Capoeira - Huidige lesmethoden en niet-lineaire pedagogiek:deel 3 - Id

De prestatiepiramide

In deze sectie wil ik het idee introduceren van de prestatiepiramide door de Amerikaanse fysiotherapeut, Gray Cook. Dit model is activiteitsonafhankelijk, maar geeft een structuur die elke leraar kan gebruiken om studenten te beoordelen en hun training op de juiste manier te plannen.

De piramide bestaat uit 3 secties en de coaching begint met het beoordelen van de fundering, en het opbouwen naar boven. De onderdelen zijn beweging, prestatie en vaardigheid. Een optimale piramide ziet er als volgt uit:

De secties zijn als volgt gedefinieerd:

• Beweging – het vermogen om basisbewegingspatronen uit te voeren, zoals hurken, uitvallen en stappen zonder compensatiepatronen

• Prestatie - Dit meet de kracht, kracht, snelheid, behendigheid en uithoudingsvermogen van de persoon, terwijl de patronen van de basis worden gebruikt

• - _1atvN">Vaardigheid – Dit is een specifieke vaardigheid en vaardigheid die wordt gedemonstreerd door een persoon in de door hem gekozen activiteit

Een vergelijkbare benadering kan worden gevonden door een andere vooraanstaande Amerikaanse fysiotherapeut , Kelly Starrett, wiens boek Supple Leopard 9 fundamentele posities aangeeft die worden gebruikt in menselijke beweging, die door elke coach moeten worden beoordeeld om te begrijpen hoe een atleet moet worden getraind. Laten we het bij het model van Gray Cook houden en wat dieper graven.

Het bewegingsfundament wordt beoordeeld met een structuur die is ontworpen als de FMS (Functionele bewegingsscores). De coach neemt de atleet door een aantal basisbewegingspatronen en scoort deze tussen 1 en 5 op competentie. Dit geeft aan waar een atleet zich moet verbeteren of potentieel het meeste risico loopt wanneer hij het lichaam tijdens de activiteit belast. De score kan vervolgens worden gebruikt om toekomstige voortgang bij te houden. Het systeem heeft een aantal oefeningen om deze basiscompetenties te verbeteren (zie https://www.functionalmovement.com)

Het prestatieniveau van de piramide kan op verschillende manieren worden beoordeeld . Het meten van kracht door met werktuigen te gooien, of kracht met een maximum van één rep in de sportschool zijn veelgebruikte methoden. Pieptests, verticale sprongen, brede sprongen, sprints, getimede runs worden allemaal gebruikt in professionele sporten. Een belangrijk punt hierbij is dat de bewegingsintegriteit niet in het gedrang komt bij deze tests.

Het vaardigheidselement van de piramide is een beoordeling van de uitvoerder in hun gekozen discipline.

Een persoonlijke Capoeira-piramide

Het is duidelijk dat elke individuele piramide anders zal zijn en in de loop van de tijd zal veranderen . Hoewel ik duidelijk niet op deze manier (of op welke manier dan ook!) werd beoordeeld toen ik met Capoeira begon, gok ik op de mijne.

Ik had duidelijk weinig of geen vaardigheid toen ik begon Capoeira-training. Toen ik twintig was, had ik enige schijn van kracht en algemene fitheid, maar mijn bewegingscapaciteit was extreem beperkt.

Hier is nog een schatting van mijn piramide een paar jaar later, toen ik ervoor had gekozen om de steeds groter wordende blessuregeschiedenis te overwinnen door mijn kracht en algemene fitheid verder te vergroten.

Ik was fitter, sterker en krachtiger dan voorheen, en met al mijn training waren mijn basisbewegingen en vaardigheidsniveau ook verbeterd, maar omdat ik de grondbeginselen van beweging niet had aangepakt, bevond ik me op de meest wankele basis. Mijn Capoeira werd gebouwd op een uiterst fragiele basis en het onvermijdelijke resultaat was een slechte progressie, constante pijn en een lijst met medische rekeningen.

Een piramide van Capoeira

Het idee van een beoordeling voor nieuwe studenten nemen en doorgaan beoordeling voor huidige studenten, heeft veel zin voor hedendaags Capoeira. Ongeacht de stijl van een leraar, is de kunst extreem fysiek veeleisend en het scala aan achtergronden dat studenten zien, is uitgebreid. Ongeacht of een student een achtergrond heeft in een verwante bewegingsdiscipline zoals dans of gymnastiek, het is zeer waarschijnlijk dat hun bewegings- en prestatieniveaus in de loop van de tijd moeten worden verbeterd om de vaardigheidselementen aan te vullen.

