Dirk Kuijt, Robin van Persie, en het verhaal van Feyenoord

Een complexe club als Feyenoord Rotterdam kan alleen echt worden begrepen door te kijken naar twee van zijn moderne legendes, Dirk Kuyt en Robin van Persie.

Toen nazi-Duitsland Rotterdam bombardeerde in een vertoon van kracht en wrede antipathie, bijna alles werd vernietigd. De Grote of Sint-Laurenskerk — de Grote, of St. Lawrence Church - was een eenzame overgebleven structuur in het stadscentrum. Het voortbestaan ​​en de wederopbouw werden een symbool van de Rotterdamse veerkracht en wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. Maar De Kuip, een groot metalen gebouw verder buiten het stadscentrum, is misschien een betere weergave van het gebied van vandaag.

De Kuip (letterlijk vertaald naar “het bad”, om voor de hand liggende redenen) staat officieel bekend als Feijenoord Stadion. Het werd in de jaren dertig gebouwd om de voetbalclub SC Feijenoord te huisvesten en stond als een baken van sportieve kracht voordat stadions zoals het Camp Nou werden gebouwd. De huurders gaan nu onder de geglobaliseerde naam Feyenoord Rotterdam. De geschiedenis van Feyenoord is nauw verbonden met die van De Kuip - een eeuwige figuur van de Rotterdamse cultuur - maar het zijn de levens en verhalen van haar leden die ons dichter bij de kern van een groot Nederlands voetbalteam brengen.

Een ronde pen in een vierkant gat

Feyenoord zijn, misschien zelfs meer dan rivalen AFC Ajax, het lichtend voorbeeld van de tekortkomingen en prestaties van het Nederlandse voetbal. Varkenoord, hun historische, sympathieke jeugdacademie, rivalen De Toekomst wat betreft spelersontwikkeling. Eerste elftalmanager Giovanni van Bronckhorst groeide op bij Varkenoord, net als Stefan de Vrij, Jordy Clasie, en Tonny Vilhena (onder vele anderen). Maar een geweldige spits die even wispelturig als controversieel is, is misschien wel de meest getalenteerde die uit de setup komt:Robin van Persie.

"Het probleem met Robin is dat je nooit weet waar hij de bal gaat neerleggen. Het is zo moeilijk, zelfs als je hem goed kent, dat je hem niet kunt oplossen. Ook al is hij een tegenstander, hij is een genot om naar te kijken. Hij kan alleen maar helpen om je beter te maken, omdat je tegen hem op de top van je spel moet zijn. Anders kun je zien wat er gebeurt. Het is jammer dat hij niet voor ons speelt." — Michel Vorm

Voor iemand geboren en getogen in Rotterdam, Robin van Persie past niet in het typische stereotype van iemand uit de havenstad. Rotterdammers, met name supporters van Feyenoord, zien zichzelf graag als de hardwerkende, ijverige Nederlanders. De club evenaart deze reputatie op en naast het veld; ze compenseren financiële droogte met slimme bestedingen en spelen met een onmiskenbare kracht. Van Persie, terwijl duidelijk sterk en slim, was niet het type om zijn hoofd naar beneden te houden. Opvlammende gemoederen, breuken met coaches, en een voorliefde voor het najagen van glorie zijn kenmerken van Van Persie's lange carrière.

Van Persie verliet jeugdclub SBV Excelsior op 12-jarige leeftijd. Hij kwam bij Feyenoord en werd al snel bekend als een van de grootste jonge talenten van Nederland. Terugkijkend op clips van een 17-jarige Robin - gedrapeerd in een fletse trui met lange mouwen - is het gemakkelijk te zien hoe hij veranderde in een generatietalent. Zijn zijdezachte linkervoet krulde in talloze vrije trappen en zijn slimme beweging liet hem open voor one-touch finishes in het strafschopgebied.

