5 manieren om speelsheid toe te voegen aan je volgende run

Voor toegang tot al onze trainings-, uitrustings- en raceverslagen, plus exclusieve trainingsplannen, FinisherPix-foto's, evenementkortingen en GPS-apps,>","name":"in-content-cta","type":"link"}}'>meld je aan voor Outside+.

Hardlopen wordt een karwei omdat alle repetitieve handelingen uiteindelijk een karwei worden. Dat is iets waar mensen niet te veel over praten in de dialoog over droombanen en perfecte relaties en andere geïdealiseerde sprookjes. Er zijn waarschijnlijk achtbaan-testers die tijdens de grote val merken dat ze geeuwen. Ik wed dat Sneeuwwitje en Prins Charming erg geïrriteerd raakten door elkaar nadat de aftiteling was uitgerold. Die gevoelens veroorzaakt door herhaling zijn normaal, maar ze kunnen heel moeilijk zijn.

We hebben misschien grote idealen in ons hoofd over dankbaarheid en liefde en en spelen, maar onze neuronen spelen vaak het spel van plezier zoeken. En stel een neuron vaak genoeg aan hetzelfde plezier bloot, en het kan ongevoelig worden. Dat is de reden waarom de baan en de relatie beide een constante hernieuwde toewijding vereisen om te herkennen, waarderen en valideren wat hen zo geweldig geweldig maakt. Dat is ook de reden waarom de achtbaantester zou kunnen uitgroeien tot een achtbaanontwerper, of waarom Sneeuwwitje en Prins Charming misschien op reis gaan of een chique diner delen.

Hardlopen werkt op dezelfde manier. Ja, je zult grote avonturen en races en trainingen beleven. Maar de meeste dagen met hardlopen zijn niet pittig. Zoals alle dingen, zelfs dingen waar je veel van houdt, lopen herhaalde activiteiten het risico per definitie alledaags te worden. Je doet je vier mijl op een fietspad door een industrieterrein. Joggen over het stadspad. Sla de klok en eet je groenten. Het is iets dat geleidelijk gebeurt, en dan allemaal tegelijk. Hardlopen is een ander vakje om aan te vinken. UGH.

Dus laten we wat pit in die alledaagse runs injecteren! Hier zijn vijf dingen die ik heb gehoord van atleten die ik coach, waarbij ik de voor de hand liggende overslaan, zoals leuke trainingen en paden. Zoals altijd werken deze suggesties mogelijk niet voor u, afhankelijk van uw geestelijke gezondheidscontext en benadering van het leven, en dat is ook goed. De strategieën zijn allemaal ontworpen om speels te zijn, om weg te rennen van spreadsheets en terug naar speeltuinen. Laten we gek worden.

GERELATEERD: Commentaar:Heb je plezier?

Optie één:vliegtuigarmen

Enkele van mijn meest memorabele hardloopervaringen zijn een lichte helling naar beneden gaan, mijn armen uitstrekken en mogelijk een beetje heen en weer zwaaien. Vaak wordt er een nummer afgespeeld (meest recentelijk:"It's A Great Day To Be Alive" van Travis Tritt omdat ik voor die klikken uit het binnenland ga).

Het is zo fascinerend hoe alleen al het anders bewegen van het lichaam nieuwe emoties kan oproepen. Misschien zijn het koude rillingen. Misschien lachen. Misschien schaamte. Maar het gebruik van vliegtuigarmen is een gemakkelijke manier om ervoor te zorgen dat je die kleine, glorieuze momenten niet als vanzelfsprekend beschouwt.

Twee:mid-run dans

Mijn gok is dat vliegtuigarmen en dansen werken omdat ze met geweld een serieuze activiteit ondernemen en het naar het rijk van het belachelijke verplaatsen. Ik heb een hardloper een paar keer een armdans of luchtgitaar/drums zien doen op de paden, en ik voel me als de vrouw in het restaurant in When Harry Met Sally . "Ik zal hebben wat zij heeft." Dom is aanstekelijk en opbeurend, maar we laten ons zelden die persoon zijn. Dus of je nu naar muziek luistert of niet, dans alsof niemand kijkt. En zelfs als ze kijken, wed ik dat je hun dag net een beetje interessanter hebt gemaakt.

