Veelvoorkomende voetbalblessures en hoe ze te vermijden

Blessures oppakken is een van de onontkoombare nadelen van competitief voetballen. In de overgrote meerderheid van de gevallen, een blessure is niet veel meer dan een minpuntje dat zichzelf recht geeft op rust. Echter, er zijn enkele voetbalblessures die een langere periode uit het spel vereisen, fysiotherapie of operatie. Mogelijk kunt u uw kansen op ernstig letsel verkleinen door te weten wat de meest voorkomende soorten zijn - en hoe u ze kunt vermijden.

1. Enkelverstuikingen

De enkels van een voetballer worden tijdens een wedstrijd zwaar belast. De krappe bochten, balmanipulatie en sprinten die bij het spel horen, kunnen druk uitoefenen op de botten, spieren en pezen - waardoor enkels bijzonder gevoelig zijn voor blessures.

Er wordt aangenomen dat bij ongeveer een derde van alle voetbalblessures sprake is van een verstuikte enkel, maar er is weinig dat kan worden gedaan om te voorkomen dat ze gebeuren. Een laterale verstuiking is de meest voorkomende vorm van enkelblessure, en het gebeurt wanneer de enkel naar buiten knikt onder het gewicht van een speler. Een veel minder voorkomende vorm van letsel is de mediale verstuiking, waarbij de enkel naar binnen knikt.

De beste manier om ernstige verstuikingen te voorkomen, is door naar uw lichaam te luisteren. Zodra u pijn of ongemak voelt in dat gebied, je moet stoppen met spelen, informeer je coach en haal je gewicht onmiddellijk van je enkel. Spelers die bijzonder vatbaar zijn voor enkelverstuikingen, zullen vaak preventieve banden dragen, en ze kunnen specifieke weerstandstrainingsoefeningen uitvoeren om kracht in beide enkels op te bouwen.

2. Scheur van de voorste kruisband

De voorste kruisband (VKB) bevindt zich diep in het kniegewricht. Zijn functie is om de positie van het scheenbeen te behouden. Helaas, een schijnbaar onschuldig incident kan leiden tot het scheuren of scheuren van deze pees, wat enorm pijnlijk kan zijn als het gebeurt. Een ongemakkelijke voetpositie of een glijdende tackle van de glijbaan zijn veelvoorkomende oorzaken van een gescheurde ACL, dus behalve het opbouwen van kniekracht door middel van regelmatige weerstandstraining, er is weinig dat kan worden gedaan om dit relatief zeldzame letsel te voorkomen.

3. Hamstringklachten en tranen

Hamstrings zijn pezen aan de achterkant van de dij, en ze kunnen worden gespannen tijdens plotselinge uitbarstingen van snelheid, en bij het overstrekken voor ballen. Vaak, een speler krijgt een waarschuwing dat er iets mis is met een van zijn hamstrings - wat een beetje spanning en ongemak kan veroorzaken. Echter, een ernstige spanning of traan kan ondraaglijk zijn als het gebeurt, en laat een speler maximaal drie maanden aan de zijlijn staan.

De beste manier om verrekkingen en tranen van de hamstrings te voorkomen, is door goed uit te rekken en op te warmen voor de wedstrijden - en indien nodig tijdens de rust. Helaas, het lijkt erop dat sommige voetballers meer vatbaar zijn voor deze blessure dan andere.

4. Meniscusblessures

De meniscus is een verzameling kraakbeen die boven het scheenbeen zit en zorgt voor een dempend effect van het gewicht en de wrijving van het dijbeen. De meniscus kan scheuren als een speler onhandig beweegt. Bijvoorbeeld, spelen op een bijzonder drassig veld kan betekenen dat een voet in de grond blijft terwijl de knie draait om in een andere richting te bewegen. Veel spelers hebben ook last van een degeneratie van de meniscus die in de loop van meerdere jaren optreedt. Opnieuw, kracht, fitness- en conditietraining verminderen het risico op meniscusblessures.

5. Liesstammen

Naar schatting heeft ongeveer 15 procent van alle voetbalblessures te maken met de lies. Liesblessures hebben betrekking op de rek, scheur of breuk van de spier die de binnenkant van de dij met het bekken verbindt. De ernst van liesblessures kan bedrieglijk zijn, dat is de reden waarom zoveel spelers ervoor kiezen om met hen door te spelen.

Een liesbelasting treedt op wanneer de spier wordt blootgesteld aan overbelasting, een plotselinge samentrekking of een combinatie van beide. Het is daarom essentieel dat u volledige opwarmingsroutines uitvoert, die specifieke rekoefeningen in de lies moeten omvatten. Milde liesblessures houden een speler een week of zo aan de kant. Echter, serieuzere problemen kunnen alleen permanent worden aangepakt met volledige rust gedurende enkele weken. In een paar, uitzonderlijke gevallen, operatie nodig is.

Het is vrijwel onmogelijk om een ​​aantal jaren competitief te voetballen zonder een of andere blessure op te lopen. Echter, door te werken aan techniek, opwarmen voor wedstrijden, regelmatige weerstandstraining en luisteren naar je lichaam, je moet je verwondingen tot een minimum kunnen beperken.


[Veelvoorkomende voetbalblessures en hoe ze te vermijden: https://nl.sportsfitness.win/coaching/coaching-Voetbal/1002040270.html ]