Van Persie had de tools om te slagen op het wereldtoneel en hij wist het. De tiener met krullen vierde elk doelpunt met zijn teamgenoten, maar zijn hoofd leek ergens anders heen te drijven. Naar een hogere roeping in het voetbal. Hij scoorde slechts 15 doelpunten in Rotterdam voordat Arsenal instortte en de Nederlander meenam naar Noord-Londen. een teken dat hij voorbestemd was voor grootsheid, maar nooit zijn dromen in Rotterdam zou waarmaken. En, voor jaren, het heersende sentiment van Feyenoord-supporters jegens Van Persie was frustratie.

Voer teken twee in

In het voorjaar van 2003, de Nederlandse bekerfinale werd betwist, zoals de norm is, bij De Kuip. Van Persie moest nog worden uitgefaseerd uit het eerste elftal - de belangrijkste factor in zijn transfer een jaar later - en begon de wedstrijd voor Feyenoord. Aan de andere kant van de tunnel, FC Utrecht was een grote underdog. Het zou niet de magnifieke Feyenoord-tiener zijn die die dag naam zou maken, maar Utrechtse aanvaller Dirk Kuyt. Op die dag, de geharde jongeman uit Katwijk - een vissersdorp niet ver van Rotterdam - scoorde eenmaal toen Utrecht tot een 4-1 overstuur stampte. Voer teken twee in.

“Voetbal is altijd mijn passie geweest. Van vijf tot 17, Ik speelde bij de lokale amateurploeg Quick Boys en mijn droom was om in hun eerste team te komen. Hoger durfde ik toen niet te denken.” — Dirk Kuyt

Het vaak herhaalde verhaal van Dirk Kuyt is dat hij een veelzijdige, hardwerkende speler die zijn neus naar beneden haalde en overal naartoe rende. Ja, de man was een fenomenale atleet en was buitengewoon serieus in zijn vak, maar te veel mensen vergeten zijn klinische voorsprong. Kuyt scoorde 51 doelpunten voor Utrecht voor zijn overstap naar Feyenoord, slechts enkele dagen nadat hij ze neerhaalde in De Kuip. Zijn eerste seizoen in Rotterdam was Van Persie's laatste, en tegen het einde had Kuyt 20 goals, terwijl Robin op drift was geraakt in de ruimte met de taak om een ​​nieuwe club voor zichzelf te vinden.

De woede ontketenen over het Engelse Kanaal

Dat Van Persie er niet in slaagde zich volledig te laten gelden bij Feyenoord, heeft minder te maken met zijn voetbalcapaciteiten dan met zijn persoonlijkheid en die van de mensen om hem heen. Bert van Marwijk, de teammanager op dat moment, was ontevreden over zijn capriolen en deed zijn best om de jongeling weg te houden van het eerste team. Of het nu gerechtvaardigd is of niet, De uitsluiting van Van Persie was de belangrijkste reden dat hij veel eerder naar Engeland verhuisde dan, zeggen, Kuijt.

En wat een zet was dat. Van Persie arriveerde op het toneel als het wonderkind om de post-Invincibles Arsenal-ploeg van Arsene Wenger te verrijken. Het kostte de Nederlander drie of vier seizoenen om zichzelf te versterken als de enige aanvallende uitlaatklep van de ploeg. maar zijn vaardigheid was vanaf het begin duidelijk. Hoewel een blessure hem beperkte tot 21 doelpunten in zijn eerste twee seizoenen in het binnenkort gesloopte Highbury Stadium, fans begonnen hem aan te prijzen als de troonopvolger van Dennis Bergkamp.

Robin van Persie's lange periode bij Arsenal is misschien traag op gang gekomen, maar Dirk Kuyt nam zijn overstap gestaag door. In 2003/04, Kuyt maakte 22 goals in alle competities terwijl hij zich aanpaste aan het leven in Rotterdam. Het volgende jaar, hij scoorde 36, nog steeds een carrière-high. Kuyt maakte tijdens zijn derde campagne 25 doelpunten, die zijn status als Eredivisie-ster echt bevestigde. Aan de belangstelling van buitenlandse mogendheden kon niet langer worden afgezien en de vleugelaanvaller/spits nam zijn talenten over het kanaal mee naar Liverpool.