Laatst luisterde ik naar "Reflections" van Misterwives en deed een dansje op het refrein, waarbij ik mijn armen wild op en neer pompte. Zoals je waarschijnlijk wel kunt raden, ben ik een afschuwelijke danseres, een mix tussen Napoleon Dynamite en een van die opblaasbare armdingen buiten een autodealer. Dat kleine dansje stuurde een golf van vreugde in mijn run, waardoor een alledaagse paar mijl in een run vol reflectie en liefde veranderde (vermengd met wat verlegenheid met rode wangen). Dus of je nu naar muziek luistert of niet, dans alsof niemand kijkt. En zelfs als ze kijken, wed ik dat je hun dag net een beetje interessanter hebt gemaakt.

GERELATEERD:Vraag een trainer:hoe kan ik krachttraining buiten het seizoen leuker maken?

Drie:Schreeuw "woo-hoo!" of andere uitroep

Al deze methoden proberen andere zintuiglijke ervaringen te gebruiken dan je ooit in het normale leven zou kunnen krijgen. Wat is er zo cool aan hardlopen? Ik zou zeggen dat het erom gaat het leven en al die emoties te ervaren in een context die zo anders is dan wat normaal is.

Dus schreeuw alsof je aan de rand van de steengroeve in Garden State staat, schreeuw woo-hoo alsof het vroeger is en je op een stier rijdt in een groezelige bar, bel jezelf omdat je er verdomd goed uitziet en het wordt tijd dat je het zegt.

Vier:zeg opbeurende dingen tegen iedereen die je ziet

Het leven in onze eigen hersenen kan donker en stormachtig zijn. Hardlopen keert de meeste mensen naar binnen en het kan moeilijk zijn om het licht buiten te zien. Dus doe de jaloezieën open, zeg hallo tegen de buren en laat wat licht binnen.

Als je je er prettig bij voelt, vertel dan andere mensen op het pad dat ze geweldig zijn, of dat ze een baas zijn, of ja, die heuvel wiegen, of wat je maar kunt bedenken. Wees creatief, heb er plezier mee (en zorg er tegelijkertijd voor dat de mensen om je heen zich op hun gemak voelen). Je mag jezelf onderweg optillen.

Vijf:lach en lach

En hier is de grote die je bij elke run moet doen, als je kunt. Serieus, glimlach gewoon een keer per mijl. Glimlachen kan de hardloopeconomie zelfs verbeteren, en wereldrecordhouder Eliud Kipchoge wordt vaak gezien terwijl hij sneller rent dan wie dan ook in de geschiedenis.

Voeg wat gelach toe als je ooit een excuus hebt, zoals nadenken over hoe je eruit moet zien als glimlachen naar niets. Glimlachen en lachen zijn meestal vrijwillig gedrag. Als we wachten tot ze onvrijwillig zijn, is het gemakkelijk om een ​​drol te worden in de punch bowl van het leven. Wees de persoon in de klas die lacht en knikt naar de professor, wees het publiekslid in de comedyclub die lacht om elke grap, wees de hardloper die lacht naar een vogel of een uitzicht of een pad.

Misschien vind je daar geen vreugde. Maar het wordt zeker niet weer een alledaagse run.

David Roche werkt samen met hardlopers van alle niveaus via zijn coachingservice, Some Work, All Play . Zijn boek, The Happy Runner gaat over het streven naar onvoorwaardelijke zelfacceptatie in een hardloopleven.

[5 manieren om speelsheid toe te voegen aan je volgende run: https://nl.sportsfitness.win/coaching/Andere-Coaching/1002054661.html ]