De MLS-speler waar je filosofisch verliefd op moet worden

Onze favoriete spelers kunnen subtiele of voor de hand liggende waarden en vooroordelen onthullen die we hebben. In de 2018-editie van de MLS, er is een schat aan waardige kandidaten die onze ideale filosofische match zouden kunnen zijn. Hier zijn enkele geweldige opties.

De manier waarop een team een ​​weerspiegeling is van zijn manager, de favoriete speler van een fan is een weerspiegeling van de fan zelf.

Het is een onthullende keuze die vaak helemaal geen keuze is:soms, we worden magnetisch aangetrokken door een speler. Wij hebben er niets over te zeggen.

Wat is het dat ons aantrekt? Welke voor de hand liggende of subtiele eigenschappen onthullen onze vooroordelen?

Misschien is het een speler die linkshandig is, zoals wij. Misschien is het een speler die succesvol is en toch langzaam, zoals wij. Misschien is het een speler die op ons lijkt. Of misschien is het een speler die vecht met een vasthoudendheid die we zouden kunnen tonen als we ooit de kans krijgen om onze favoriete club te vertegenwoordigen.

Soms, het heeft niet zoveel te maken met precies hoe goed die speler is, hoewel de typische norm voor een favoriete speler op zijn minst belangrijk is voor zijn club. Het is niet leuk om op hun eiland te gaan wonen als ze vaker op de bank zitten.

Loyaliteit aan een specifieke club en voetbal in het algemeen zorgen ervoor dat we terugkomen, maar de individuen brengen het spel tot leven. Dit zijn de gezichten die we zien, de hoofdpersonen die we volgen op ons podium in ons theater.

We worden verliefd op wat ze zijn of het filosofische idee van wat ze vertegenwoordigen. We houden van middenvelders met een eindeloos passbereik en visie; we houden van de "iedere" verdediger; we houden van de scorende spits of de lastige vleugelspeler.

in 2018, MLS heeft meer talent dan ooit. De competitie blijft stijgen, de groei nam exponentieel toe met de komst van David Beckham in 2007, vervolgens verder gegaan met de proliferatie van jonge sterren uit Zuid-Amerika, en, voorheen ongehoord, de verhuizing van Europa naar Amerika door de spelers die nog in hun beste jaren zitten.

Er is dit jaar geen gebrek aan briljante individuen. Maar, als de keuze nog niet door het lot is gemaakt, het is belangrijk om een ​​favoriete speler te vinden.

Hier zijn enkele solide opties om uit te kiezen.

Zlatan Ibrahimovic

Er zijn gewoon geen woorden om het perfecte MLS-debuut van Zlatan samen te vatten, behalve misschien één:voorspelbaar.

Ibrahimovic komt in een wedstrijd met zijn team 3-1 achter, ongeveer 36 uur na het verlaten van een vliegtuig uit Europa, van een zware knieblessure af. Omdat het Zlatan is, natuurlijk hij is betrokken bij het doel om er dan 3-2 van te maken natuurlijk scoort met zijn enige twee schoten voor een 4-3 overwinning. Natuurlijk zijn eerste doelpunt is van 45 yards.

De logica waarom het voorspelbaar was, bestaat hierin:niet denken. Er is geen reden om rationeel te verwachten dat, maar, het is Zlatan, dus, denk niet.

Voor meer informatie over het #ZlatanEffect:zijn debuut was de meest bekeken MLS-wedstrijd van het reguliere seizoen op FOX en alle vier 'topverhalen' op MLSSoccer.com hebben het woord 'Zlatan' in de titel.

Er zijn een miljoen redenen waarom hij dit seizoen je favoriete MLS-speler zou moeten zijn. De mogelijkheid, het feit dat hij bij elke aanraking iets ongelooflijks kan produceren en zijn persoonlijkheid ter grootte van Mars.

Je zou een boek kunnen vullen met de beste citaten van Ibrahimovic en je zou je hele kamer nodig hebben om alle trofeeën te bewaren die hij heeft verdiend, zowel individueel als team.

Voor zover ik zie, het enige tegenargument tegen het maken van Zlat nee. 1 is zo:Elke niet- MLS fan zal hem hun favoriete speler noemen en je zult verdwalen in de overvolle bandwagon.

Sebastian Giovinco

Sinds Beckham ondertekende, er zijn een paar toevoegingen geweest die groot genoeg zijn om de MLS-wateren te doen rimpelen. Thierry Henry was een geweldige, net als Robbie Keane en anderen. Maar, sinds Beckham, er was geen enkele tij-verschuivende ondertekening geweest, betekent op handen zijnde verandering net als die van Giovinco.