De jongen uit Katwijk veroverde vrijwel onmiddellijk een plekje in de harten van Liverpool-fans. Hoewel het scoren van Kuyt afkoelde, zijn werktempo en veelzijdigheid bij de Anfield-club was ongeëvenaard. Toen Liverpool in grote wedstrijden onderuit was, de blonde Nederlander zou opduiken met een groot doel. Kuyts 7 doelpunten in de Champions League 2007/08 bewees de wereld dat hij de vaardigheid en het vertrouwen had om te slagen onder het felste licht.

Topprestatie

Beide spelers bevestigden snel hun vaardigheden in Engeland, maar het was hun optreden samen dat de wereld versteld deed staan. Zuid-Afrika was gastheer van het WK 2010, een toernooi waarin Nederland verleidelijk dicht bij het winnen van hun enige wereldtitel kwam. Kuyt en Van Persie begonnen alle Oranje ’s wedstrijden op weg naar de finale, de Arsenal-man die talisman speelt en de aanvaller van Liverpool die naast begint. Elke man scoorde één keer in de groepsfase, die zichzelf aankondigen als spelers van wereldklasse die binnenkort ook zullen domineren tijdens het clubseizoen.

Tegen de tijd dat 2011 ronddraaide, Dirk Kuyt had zichzelf bekrachtigd als een van de grootste Nederlanders die de kusten van het Verenigd Koninkrijk sierden. Hij scoorde in een Champions League-finale, maakte een hattrick tegen Manchester United, en leidde de Reds naar een tweede plaats in de hoogste klasse van Engeland.

Beneden in Londen, Van Persie was minder constant maar toonde tonnen genialiteit. Wengers steraanvaller liep meerdere langdurige blessures op en worstelde om zijn onstuimigheid onder controle te krijgen, maar slaagde er toch in om de kroon van Arsenal's topscorer vele seizoenen te veroveren. Zijn overname van Bergkamp's #10-shirt was een soort doop voor de spits toen Van Persie in 2010/11 18 Premier League-goals maakte. De overgang was niet zonder hobbels - Wenger bekritiseerde Van Persie fel vanwege zijn humeur - maar zijn ambtstermijn bij Arsenal was een lange periode van groei, zowel als voetballer als als persoon.

Een van Van Persie's meest memorabele doelpunten van dat seizoen kwam in april, toen Arsenal Liverpool in de competitie ontving. Na een doelpuntloze negentig minuten, Arsenal won een penalty laat in de blessuretijd. Met de vasthoudendheid alleen gezien in de ogen van de meest productieve aanvallers, Robin jogde omhoog en streelde de bal in de linkerbenedenhoek. Zo cool als je wilt.

Maar de wedstrijd ging door zonder het laatste fluitsignaal, en toen Lucas Leiva van Liverpool in het strafschopgebied werd geduwd, de bezoekers kregen een 102e minuut penalty. Een gereserveerd, slungelige Dirk Kuyt kwam ter plaatse om een ​​zinvol punt te redden. Terwijl Van Persie toekeek, Kuyt jogde niet rustig naar de bal, hij verfijnde het ook niet als een zorgzame vader die zijn jonge kind optilt. De vleugelspeler-bekeerde-spits-bekeerde-vleugelspeler rende haastig naar de bal en sloeg zijn rechterschoen erdoorheen, verzenden naar de rechterbovenhoek van het net.

In een sport met zo weinig resultaten en zo veel manieren om ze te bereiken, Robin van Persie en Dirk Kuyt lijken zo op elkaar en toch zo verschillend. De legende van Liverpool had vertrouwen in zichzelf, maar alleen binnen het domein van zijn team. Van Persie, anderzijds, arrogantie van de televisie naar miljoenen huiskamers zou lekken. Misschien was Van Persie meer getalenteerd en Kuyt een consistentere speler, maar het is moeilijk te ontcijferen welke van de twee Nederlandse jongens die een langere vakantie in het voetbalhuis namen, eigenlijk de betere speler was tijdens hun tijd in Engeland.

