onze mogelijkheden. Actie en perceptie zijn met elkaar verweven.

Deze gedachten uitbreiden tot Capoeira, elke beweging die we trainen zou niet moeten losgekoppeld worden van zijn omgeving. Als we aan het trainen zijn om Capoeira te spelen in een Roda, dan moeten we de informatie van deze omgeving respecteren. Laten we een voorbeeld nemen, een eenvoudige Meia Lua de Compasso.

Ten eerste beweert Bernstein dat geen twee van deze kicks ooit zullen zijn hetzelfde. De coördinatie van het lichaam bij het uitvoeren van de kick is eenvoudigweg onmogelijk te repliceren. Het zal ook veranderen afhankelijk van de omgeving, dus is de vloer van hout of van steen? Is het glad? Draag je schoenen? Is het warm of koud? Word je in de gaten gehouden door 25 leraren die je bewondert of slechts door een paar vrienden? Ook de kinematische volgorde zal elke keer veranderen. Gooi je de trap terwijl je een ander ontwijkt? Zet je een aanval aan? Wat is je bedoeling met de aanval? Is het om je partner in een bepaalde richting te laten reageren, of is het speels van aard, of agressief? Dit zijn slechts enkele factoren, en er zijn er nog duizenden meer. We kunnen ze onmogelijk allemaal voorspellen of beheersen.

Vervolgens moeten we kijken naar het probleem van de speler probeert op te lossen. De Capoeira Roda is rijk aan problemen. De steeds evoluerende mix van Dance, Fight en Game, betekent dat het probleem eerst moet worden gedefinieerd, voordat het kan worden ‘opgelost’. Laten we het probleem van een kick nemen die op mijn pad komt, waarvan ik denk dat we het erover eens kunnen zijn dat het een probleem is dat een oplossing nodig heeft! Hoe moet ik beslissen wat ik moet doen? Als ik aan Gibsons werk denk, zal ik de informatie die de omgeving me geeft, waarnemen. Verwijzen de heupen of armen van mijn partner dat dit echt een schop is, of is dit een illusie? Hoe snel is de kick? Uit welke richting komt het? Kan mijn partner een andere richting op? Heeft mijn partner een wrok tegen een spel van enkele jaren geleden? Wordt dat lied gezongen in de Berimbau 'Quebra Gerebra', en daarom probeert deze kick me misschien pijn te doen?!!?

Het is met alle gepresenteerde informatie dat ik voordelen zal waarnemen, mogelijkheden om te handelen volgens mijn mogelijkheden op dat moment. Hopelijk ben ik goed getraind en merk ik dat de kick snel komt, maar misschien uit balans, en ik kan mijn partner tegengaan met een sweep, of misschien ben ik moe, en de enige mogelijkheid waarop ik kan afstemmen is een eenvoudige esquiva. Hopelijk interpreteer ik geen verkeerde informatie, denk dat het nep is en krijg dan een klap!

Hopelijk tonen deze eenvoudige voorbeelden de complexiteit van de omgeving aan, en in beweging. Dit geldt vooral in het geval van Capoeira, dat een open activiteit is. Waar sommige activiteiten relatief gesloten zijn, denk aan indoor kogelstoten bijvoorbeeld, is een Capoeira roda chaotisch. Er is muziek, zang en klappen, vermengd met het grote scala aan bewegingen, stijlen en intenties. Er is niet eens een regelboek om te gebruiken, gewoon een fijne balans tussen spel en gevecht die alleen op dat moment zinvol is. Soms slaat het zelfs nergens op.

Dus hoe moeten we lesgeven in zo'n chaotisch landschap? Dit is de vraag die ik mezelf in de inleiding stelde, en in de volgende sectie zullen we hier meer naar kijken. Maar wat Capoeira-leraren grotendeels hebben geprobeerd te doen, past niet goed bij de hierboven beschreven chaos en besluitvorming. Laten we eens kijken naar de typische Capoeira-les die we in deel 2 hebben bekeken, die grotendeels het volgende bevat:

1. Een leraar kopiëren voor in de klas

2. Individueel werken aan trappen of esquivas

3. Gechoreografeerde sequenties in paren

Dit zijn zeer beperkte en gedecontextualiseerde praktijken gebruikelijk in sport- en bewegingscoaching. Als leraren proberen we vaak de chaos te begrijpen door deze zoveel mogelijk te elimineren. Individueel werken aan bewegingen kan de techniek van het individu verbeteren wanneer die student geen partner en geen chaos heeft, maar volgens Bernstein kunnen we deze niet repliceren, vooral niet wanneer de omgeving verandert.

De vaak geziene gepaarde gechoreografeerde sequenties introduceert een partner in omgeving. De trappen en bewegingen zijn echter in een bepaalde volgorde geplaatst, vaak in de mate van waaruit de volgorde moet worden gestart (bijv. trappen vanaf de achterkant), en gespiegelde stappen. Hier wordt de koppeling van waarneming en actie ontmanteld. De leerlingen worden goed in de volgorde, maar in de Roda moeten ze kansen zien te vinden of te creëren. We hebben het nog niet gehad over het ontwikkelen van creativiteit, maar het is duidelijk dat door het definiëren van oplossingen voor studenten hier geen of weinig ruimte voor is. Een veel voorkomende observatie van oudere meesters is de achteruitgang van creativiteit en spel in het moderne Capoeira, waarbij te veel beweging wordt gedaan zonder intentie of respect voor de partner. Kunnen de trainingsmethoden die we gebruiken hier de oorzaak van zijn?

Het volgen van docenten of instructies van docenten is niet toegestaan bewegingsoplossingen die leerlingen moeten oplossen. In plaats daarvan biedt het de test en de antwoorden die ze blindelings kunnen kopiëren. Individueel werk stelt studenten in staat hun capaciteiten te vergroten, maar nogmaals, zonder afstemming op informatie uit de omgeving waar die capaciteiten moeten worden uitgevoerd. Een veelgehoorde uitspraak van studenten, waaronder ikzelf door de jaren heen, is:'Ik kan deze beweging heel goed doen, maar ik doe het nooit in de Roda'. Ik denk dat Gibson en Bernstein door hun onderzoek hun antwoorden op dit probleem hebben gegeven.

[Capoeira – Huidige lesmethoden en niet-lineaire pedagogiek Deel 4:Vaardigheid: https://nl.sportsfitness.win/martial-Arts/Capoeira/1002051903.html ]