Het zijn de eisen van Capoeira die me ertoe aanzetten verdere elementen voor te stellen elke laag. De basislaag moet de basisbewegingen bevatten die vaak worden gezien bij algemene tests, dus:

• Squat

• Lunge

• - _1atvN">Overhead armpositie

• Schoudermobiliteit, overhead/interne/externe rotatie

• Heupmobiliteit, interne/externe rotatie

De overgang tussen deze bewegingen is echter zo fundamenteel in Capoeira, dit moet ook worden beoordeeld.

Hoe formeel een beoordeling zou moeten zijn, is volgens mij de het voorrecht van de leraar, maar natuurlijk is beoordeling op zichzelf zonder tussenkomst een reeds verloren strijd, en de leraar zou geschikte technieken moeten gebruiken om eventuele problemen aan te pakken. Een belangrijk aspect hierbij is de individualisering die deze aanpak bevordert, aangezien elke student zijn eigen beoordeling en interventieprogramma heeft. De belangrijkste momenten in een les om deze dingen aan te pakken, zoals warming-ups en cooling-downs, worden vaak doorgebracht in groepsactiviteiten, of het volgen van één set instructies, waardoor de kans op geïndividualiseerde training verloren gaat. Dit zorgt er vaak voor dat degenen met minder tekortkomingen gedijen, en een gebrek aan vooruitgang bij degenen die een meer individuele benadering nodig hebben.

Een Capoeira-basis maken

Zodra een persoon is beoordeeld, volgt de volgende fase om het bewegingspotentieel van de student te vergroten. Zoals eerder opgemerkt, heeft het gebruik van oefeningen zoals gymnastiek, crossfit en gymwerk zeker de kracht en krachtniveaus die in Capoeira worden gezien, verhoogd. Andere fundamentele basisprincipes zoals coördinatie, balans en ritme worden vaak overgelaten aan de opleiding van de kunst zelf. Ik denk dat het een vergissing is om een ​​specifieke focus hierop te negeren.

De afgelopen jaren hebben een aantal 'natuurlijke beweging'-onderzoekers en beoefenaars hebben het internet gebruikt om hun bevindingen te delen en bewustzijn van hun werk te creëren. De beroemde Ido Portal verhuisde van de Capoeira-wereld naar een meer algemene bewegingsruimte en creëerde zijn 'bewegingscultuur', waar geen specifieke praktijk centraal stond. Evenzo hebben groepen zoals MovNat en Animal Flow workshops over de hele wereld gegeven. Mijn eigen ervaring met deze bewegingsworkshops komt meer van de Fighting Monkey-groep.

Hoewel het moeilijk te definiëren is, heeft het Fighting Monkey-team veel oefeninstrumenten, op zoek naar een lang leven in de gewrichten van het lichaam, zodat deelnemers zo lang mogelijk kunnen genieten van elke oefening waarmee ze bezig zijn. De training bevordert de coördinatie, het ritme en het lichaamsbewustzijn, terwijl er interactie is met veranderende, en vaak chaotische en speelse omgevingen. Elementen van hun praktijk zijn ontleend aan een breed scala aan disciplines, zoals vechtsporten, Chinese geneeskunde en een assortiment aan dans.

De praktijk van coördinatie is bijzonder interessant vanuit een Capoeira-perspectief . Dans zoals Makulele, of meer recentelijk vormen van Afrikaanse dans, zijn binnen de kunst gebruikt als onderdeel van shows of demonstraties, evenals training voor coördinatie en ritme. De praktijk is echter vaak sporadisch of wordt alleen in workshops gezien, in plaats van als onderdeel van het wekelijkse schema. Het bestrijden van het coördinatiewerk van Monkey wordt gezien als fundamenteel voor een gezonde, goed functionerende beweging, terwijl het de elasticiteit en verbinding door het hele lichaam stimuleert. De sequenties stellen een student in staat om te leren hun lichaam in de ruimte te organiseren, terwijl ze het bewustzijn naar proximale tot distale patronen brengen en balanceren rond de veranderende as van het lichaam.

Hun werk met de 'oefenbal' (een tennisbal aan een touwtje), moedigt ook efficiënte, fundamentele beweging aan, met oefeningen die zijn ontworpen om de student uitdagingen en creativiteit te bieden. Deze oefeningen zijn ook een perfect beoordelingsinstrument. Overgaan van een statische houding naar een dynamischer beeld van hoe iemand beweegt, en benadrukken waar mogelijke problemen kunnen optreden.