Kijk nu niet:Feyenoord worstelt

De tijd van de twee aanvallers weg van Rotterdam viel samen met een zeer slechte serie van Feyenoord. Toen geen van beide mannen bij Feyenoord speelde - een periode van negen jaar - eindigde de club gemiddeld op de 5e plaats. Het seizoen 2010/11 was bijzonder wreed. Feyenoord eindigde niet alleen als 10e, hun slechtste plaats sinds 1990, maar ze verloren een afschuwelijke wedstrijd van PSV met 10-0.

Feyenoord worstelde op en naast het veld. Ze hadden grote schulden, worstelen om hun beste spelers vast te houden en zeker geen flitsende aankopen te doen. Echter, de ondertekening van Ronald Koeman als manager leidde tot direct succes in de Eredivisie:twee tweede en één derde plaats.

Toen Feyenoord weer begon te groeien, de spelers in kwestie hadden weer een checkpoint in hun leven bereikt. Kuijt, weinig bereikt op het gebied van zilverwerk voor Liverpool, maar veel op het gebied van individueel succes, besloot dat het tijd was om te vertrekken. Van Persie had net een seizoen van 37 goals achter de rug in 2011/12, maar zijn ambities leken groter te zijn dan die van Arsenal. De twee spelers vertrokken tegelijkertijd, maar renden in twee verschillende richtingen.

“Het is een-een!”

De verhuizing van Kuyt naar Fenerbahçe in Turkije zou voor de meeste spelers het begin van het einde zijn geweest. Buiten de "top" Europese competities, sterspelers vallen vaak uit de gratie bij hun nationale teams en wachten tot hun pensioen. Maar als je Dirk Kuyt kent, je weet dat hij net zo hard werkte als altijd. Zelfs op 34-jarige leeftijd Kuyt zag er sterk en vaardig uit. Misschien wel het belangrijkste, hij leek klaar voor een nieuwe WK-campagne.

Van Persie is een paar jaar jonger dan Kuyt, en zijn verhuizing naar Manchester United was duidelijk een van groter belang. Een aanvaller die midden in zijn beste speeljaren van de Emiraten naar Old Trafford verhuist, is tegenwoordig niet ongehoord. Maar de transfer van Van Persie voelde duidelijk als een prik in de ribben voor Arsenal-supporters, gezien het belang van de overwinning op de Premier League-tafel. De Nederlander zette zijn topscorervorm voort in Manchester en hielp - voor het eerst in zijn carrière - zijn ploeg aan een binnenlandse competitietrofee.

De oudere ogen van Dirk Kuyt keken toe terwijl Van Persie Spanje ontmantelde in hun openingswedstrijd van het WK 2014. De onvergetelijke looping-header en overwinning-zekerende goal van de blunder van Iker Casillas zou het vuur van Oranje in Brazilië doen ontbranden. Ze wonnen alle drie de groepsfasewedstrijden, de tweede bevatte een doelpunt van Van Persie dat Holland hielp langs Australië te knijpen.

Van Persie's invloed op de concurrentie was enorm, maar die van Kuyt was ... vaderlijk. De oudste staatsman speelde zijn eerste minuten in de competitie tijdens de laatste groepswedstrijd tegen Chili. Kuyt startte op het middenveld en sjokte 89 sterke minuten over het veld. Ondanks het vliegen naar Brazilië als rotatieoptie voor Louis van Gaal, de Fenerbahçe-veteraan speelde de rest van het toernooi elke minuut.

Zo is de verwarrende en interessante relatie tussen de carrières van twee Nederlandse legendes. De prestaties van Van Persie in Brazilië — vier doelpunten, een kopbal gehoord over de hele wereld, en de rol van scherpschutter van het op twee na beste team in het toernooi — maakte van de Nederlandse ster een begrip wereldwijd. Kuyt was een nutsman die Oranje uit netelige situaties haalde, maar hij greep zijn kans en bemachtigde een startpositie voor elke knock-outronde. Van Persie en Kuyt waren stuk voor stuk fenomenaal, maar op hun eigen manier. Zo'n verschil in procedure maar overeenkomst in uitkomst is, van mijn begrip, iets dat zo uniek is aan het Nederlandse voetbal.

