Romelu Lukaku – Wat zei je over traag en onhandig?

Ik vraag me soms af hoe zwaar het leven moet zijn voor een Premier League-voetballer. De bal vliegt voorbij voordat je weet dat hij eraan komt; je moet je aanpassen om het steeds groter wordende aantal ingewikkelde vallen te overwinnen die voor hen zijn gelegd, voortgekomen door tactische geesten geïnformeerd met eindeloze gegevens. Opdringerige camera's en microfoons worden in een gaas gelegd door Rolex-dragende poppenspelers. de hondsdolle, miljarden sterke fanbase die het allemaal voedt. Geen enkele speler in het laatste decennium - een decennium waarin deze krachten exponentieel lijken te zijn vermenigvuldigd - heeft hun obstakels zo goed overwonnen als Romelu Lukaku. Bij zijn terugkeer in de Premier League, en aan de club die de topscorer van de Belgische Liga uit de veiligheid van zijn thuisland heeft geplukt, hem in het hol van de leeuw onderdompelen in een vuurstorm die Abramovich' Chelsea en 's werelds meest zichtbare sportcompetitie is, de eindeloze debatten die hem volgen, zijn van een radicaal andere toon dan die welke de opiniestukken en podcasts rond zijn vorige betovering voedden.

Romelu kijken in West Brom, we waren getuige van een verzamelende kracht die elke week dodelijker leek te worden:een speler wiens bewegingen te nauwkeurig waren, zijn lichaamsvormen te ondoorzichtig, en een verlangen om te meedogenloos te scoren om een ​​man niet te herkennen die voorbestemd is om het leven van verdedigers op de hoogste niveaus van het voetbal te ruïneren. Voor de Britse pers, en een flink aantal van zijn voetbalfans die een nieuwe en meer impactvolle stem vonden op sociale media, echter, er was een probleem. Romelu is een donkere man. Voor het grootste deel in dit land, dit houdt geen openlijk racistische modderpoel in, maar vormt in plaats daarvan een donkere onderstroom; een diep gat in het vuil gevuld met knarsende tanden hongerig voor een teken van zwakte, een kans om een ​​gebrek aan het licht te brengen in iemand die voor hen gewoon een ander kenmerk van hun entertainmentproduct is. Hij is een kenmerk dat ze meer belachelijk maken dan anderen omdat ze bang voor hem zijn. Ze zingen liedjes over de lengte van zijn penis en beschrijven zijn tempo en kracht met beestachtige ondertonen omdat ze niet kunnen omgaan met de zelfverzekerde en onverstoorbare uitstraling die hij uitstraalt, langs onze beste verdedigers glijden en de pogingen van onze media om hem in hun web van games te verstrikken, overslaan. Ze maken grapjes over satanische voodoo-rituelen omdat ze niet kunnen omgaan met hoe comfortabel hij is in ‘hun’ ruimte, hoe slim hij de valkuilen manoeuvreert van vraatzuchtige superagenten en clubomgevingen die proberen te verstikken, in plaats van zijn opperste talent aan te wakkeren.

Romelu verkoos Roc Nation boven Mino Raiola, en Serie A over de Premier League waar andere spelers misschien naar de blitse maar holle attributen zijn geduwd die kwamen met wat hij achterliet. Romelu liet een giftige Old Trafford achter, Inter kiezen voor een gegarandeerde Scudetto bij Juventus omdat, "Inter is niet voor iedereen". Dit is de toewijding aan zijn ambacht en obsessie met constante uitdaging die zijn carrièrebeslissingen informeert. Hij moet zich gewaardeerd voelen omdat hij allebei zijn waarde kent, en weet hoe het is om voor een club te spelen waar hij niet wordt gewaardeerd. In plaats van een gegarandeerde titelwinst naast supersterren, hij koos een zich snel ontwikkelend project waarvan hij zowel de katalysator als het hart zou zijn. In San Siro verdorden de doornige wijnstokken die zich inspanden om hem tegen te houden en vielen weg, Romelu's vuur versnelde met de benzine van een hongerig team, en met de geconcentreerde wreedheid van een Antonio Conte-project dat precies wist welk boegbeeld het had verworven, en waarmee het Juve's wurggreep op de competitie zou omhullen en verbranden die een decennium eerder was begonnen, omdat Lukaku weigerde de Champions League-trofee 2012 in ontvangst te nemen, waarvan hij vond dat zijn deelname (of het ontbreken ervan) niet verdiende.

