3 redenen waarom hockeyspelers nooit tot een mislukking zouden moeten trainen

Trainen tot falen is iets dat bijna dagelijks wordt gedaan in hockeyscholen over de hele wereld. En naar mijn mening is het een gigantische fout.

Als je een coach bent die kracht- en conditieprogramma's voor hockeyatleten ontwerpt, is het belangrijk om in gedachten te houden dat je een systeem ontwerpt om een ​​betere hockeyspeler te maken, niet een betere gewichtheffer.

We gebruiken sportwetenschappelijk onderzoek om programma's te maken met als doel het ontwikkelen van de hoogste mate van gewichtsoverdracht naar een omgeving op het ijs. Al het andere zou secundair moeten zijn.

Sommige onderzoeken suggereren dat training tot falen de winst in hypertrofie kan verbeteren, wat ertoe heeft geleid dat veel hockeycoaches een aanzienlijk aantal sets tot falen in hun programma's hebben opgenomen. Falen verwijst naar het punt waarop een atleet tijdens een set zo vermoeid raakt dat hij halverwege een beweging "mislukt" en gedwongen wordt om erop af te zien. Terwijl veel mensen training tot mislukking reserveren voor op triceps en biceps gerichte bewegingen om een ​​training af te sluiten met een indrukwekkende "armpomp", gebruiken veel hockeycoaches de tactiek vaker en in een bredere context.

Ik denk echter dat dit een zeer kortzichtige benadering is en een die geen goede weergave is van de overvloed aan gegevens waartoe we tegenwoordig toegang hebben. Er zijn een aantal redenen waarom deze aanpak ronduit achterlijk kan zijn voor hockeysporters. Dit is waarom ik vind dat hockeyspelers nooit mogen trainen tot ze mislukken.

1. Geen extra voordeel bij zware trainingsbelastingen

Op een bepaald moment in de periodisering van een hockeyatleet zal er een fase zijn waarin de nadruk moet worden gelegd op absolute kracht.

Dit komt omdat training met zware belasting een breed scala aan andere aanpassingen mogelijk maakt die de maximale krachtoutput verbeteren, zoals toenemende peesstijfheid, laterale krachtoverdracht, neurale aandrijving, vrijwillige vezelactivering en belastingspecifieke coördinatie.

Omdat dit grotendeels op kracht gebaseerde aanpassingen zijn, zul je af en toe onder een zware lat moeten komen. Daar valt weinig over te twisten.

Trainen tot falen kan de winst in spiermassa vergroten door de motorrekrutering te vergroten, maar dit is een overbodige en inefficiënte manier om dit aan te pakken als je al zware lasten gebruikt. Waarom? Want bij zware lasten zit je motorrekrutering al vol ongeacht hoeveel vermoeidheid je ervaart. Met andere woorden, de belasting zelf is de oorzaak van maximale vezelrekrutering, niet het feit dat u spierfalen bereikt.

Daarom vind ik het erg moeilijk om te begrijpen dat je tot falen werkt als je in je trainingsperiode al belastingen gebruikt die gelijk zijn aan of groter zijn dan 85% van je 1-Rep-Max.

2. Een grote toename van spierpijn

Het is algemeen bekend om spierpijn gelijk te stellen aan excentrische spiercontracties. Dat is iets wat we al heel lang weten. In wezen veroorzaakt het grote verstoringen in spiervezelbeschadiging door hoge niveaus van mechanische belasting.

Wat echter veel minder vaak wordt genoemd, is dat spierbeschadiging ook optreedt door langdurige spanning tijdens extreem metabolisch stressvolle gebeurtenissen.

In wezen veroorzaakt dat "extreme verbranding"-gevoel dat u in uw spierweefsel krijgt, een afgifte van vermoeidheidsmetabolieten die spierpijn (en spierbeschadiging) kunnen veroorzaken in een vergelijkbare mate als excentrische contracties, zelfs als u niet de nadruk legt op het excentrische deel van de lift helemaal niet tijdens de set.

Trainen tot falen veroorzaakt dus veel meer spierschade dan niet trainen tot falen, zelfs bij gebruik van lichte gewichten. Deze mate van spierpijn kan de motivatie van een atleet om te trainen verminderen, een negatieve invloed hebben op hun bewegingskwaliteit tijdens trainingen of games, kan het verwachte trainingsvolume bij volgende trainingen verminderen en kan afbreuk doen aan het uitvoeren van de juiste techniek in de beweging die ze uitvoeren in de volgende dagen na de trainingssessie.

Aangezien we spiervezelactivering, trainingsspecificiteit en overbelasting kunnen bereiken zonder te falen, wordt het toevoegen van meer spierpijn aan de mix een zeer moeilijke positie voor mij om logisch te rationaliseren.