Lichaamsbewustzijn en efficiënte bewegingspatronen kunnen ook worden onderzocht met oefeningen zoals contactimprovisatie of Feldenkrais. Beide praktijken nemen de verantwoordelijkheid weg van de leraar en naar de student om zich als een individuele beweger te voelen en te ontwikkelen. Dit is een aspect waar ik in deel 4 meer naar zal kijken, maar het bevorderen van een intern bewegingsbewustzijn bij alle studenten kan enorm helpen bij een gezonde ontwikkeling.

Een ander voordeel van dergelijke disciplines is het gebruik van variabele scenario's en omgevingen. Zowel Fighting Monkey-spellen als contactimprovisatie stellen studenten in staat hun bewegingen te verkennen terwijl ze omgaan met veranderende, en soms zeer chaotische omgevingen. Hoewel de bewegingen misschien geen Capoeira-spel weerspiegelen, stellen deze een student in staat om te leren bewegen terwijl hij in wisselwerking staat met veranderende omstandigheden. We mogen het voordeel niet onderschatten van het toestaan ​​van individuen om op deze manier te verkennen, aangezien het kan helpen bij het psychologische begrip van de interactie in een Capoeira-spel, en ook het vertrouwen in de verhuizer kan bevorderen.

Dit zijn een paar voorbeelden van hoe we de piramide kunnen vergroten baseren. Afstappen van statisch rekken in een groep of basis Capoeira-bewegingen die individueel worden gedaan, om studenten te helpen de basisprincipes van goed bewegen te verkennen en uit te breiden; bewegen met ritme, coördinatie, balans en elasticiteit. Door naar onderzoek te kijken, spel te gebruiken en creatief te zijn met verschillende disciplines, is het mogelijk om de toolbox van de docenten te openen, te markeren en de studenten vervolgens te helpen een sterke basis te leggen voor toekomstige specifieke vaardigheidsvereisten.

Kracht voor Capoeira

Deze sectie zou een artikel op zich kunnen zijn, maar ik Ik zal het kort houden, met een paar opmerkingen.

Zoals eerder opgemerkt, gebruiken moderne capoeirista's verschillende methoden om te helpen met winst in kracht. Sommige docenten zien dit als een essentieel onderdeel van een gewone les, en anderen adviseren studenten gewoon om in hun eigen tijd naar de sportschool te gaan. Een belangrijke overweging is om de juiste niveaus en typen of kracht te overwegen voor het eigen lichaam en de stijl van een speler. Waar mogelijk moet krachttraining zo individueel mogelijk zijn.

Ten eerste wanneer is een leerling 'sterk genoeg'? Dezelfde vraag wordt vaak gesteld in atletiek, wanneer extra krachttoename van cruciaal belang kan zijn voor sommige atleten en een aanzienlijk afnemend rendement heeft voor andere. Het is daarom duidelijk dat dit sterk afhangt van het individu, hun huidige status en hun doelen. Neem mijn eigen zaak weer. Een focus op krachttoename om blessures te voorkomen ging ten koste van het verstandiger gebruiken van die tijd voor het verbeteren van essentiële bewegingspatronen.

Het type kracht dat wordt getraind is een belangrijke overweging voor Capoeira. Iets wat ik anekdotisch vaak heb gezien, is het gebruik van typische krachtoefeningen (press-ups, sit-ups enz.), met schijnbaar minimale aandacht voor het doel van de studenten, en hun eigen Capoeira. Een goed voorbeeld is het overmatig gebruik van concentrische krachttraining. Groepen die de voorkeur geven aan bepaalde soorten stijl of ginga, willen misschien de concentrische kracht vergroten, maar het kan ook leiden tot een traagheid in de speler, omdat ze in hun bewegingen zinken en niet in staat zijn om neerwaartse kracht te weerstaan.

Ik denk dat de Cordao de Ouro-groep een voorbeeld is van specifieke krachttraining die de stijl beïnvloedt. Het gebruik van 'mata-barata' en sprongen in de ginga, is een vorm van plyometrische training, die spelers helpt excentrische kracht te ontwikkelen en explosief te zijn in bewegingen. In Ceara gebruiken de studenten springtouwen om het springvermogen te verbeteren, en je kunt ze vaak zien springen op de zandstranden van de staat. Deze training kan worden vergeleken met een sprinter of verspringer, met korte contacttijden met de vloer, maar krachtige bewegingen. Dit is misschien niet wat een leraar zoekt, maar laat zien hoe regelmatige specifieke krachttraining de lichamelijkheid van de spelers binnen een bepaalde stijl kan ontwikkelen.

[Capoeira - Huidige lesmethoden en niet-lineaire pedagogiek:deel 3 - Id: https://nl.sportsfitness.win/martial-Arts/Capoeira/1002051904.html ]