bij Inter, Lukaku werd wat hij altijd was geweest. Gedurende twee volledige seizoenen, Italië was de thuisbasis van de meest complete spits ter wereld, en deze wereld die zo lang had geprobeerd hem te degraderen en aan de kaak te stellen, werd gedwongen rekening te houden met iets dat ze altijd hadden geprobeerd te ontkennen. Te midden van virale compilaties van 'ezelachtige' aanrakingen, apengezangen van Italiaanse tribunes, en de commentaarsecties van 'football scherts'-pagina's op Instagram, Lukaku heeft altijd geweten welke speler hij is, en waar hij moet zijn. Het heeft lang geduurd voordat de media en de fan-consensus over de hele wereld, maar vooral in het VK, om zijn persoonlijke visie in te halen, en dit komt omdat Romelu hen altijd twee stappen voor is geweest. In dit moderne spel waar uw profiel, persoonlijkheid, en imago zijn net zo belangrijk als je prestaties, Lukaku is altijd thuis geweest en op zijn gemak bij zichzelf, veilig in de wetenschap van zijn eigen kunnen, gevoed door een hechte kring van familie en adviseurs die zijn onafhankelijke besluitvorming kracht bijzetten. Hij wisselt gemakkelijk tussen zijn zeven talen in een interview na de wedstrijd waarin hij terloops een Man of the Match-optreden uitlegt. Hij past zich aan aan een moderne tactische norm waarin de 'grote man vooraan' zowel als bedenker en uitvoerder van een aanval optreedt, hij doet dit met een intelligentie en gratie die hem zelfs onderscheidt van de meest geprezen supersterren van de game.

Hoewel hij terugkeert naar de club die hem zijn start in de Europese elite bezorgde, dit voelt niet als de thuiskomst van een clubheld. Vertrouwde omgeving zal zorgen voor comfort en gemak van overgang, toch zijn dit geen voordelen die Lukaku nodig heeft - gewoon gelukkige toevalligheden. Men voelt dat, terugkeren naar het VK als 's werelds beste spits in een Champions League-winnend en briljant gecoacht project, Romelu is hier om zijn vroegere tegenstanders te vernederen met een veelbetekenende lach, het brandpunt worden van een titelaanklacht met een aanwezigheid en capaciteit die ze zich nooit hadden kunnen voorstellen, maar dat hij in zichzelf had gevoeld als de zesjarige die zijn moeder beloofde dat hij profvoetballer zou worden om voor zijn worstelende gezin te zorgen.

Oh ja, de debatten zijn nu anders. Nu debatteren ze of hij een Balon D'Or kan winnen, hoeveel goals hij kon scoren om Chelsea naar de titel te leiden, en of er verdedigers zijn die hem daadwerkelijk kunnen tegenhouden. Er lijkt iets onvermijdelijks in Romelu's terugkeer, en zelfs bij het vastleggen van de hoogtepunten van zijn laatste doelpunten in Italië de afgelopen twee jaar, men voelde een sfeer van onafgemaakte zaken om zich heen; dat hij zijn tijd afwachtte op het moment dat hij terug zou kunnen komen naar de Premier League en zilverwerk zou najagen als franchisespeler van een toonaangevende club, precies zoals hij had beloofd in zijn Everton en vroege United optredens. Die tijd is nu, en dit moment is zijn moment. Als Liverpool-fan, Ik ben bang, maar als voetbalfan kan ik niet wachten.

[Romelu Lukaku – Wat zei je over traag en onhandig?: https://nl.sportsfitness.win/sport--/voetbal/1002039409.html ]