3. Je wordt langzamer!

Hockeyatleten weten allemaal één ding over prestaties op het ijs:snelheid is dodelijk.

Het is het enige dat je van het peloton zal scheiden en je in staat stelt om op elk moment door je tegenstanders te blazen. Om nog maar te zwijgen, het is een van de meest overduidelijke voordelen die je hebt die de scouts, agenten, coaches en ouders allemaal zullen zien.

Hockeyatleten hebben kracht op hoge snelheid nodig als ze explosief willen zijn op het ijs. Daarom is het heffen van submaximale lasten met hoge staafsnelheden en het vermijden van vermoeidheid een geldige benadering om dit doel te bereiken.

Onderzoek heeft duidelijk aangetoond dat het stoppen van sets voordat vermoeidheid toeslaat, je in staat stelt sneller te bewegen, wat resulteert in meer kracht bij hoge snelheid. Dit wordt ook wel krachttraining genoemd. Een studie uit 2018 gepubliceerd in het International Journal of Physiology and Performance ontdekte dat een trainingsprogramma dat geen training tot falen omvatte, superieure verbeteringen opleverde in verticale sprong, krachtontwikkeling en maximale kracht dan een trainingsprogramma met vergelijkbare wekelijkse volumebelasting maar inclusief training tot falen.

Krachttraining is een geweldige manier voor hockeyatleten om te trainen om explosiever te worden op het ijs via verbeteringen in de snelheid van de eerste stap, acceleratie en behendigheid "stop-startsnelheid". De extra vermoeidheid die het gevolg is van training tot falen kan leiden tot een aanzienlijke vermindering van de balksnelheid, spronghoogte, spronglengte, enz., waardoor het moeilijk is om echt kracht te trainen.

Bij intelligente hockey-specifieke programmering moet u altijd uw op kracht gebaseerde sets stoppen voordat vermoeidheid een significante vermindering van de barsnelheid, spronghoogte of spronglengte veroorzaakt. Dit helpt bij het beter richten op het juiste type spiervezels dat nodig is om een ​​positief hockeyspecifiek snelheidsresultaat te krijgen.

Hoewel ik denk dat deze drie redenen je meer dan genoeg munitie geven om te stoppen met trainen tot falen, zou ik nog veel meer kunnen bedenken. Trainen tot falen beïnvloedt je herstel, trainingsfrequentie en zenuwstelsel op een negatieve manier die niet bevorderlijk is voor de hockeyprestaties.

Ik ben van mening dat het onwaarschijnlijk is dat trainen tot falen een bijkomend effect heeft op het ontwerp van hockeytrainingsprogramma's, vooral gezien al het werk dat ze nog moeten doen buiten de sportschool.

Wat ik mijn hockeyatleten laat doen, is een autoregulatiesysteem gebruiken waarbij als ze zich goed voelen, we een strategie van 2 reps in reserve (2RIR) zullen gebruiken, en als ze zich onvoldoende hersteld voelen, zullen we een 4 reps in reserve (4RIR) gebruiken strategie. Reps in reserve verwijst naar het afmaken van een set als je denkt dat je nog meer herhalingen kunt doen voordat je faalt. 2 RIR verwijst naar het stoppen van een set op het punt dat je denkt dat je nog maar 2 herhalingen kunt doen voordat je faalt, terwijl 4 RIR verwijst naar het stoppen van een set op het punt dat je denkt dat je nog 4 herhalingen kunt doen voordat je faalt.

Door te trainen op een 2RIR kunnen ze nog steeds effectieve winst behalen die overgaat op het ijs, maar veel van de negatieve gevolgen van trainen tot falen worden omzeild. Terwijl de 4RIR-strategie zo is opgezet dat de atleet nog steeds zijn trainingssessie voor de dag kan bijwonen, maar het meer als een actief herstel/ontlasting dan als een intensieve trainingssessie beschouwt. Consistent trainen tot falen kan leiden tot "zwaardere" en meer vermoeiende trainingen, maar de hardere training is niet noodzakelijkerwijs de slimmere training. Hoe sneller coaches dit kunnen realiseren, hoe beter hun atleten zullen zijn.

Photo Credit:simonkr/iStock

LEES MEER:

• 5 tips voor krachttraining voor hockeyspelers op de middelbare school
• 4 belangrijke redenen waarom hockeyspelers moeten bulken
• 4 trainingsinzichten om betere jeugdhockeyspelers te creëren

[3 redenen waarom hockeyspelers nooit tot een mislukking zouden moeten trainen: https://nl.sportsfitness.win/sport--/Hockey/1002051514.html ]