Ajax Amsterdam:De dans tussen hoop en pijn

We onderzoeken de angst en het optimisme van AFC Ajax-supporters, het blootleggen van de factoren achter de achteruitgang van de club en redenen om erin te blijven geloven.

Zoals het oude gezegde luidt, er is geen rust voor de goddelozen. We hebben de beoogde betekenis door de eeuwen heen nauwelijks begrepen. "Er is geen vrede voor de goddelozen" komt rechtstreeks uit het boek Jesaja. Eerder in de passage, het woord van God voorziet in enige compenserende verzoening. “Ik zal ze niet voor altijd beschuldigen, ook zal ik niet altijd boos zijn, want dan zouden ze flauwvallen vanwege mij - de mensen die ik heb geschapen.' Ajax-spelers zijn bijzonder, in deze context, de goddelozen. Er is geen verlichting van publieke kritiek of fysieke belasting. En in de bijbel van Ajax, compleet met passages van Johan Cruijff, Jack Reynolds, en Sjaak Swart, de supporters van de club handelen in de rol van God.

Verrukkelijk voor decadentie

De Ajax-supporter is complex. We verwachten veel succes van een club in een afnemende competitie. We willen dat ons bestuur krachtige spelers aantrekt en tegelijkertijd onze jeugdacademie gebruikt om consequent jeugd aan het team toe te voegen. De gloriedagen liggen meer dan waarschijnlijk achter ons, maar we moeten de nostalgische hoop op een dominante, almachtige club in het hart van Nederland.

"De afgelopen 12 maanden waren ronduit deprimerend." Zoals Arco Gnocchi vertelt over zijn verleden als Ajax-supporter, het zou bijna onmogelijk zijn om op een hoogtepunt te eindigen. Als hoofdredacteur bij NOS op 3, een Nederlandse nieuwszender, Arco weet hoe de ervaringen van de Amsterdammers parallel lopen met het reilen en zeilen van de beroemde club van de stad. Hij is niet opgevoed als een voetbalfanaat zoals velen in Amsterdam, maar de loting van een succesvol team in de late jaren 80 en 90 was te sterk om te weerstaan.

“Mijn kennismaking met ‘live’ voetbal kwam toen ik in 1990 werd uitgenodigd voor het verjaardagsfeestje van een klasgenoot, ' vertelde Arco Gnocchi me. “We gingen naar een wedstrijd van Ajax en ik was meteen verkocht. De atmosfeer, het geklets op de tribunes, Ajax zien spelen:het was liefde op het eerste gezicht.”

Zoals veel Ajax-supporters, Arco's herinnering aan de vroege tot midden jaren negentig was als het kijken naar een acteur op het podium die een buiging maakte temidden van een uitbundig applaus. De overwinning van de Champions League-finale van 1995 en de daaropvolgende nederlaag in de finale van 1996 waren de manier waarop Ajax zich onderwierp aan het wereldwijde voetbalpubliek. “Alle dingen die ik leuk vond aan Ajax:de grond, de jeugdacademie, de atmosfeer, de echte Amsterdamse sfeer, en ja, het constant winnen met soms prachtig voetbal, het was allemaal weg, ’ zei Arco. Na meer dan twintig jaar Europese uitmuntendheid en succesvolle innovatie, Amsterdamsche Voetbalclub Ajax had zijn race gelopen.

Dingen zouden niet voor altijd goud blijven.

Vrijemarktmuziek en voetbal

Net zoals de Nederlandse coaches en spelers van de jaren zestig en zeventig de toekomst van het spel vorm gaven, artiesten en producers in Londen hebben jarenlang de muziekindustrie gevormd. Punkrock, hiphop, funk en talloze andere genres zijn te zien geweest in de hoofdstad, terwijl hun makers akkoorden en teksten aan elkaar rijgen om de beste muziek te vormen die Europa te bieden heeft.

jungle zijn een van die vreemde ondergrondse groepen die uit het toneel tevoorschijn komen. Zijn ze ziel? Zijn ze funk? Alternatief? We zullen, maar ze zijn geclassificeerd in uw ogen, wat onmiskenbaar is, is het pure dansvermogen en de naadloze productie van hun muziek. Het is eigenlijk onmogelijk om niet beweeg je lichaam wanneer je "Happy Man" of "Busy Earnin'" door de autoradio schiet terwijl je over een zonovergoten snelweg rijdt.

Maar jungle ’s makers lijken in een dilemma te verkeren. Hun debuutalbum uit 2014 werd zeer, zeer goed ontvangen door critici en hechte fans, maar de releases stopten. Tom en Jos, de twee ingenieuze kunstenaars achter het merk, hebben hun tijd gebruikt om de wereld rond te toeren met kleine concerten in plaats van consistente muziek uit te brengen.

Het is moeilijk om ze de schuld te geven. De moderne muziekindustrie is verwaterd met overbetaalde rappers en krachtige, rijke labelrecords. Hoe geweldig ook jungle 's releases zijn, of hoe snel ze komen, de kans om door te breken in het volledige sterrendom is minuscuul. Waarom zelfs de moeite?

Leuk vinden jungle , onze geliefde Ajax zit in een soortgelijke situatie. De groovy schoonheid op het veld — Frenkie de Jong galoppeert langs verdedigers, Hakim Ziyech die no-look-passen uitdeelt - is smakelijk en zo leuk om te zien. Aan de genieters van het mooie spel, elke Ajax-wedstrijd is als een hit binnen een bombastische, synth-zwaar album. Alleen heeft dat album de mainstream niet bereikt.

Het pensioen van een supermacht

Veel supporters van de club zijn zoals Arco, vast tussen twee werkelijkheden. De realiteit van Ajax dat Europa domineerde in de jaren '70 en '90, het aanschaffen van "Total Football" voor de wereld om te zien, en het produceren van enkele van 's werelds beste spelers ligt nog steeds binnen ons bereik. Echter, met de globalisering van tactieken, hegemonie van clubmacht, en systematisering van spelersbewegingen, zelfs de sterkste clubs in middenklasse competities hebben moeite om te ademen.

Ajax is geen wereldklopper meer, maar de wereldwijde aantrekkingskracht van het merk en het succes van de ontwikkeling van spelers klinken nog steeds waar. Dus, dan, wat is Ajax precies?

Kevin Suave - levenslange Ajacied en meesterlijke mediacurator - kwam als jonge jongen in het voetbal tijdens het succes van Ajax in de jaren '90. “Hun dominantietoer zorgde voor zoveel exposure in de Nederlandse media, ’ schreef Kevin, “Het was onmogelijk voor mijn 6-jarige zelf om geen fan te worden. De wil van [Jari] Litmanen, [Patrick] Kluivert, en [Frank] Rijkaard waren superhelden in mijn ogen.” In tegenstelling tot veel fans, Kevin Suave's kijk op Ajax door een roze bril moet nog haperen.