de thuiskomst, Deel een…

Hun paden kruisten elkaar bijna opnieuw op clubniveau toen, een jaar later, Robin van Persie werd door United verkocht aan Fenerbahçe. Het gebeurde gewoon zo, in dezelfde zomer, Kuyt besloot terug te gaan naar waar zijn Europese carrière begon te stijgen. De man die wel eens in vrijwel elke outfield-positie speelde, tekende een contract om de schemering van zijn carrière bij Feyenoord uit te spelen.

bij Verenigde, RvP worstelde met blessures en kon zijn vorm van wereldklasse niet terugkrijgen ondanks het spelen onder de vertrouwde blik van Van Gaal. Op een manier die zo verschillend is voor hem en hem alleen, Robins talenten bleven onmiskenbaar, maar een opeenstapeling van factoren buiten zijn optreden op het veld vormden zijn vertrek.

De ondertekening van Kuyt bij Feyenoord was natuurlijk een schitterend moment voor beide partijen. De terugkeer van een Nederlandse sterspeler bij zijn oude Eredivisie-club is altijd welkom, maar Kuyts persoonlijkheid en cultstatus maakten de verhuizing echt speciaal.

Feyenoord won in 2017 de Eredivisie, een doel bereikt alleen met de onsterfelijke passie en vaardigheid van Kuyt. op 36, hij was aanvoerder van de club en scoorde twaalf competitiedoelpunten om de stad de eerste Eredivisie-titel in bijna twee decennia te bezorgen. Op de laatste dag, Kuyt scoorde met een hattrick de titel op bittere rivalen Ajax.

... Deel twee (en verder)

Bijna onmiddelijk, Kuyt besloot zijn laarzen op te hangen. De klus was geklaard, het verhaal geschreven, en de inkt is gedroogd. Maar die van Van Persie was nog lang niet voorbij. Na een middelmatige periode in Turkije, hij bewandelde dezelfde weg als Kuyt en keerde in januari terug naar Feyenoord. Hoewel niet veel mensen verwachten dat Feyenoord er binnenkort met een Eredivisie-titel vandoor gaat, De baan van Van Persie bij de club heeft een griezelige gelijkenis met Kuyts vaderlijke rol slechts twee jaar geleden.

Feyenoord wordt maar al te vaak aan de kant geschoven als derde belangrijkste club van Nederland, maar in veel opzichten is dit volledig onjuist. Hun innovatie, traditie, en cultuur putten uit positieve invloeden die je in Eindhoven of Amsterdam niet ziet, en in zekere zin is Feyenoord een middenweg tussen de twee andere 'grote drie' clubs.

Rotterdam is niet gebonden aan de stilistische beperkingen van de Johan Cruijff ArenA. Net als PSV, de plichten van hard werken en economische soberheid zijn belangrijk gebleven en worden verstandig gebruikt. De Kuip is één van de meest sfeervolle en opzienbarende stadions van Midden-Europa, vooral te danken aan de luide supporters en gepassioneerde fans.

Zoals het feit dat hun club alma-mater de afgelopen tijd geen wereldwijde erkenning heeft gekregen, Robin van Persie en Dirk Kuyt worden te gemakkelijk genegeerd als ze het hebben over de beste spelers van de generatie die momenteel met pensioen gaat. Kuyt is misschien niet de meest natuurlijk begaafde speler, maar zijn invloed op club- en internationaal niveau was groot. Van Persie's uitzonderlijke linkerschoen overstijgt soms de vaardigheid van zijn concurrenten, vaak doelen van wereldklasse creëren op het wereldtoneel.

Het is bijna onmogelijk om de ziel van een voetbalclub te identificeren. Maar de beste manier om meer te weten te komen over de betekenis van een club is via de spelers, zowel verleden als heden. Feyenoord wordt vaak bestempeld als een hardwerkende, underdog-team, maar aan de ervaringen van Kuyt en Van Persie kunnen we zien dat dit slechts een deel van het verhaal is.

En zoals de carrière van Van Persie bij Feyenoord, er valt nog veel te schrijven.



[Dirk Kuijt, Robin van Persie, en het verhaal van Feyenoord: https://nl.sportsfitness.win/sport--/voetbal/1002039516.html ]