Giovinco was in de bloei van zijn carrière toen hij Italië verruilde voor Toronto, dat was een weg die geen enkele speler uit Europa nam. Net onder de drempel om voor de Serie A-titanen te spelen, hij had gemakkelijk bij middelgrote Italiaanse clubs kunnen blijven hangen. Sinds, spelers als Carlos Vela, Romain Alessandrini en Saphir Tadir hebben middelgrote Europese clubs verlaten voor de glamour van een topster in de MLS.

Maar toen Giovinco voor het eerst kwam, het was ongehoord en hij was het onderwerp van beschuldigingen van geldroof. Nutsvoorzieningen, zoals we hebben gezien dat Oscar en Yannick Carrasco nog veelbelovendere Europese carrières verlieten om geld te verdienen in China, Giovinco is een pionier.

De Italiaan is de beste speler voor regerend kampioen Toronto FC, in navolging van zijn individuele en club succes. Zijn kwaliteit is ongeëvenaard en hij is een duidelijk succes geweest voor zijn club en de competitie. Hij is een wandelend hoogtepunt en heeft sinds 2015 meer doelpunten rechtstreeks uit vrije trappen gescoord dan welke andere speler dan ook in de top vijf competities en MLS van Europa.

Een van de kortste spelers in de MLS, Giovinco zou een favoriet kunnen zijn onder andere verticaal uitgedaagd. Als hij constant rondjes draait om grote verdedigers, het is een overwinning voor ons kleine mensen overal.

Jozy Altidore

Zowel Giovinco als Altidore verdienen solo-tegoed, maar lang niet zoveel als ze zouden moeten. Zeker wel, hun partnerschap is voor beide partijen voordelig, waardoor ze beter presteren dan alleen, maar, als een stel wiens vrienden hen niet als individuen zien, Altidore en Giovinco worden te vaak samen genoemd.

De samenwerking is geweldig, natuurlijk. Ze lijken oprecht van elkaar te genieten op het veld en dit blijft mijn favoriete moment van het MLS-seizoen 2017.

Jozy Altidore scoort, probeert een biertje te drinken dat naar hem wordt gegooid, Giovinco pakt het bier en drinkt eruit. Geweldig https://t.co/lM8l0sYPJU

— Planet Fútbol (@si_soccer) 22 oktober 2017

Maar apart, ze zijn geweldig, te. En er zou nooit een saai moment zijn als je je onvoorwaardelijke steun aan Altidore haakt. Zijn naam staat op de lange lijst van jonge koningen die gezalfd zijn, beloofd en verwacht, zonder zijn toestemming, om de redder van het Amerikaanse voetbal te zijn.

Altidore is altijd geklaagd om wat hij niet is, in plaats van om wat hij is, wat een perfecte metafoor is voor critici van de MLS.

De grote spits heeft doelpunten gemaakt, maar niet genoeg doelen. Hij was een onmiskenbaar succes bij AZ Alkmaar, maar een onmiskenbare mislukking bij Sunderland. Hij is een van de beste spelers in de MLS sinds zijn terugkeer in de competitie. maar kan beter.

Dat is de carrière van Altidore vereenvoudigd in een paar zinnen:geplaagd door de oneerlijke last van verwachting, consequent onze waardering van hem verlagen voor wat hij niet heeft gedaan, alsof het redelijk was om aan te nemen dat hij Robert Lewandowski van Amerika zou zijn.

in Toronto, Altidore drukt zichzelf uit als iemand die het niet kan schelen wat iemand zegt, of denkt, niet meer. En het moet bevrijdend zijn. Hij is een plezier speler; de uitdrukkingen die hij op zijn gezicht draagt, variëren van een rustende frons, ongeloof bij de scheidsrechter, zwaai-eerst-ik-durf-jij uitdagend tegen verdedigers en in-your-face vertrouwen wanneer een van zijn aanvallen de achterkant van het net raakt.

De Jozy Altidore Experience is een vermakelijke rit.

Miguel Almirón

In het expansieseizoen van Atlanta United, de Five Stripes staken hun hand uit en grepen de competitie vast. En het was met Almiron die aan het knijpen was.

Almiron is niet verlegen geweest over zijn wens om naar Europa te gaan; AC Milan heeft dit offseason naar verluidt op hem geboden. maar hij blijft in ieder geval in Atlanta tot de Europese zomertransferperiode opent. Hij is een vallende ster in de MLS die binnenkort zal verdwijnen. Mis het niet.

Voor nu, Almiron is de regerend MLS-winnaar van het jaar en zal voortbouwen op een seizoen 2017 waarin hij negen doelpunten maakte en 14 assists gaf.

Almiron is de beste en belangrijkste speler voor een aanvallende ploeg, geleid door voormalig Barcelona-manager Tata Martino, in een van de best ondersteunde clubs van de competitie. Het ethos rond Almiron is perfect, een gemakkelijke reden om in te geloven. Zijn gezicht vertegenwoordigt de positieve veranderingen in de competitie waarin Atlanta voorop loopt.

