Onze rivieren moeten schoner, zegt Martyn Brunt

In de afgelopen 10 jaar dat ik schrijf deze rubriek hebben we, beste lezer, elkaar een beetje leren kennen denk ik. En ik hoop dat je hebt gezien dat achter de komedie die moppert over fietstrainers, mensen die met hun voeten tikken tijdens het zwemmen, en die vermoeiende kerels die hun fiets in de overgang verkeerd om zetten, ik in mijn hart een minzaam soort kerel ben, die houdt absoluut van triatlons en alles wat daarbij komt kijken, en die over het algemeen geneigd is om de grappige kant van het leven te zien.

Deze maand echter niet. Deze maand ben ik serieus boos en ik ben bang dat ik moet breken met mijn gewoonte om mijn nieuwste verzameling knuppels met jullie te delen om te klagen over een schandalige situatie die ons allemaal aangaat. Het incident dat deze tijdelijke verandering van toon heeft veroorzaakt, is mijn recente optreden in de Thames Marathon, een 14 km lange zwemtocht langs de Theems van Henley naar Marlow. Het is een race die ik al meerdere keren heb gereden, maar drie dingen maakten deze gelegenheid onvergetelijk:

01 Ik eindigde als 9e van de 1.000 zwemmers in een PB van 3:05 uur (dat is het opscheppen).

02  Als triatleet besloot ik terug te rennen over het Thames-pad van Marlow naar Henley, met mijn finishers-t-shirt aan!

03 24 uur later werd ik hevig ziek als gevolg van bacteriën die ik uit het water had opgepikt.

Ik zal je de griezelige details besparen, maar ik begon me ziek te voelen tijdens de zwemtraining een dag na de race, en wat begon als een beetje winderigheid escaleerde al snel in mij opkrullend in een bal en greep mijn buik om de golven van pijn af te weren. Ik had ook te kampen met periodes van delirium en een temperatuur die zo hoog was dat het patroon van de zweetvlek op mijn lakens het dichtst in de buurt komt van het maken van kunst. Na 24 uur hiervan had ik toen drie dagen
van uitdroging.

Nu, naast mijn 'carrière' als de meest middelmatige triatleet van Groot-Brittannië, ben ik ook een Masters-zwemmer en mijn waterdrang heeft me zien concurreren in openwaterevenementen in het VK, Europa en Amerika, maar in twee decennia van zwemmen is dit de eerste keer dat ik ooit ziek ben geweest, dus om te proberen te begrijpen wat er gebeurde, begon ik te kijken naar de gevallen van onwel worden van mensen na het zwemmen in rivieren, en ik deed enkele vrij schokkende ontdekkingen:

   Het Wereldnatuurfonds zegt dat de Britse rivieren 'worden gebruikt als open riolen' en dat slechts 14% voldoet aan de EU-verwachtingen om gezond te zijn.

   Het WWF zegt ook dat het 'zeer onwaarschijnlijk is dat de doelstellingen voor 75% van de rivieren in 2027 worden gehaald'.

   Dr. Andrew Singer, senior wetenschapper bij het Centre for Ecology and Hydrology zegt:"Er is geen rivier in het VK waar het veilig is om in te zwemmen."

   De dag voordat ik ging zwemmen meldde The Times dat niet alleen 86% van de rivieren niet voldoet aan de EU-normen voor vervuiling, maar dat geen van hen regelmatig genoeg wordt getest om officieel als veilig te worden beschouwd voor zwemmers.

   Andere kranten meldden dat gevaarlijke verontreinigende stoffen in de Engelse waterwegen hun hoogste niveau hebben bereikt sinds het begin van moderne tests, en de helft van alle rivieren die vorig jaar onder toezicht stonden van het Environment Agency, bevatte ten minste één gevaarlijke verontreinigende stof, waaronder pesticiden.

Gevallen van mensen die ziek worden na het zwemmen in rivieren halen nu vaak de krantenkoppen, zoals het verhaal van Melissa Compton, de verpleegster die meer dan 200 mijl langs de rivier de Severn zwom voor liefdadigheid en uiteindelijk geld moest ontvangen ziekenhuisbehandeling na het zwemmen door ongezuiverd rioolwater. En met het aantal mensen dat nu wildzwemmen probeert, gaat het steeds meer gebeuren.

Het spijt me dat ik een dosis ernst breng in dit meestal luchtige moment in uw maand, maar ik dacht dat het sportief zou zijn om u op zijn minst te waarschuwen voor alle op de loer liggende ondeugden die er zijn. Laat me benadrukken dat ik de organisatoren van de Thames Marathon op geen enkele manier verantwoordelijk houd, het is een briljant georganiseerd evenement dat ik ongetwijfeld ooit nog een keer zal doen. Maar voor nu in ieder geval, ben ik serieus op mijn hoede om deel te nemen aan races met rivierzwemmen, en ik zal eerlijk gezegd nooit meer klagen over het water in Coventry Baths!