Als Almiron volgend seizoen in de Serie A of elders in Europa speelt, je kunt zeggen dat je op zijn golf zit sinds hij in de MLS zat.

Tyler Adams

Voor fans die op zoek zijn naar een jongere speler, en te ploeteren in tegendraadsheid door de filosofische zaak van een verdedigende middenvelder boven een spits op zich te nemen, Adams is jouw man. Hij is wettelijk gezien een man en geen jongen, maar nog steeds twee jaar verwijderd van legaal alcoholgebruik in de Verenigde Staten.

De reputatie van Adams aan het begin van 2017 was die van een onbekende afgestudeerde van de New York Red Bulls Academy. Tegen het einde van het seizoen, zijn naam was in een raketschip geladen en in de stratosfeer gelanceerd net onder Christian Pulisic en Weston McKinnie als pijlers voor het Amerikaanse voetbal om rond te bouwen voor het WK van 2022.

De middenvelder valt in de evolutie van atletische centrale middenvelders, zoals N'Golo Kanté, Naby Keita, Alex Oxlade-Chamberlain en McKinnie. Hij is meer Kante in de aanval, wat een mooie manier is om te zeggen dat hij naar verwachting niet veel doelpunten zal maken. Zoals Oxlade-Chamberlain, hij heeft laten zien dat hij heel goed vleugelverdediger kan spelen.

Net zoals alle andere spelers rond Adams benadrukten, 2019 zal waarschijnlijk grote veranderingen brengen. Maar het zal niet de langzame erosie zijn van Vadertje Tijd van atletisch en speelvermogen, het zullen ouvertures uit Europa zijn. Het kan een klein wonder zijn als de Red Bulls hun man veel langer dan een seizoen kunnen vasthouden.

David villa

Gestaag, klasse uitmuntendheid.

Dat is Villa, hoewel zijn esthetiek van het drinken van wijn met een roze-uit een beetje wordt bezoedeld door zijn thuiswedstrijden in een honkbalstadion te spelen. Hij verdient een van de andere mooie arena's die MLS te bieden heeft, net zoals de eerder genoemde wijn het verdient om genuttigd te worden voor een tamme open haard.

De aantrekkingskracht van Villa, voordat hij iets zegt over zijn huidige bekwaamheid, is wijdverbreid:geliefd bij Barcelona, het Spaanse nationale team, Valencia, Atletico Madrid en Melbourne City in Australië. Hij was nooit een verdeeldheid zaaiend; eeuwig geliefde, zoals Andrea Pirlo.

Niet om de spits te betuttelen door zijn verleden te masseren, want Villa heeft nog goals in zijn huidige schoenen. Die kicks zijn misschien niet zo nostalgisch als de Adidas F-50's die hij vroeger droeg, maar, ze produceren allemaal hetzelfde.

De 36-jarige scoorde 18 goals in zijn debuut MLS-seizoen, daarna 23 in 2016 en 22 vorig seizoen. Zijn goals zijn van levensbelang voor zijn club, echter, NYCFC is eindelijk begonnen hun afhankelijkheid van de legende te verminderen, door Jesus Medina en Jo Inge Berget dit buitenseizoen te ondertekenen.

Carlos Vela

Vela is de beste speler van de parvenu, LAFC van het eerste seizoen in bestaan. Hij leidt het team dat strakke, modieuze zwarte en gouden kits.

Vela's stijl past goed bij de kits. Zijn dribbelvermogen is veel meer zwart en goud dan grijs; zijn gecultiveerde linkervoet is een fabriek voor YouTube-hoogtepunten, het matchen van de sponsor op de voorkant van het shirt; de manier waarop hij doet wat hij doet er gemakkelijk uitziet met de 'LA'-badge op zijn hart past bij de gemakkelijke levensstijl van Los Angeles.

De diepere allure voor Vela is de kleine broer-vibe waar LAFC een tijdje mee zal zitten. Net ontstaan, het zal moeilijk zijn om het eerste team van LA te ontcijferen, De meest succesvolle franchise van MLS, LA Galaxy. Maar ze zullen het goed proberen en Vela zal de drijvende kracht zijn achter elk succes dat ze kunnen vinden.

En, net zoals hij Amerika van dichtbij begint te laten zien hoe geweldig hij is, Ibrahimovic arriveert in Crosstown en overschaduwt hem.

Clint Dempsey

Over Dempsey's carrière, hij heeft altijd al een flair gehad voor het dramatische, gespeeld met zwier en een non-take-shit branie die je zou verwachten van een speler uit Texas.

Alles bij elkaar genomen, Dempsey komt waarschijnlijk niet overeen met de andere spelers hier op het gebied van alleen vermogen.

Maar wat maakt de het beste en favoriet speler zijn twee verschillende brouwsels. bij het evalueren het beste spelers, capriolen en stijl tellen helemaal niet veel. Maar, in de favoriet categorie, ze houden gewicht. Zoals toen hij de spot dreef met een neppe stoere vent in een interland tegen Jamaica.

Eerder in zijn carrière Dempsey was een briljante Amerikaanse ambassadeur voor het Europese voetbal geweest. Hij was de brug die het land ertoe bracht een paar goede keepers te produceren, Brad Friedel en Tim Howard, tot vandaag waar Amerika een heeft echt sterretje, Christelijke Pulisic.

Tussenin, Dempsey droeg de fakkel. Fulham kocht hem in december 2006 van de MLS, de derde Amerikaan in dat team. Na elk seizoen verbeterd te zijn, hij bleef bij de club tot en met 2011/12, waar hij 17 goals scoorde in de competitie. Dempsey verhuisde een seizoen naar Tottenham voordat hij terugkeerde naar de MLS.

Voor al zijn hoogtepunten bij Tottenham, niets zal ooit zijn winnende doelpunt voor Fulham tegen Juventus in de halve finale van de Europa League 2009/10 overtreffen, Hoewel.

Dempsey begon de wedstrijd vanaf de bank met Fulham die een doelpunt nodig had. Hij kreeg een pass op de hoek van de 18-yard-box met zijn rug naar het doel en draaide zich naar de zijlijn. Daarna draaide hij zijn heupen na nog een aanraking en tilde de meest gedurfde backpost-chip in de bovenhoek.

Vandaag, 35 jaar, Dempsey maakt nog steeds grappen in de MLS, nog steeds ondergewaardeerd.

“Als hij een Braziliaan was die Clintu heette, hij zou meer respect hebben verdiend, Mannen in blazers, populaire Britse expats in Amerika die een podcast en televisieshow hosten, getweet. “Wij brengen ons bier naar u toe, ClintonDrew Dempsey, de beste Amerikaanse Premier League-speler ooit.”

Die tweet kwam op 16 april, de dag na een Sounders-wedstrijd waaraan Dempsey niet deelnam. Het was niet na een doelpunt of een solide prestatie. Het kwam uit het niets, dat is waar Dempsey carrière van maakte: iets uit het niets .

Voetbal en platonische liefde

Als Red Bulls-supporter, er zijn de afgelopen jaren een aantal geweldige spelers door het shirt geweest.

Eerst en vooral, Thierry Henry. Hij was briljant - dat wisten we allemaal en waardeerden hem dienovereenkomstig. Er zijn er nog geweest, te, dat ons aangreep - Dane Richards, een verkleinwoord, bliksemsnelle Jamaicaanse vleugelspeler en Matt Miazga, een centrale verdediger van eigen bodem die later door Chelsea zou worden gekocht.

Elke fan zal zeker zijn eigen willekeurige speler hebben waar ze van hielden. De ervaring van elke fan is anders. In mijn eigen, niemand sprak me zo aan als Sacha Kljestan. Zijn intelligente beweging, zijde passeren en verrassende korreligheid vinkten al mijn vakjes aan.

Het was iets onbewusts, ook:misschien zag ik wat van mijn eigen kwaliteiten in hem. Hij was traag, niet-atletisch (vergeleken met de andere professionele atleten), zwaar eenbenig, was niet goed in schieten, had een licht humeur en een funky snor. Nog, ondanks al deze handicaps, hij was geweldig. Voor hem wroeten voelde als wroeten voor een deel van mezelf, op de een of andere manier.

In een perfecte wereld, gematcht worden met onze favoriete speler is een organisch proces dat plaatsvindt zonder onze medeweten of richting. Misschien blader je naar een MLS-game of hoogtepunten en denk je dat je al verliefd bent geworden op David Villa, maar zijn teamgenoot Jesus Medina steelt je hart.

Het goede nieuws is, in tegenstelling tot liefde, tenzij je een mormoon bent, je hoeft niet monogaam te zijn. Je kunt genieten van de schittering van meerdere sterren, op dezelfde manier kunnen Tottenham-fans het werk van PFA Player of the Year-winnaar Mo Salah van een afstand bewonderen, zolang hij het niet tegen hun club doet.

De karakters van voetbal maken dit spel zo'n magnetische kracht die jongens en meisjes trekt en hen daar houdt tot in de volwassenheid. Wij voetbaljunkies herinneren zich allemaal onze eerste favoriete speler op dezelfde manier als onze eerste kus en eerste liefde.

Ze maken het spel veel leuker, dat veel reëler, dat veel verslavender.

[De MLS-speler waar je filosofisch verliefd op moet worden: https://nl.sportsfitness.win/sport--/voetbal/1002039547.html ]